|
رفقای هیات موسس سندیکای کارگران زن شرکت کیف و کفش زنانه
مهرانه شوشتر
محمد فتاحی
اقدام شما در اعلام موجودیت هیات موسس یک اتفاق مهم سیاسی در تاریخ جنبش کارگری
ایران است. این اهمیت نه این کار نه به دلیل شهامت سیاسی تان که قابل ستایش
است، نه به دلیل پیشتازی در سازماندهی سندیکا در زمان و شرایط دستگیری و زندان
و اخراج سازماندهان و رهبران دو سندیکای هفت تپه و شرکت واحد، که به نوبه خود
بسیار مهم است، نه حتی به این دلیل که اقدام شما الزاما به یک سندیکا و تشکل
موثر در زندگی خود و همکاران و هم طبقه ای ها می انجامد، نه به این دلیل هم که
احتمالا کسی فکر کند که گویا بهترین الگوی تشکل را انتخاب کرده اید.
اهمیت اقدام تاریخی شما در این واقعیت است که تعدادی رهبر و فعال کارگری زن در
کشور اسلام زده ای پرچم سازماندهی تشکل کارگری را به اهتزاز در آورده اند که
تنها به دلیل جنسیت از بدو شکل گیری نطفه های شان رسما و قانونا محکوم و به
همین دلیل در ابعاد وسیعی از زندگی محروم اند.
به علاوه تا آنجا که به تاریخ بیش از صدساله جنبش کارگری ایران مربوط است، این
عرصه شاهد حضور ملموس رهبران کارگری از میان کارگران زن نبوده است. لیست اسامی
سارا محمدی ,زهرا نظری , لیلا میرزایی, مینا نوروزی و پروانه کاظمی از همین
لحظه در تاریخ مبارزه طبقاتی طبقه کارگر ایران به عنوان پیشقراولان زن این طبقه
برای همیشه ثبت است، حتی اگر ادامه این تقلای تاریخی به هیچ تشکلی منتهی نشود.
در اهمیت اقدام سیاسی طبقاتی و تاریخی شما بسیار میشود گفت و نوشت.
با اینهمه، روئیت بیانیه شما تنها موجبات خوشحالی ام را فراهم نکرد. سوالات و
نگرانی های متعددی را هم برایم پیش آورد که با اجازه شما علاقمندم طرح شان کنم؛
- میدانید که هم هفت تپه ای ها و هم شرکت واحدی ها در اوایل کار توده متحد
اعضای شان را پشت سر داشتند. آیا شما امروز از آن نوع حمایت همکاران تان
بهرمندید؟ اگر نیستید، ابزار شما برای در جریان گذاشتن و کسب حمایت چیست؟ برای
بکار انداختن اراده جمعی شان چه طرحی دارید؟ شما از من بهتر میدانید و به تجربه
خود دیده اید که جمع فیزیکی همکاران تان اتوماتیک قدرت زا و اعتماد به نفس
دهنده برای همه تان است. اگر این مشاهده من را درست تشخیص میدهید، آیا از همین
آغاز کار، قدرت و تحرک سندیکای تان را به اراده جمعی و مجمع عمومی شرکت متکی
نمیکنید؟
- شما بی شک تجربه راهی که بعدا دو سندیکای شرکت واحد و هفت تپه پیمودند را
جلوی چشمان خود دارید. میدانید که شروع علام موجودیت آنها آغاز یک جنگ نابرابر
با دشمنان شان در لباس دولت و کارفرما بود؛ از توطئه علیه رهبران تا پرونده
سازی ها و تا تقلا برای ایجاد تفرقه و رعب و وحشت در میان همکاران شان. ادامه
آن سرکوب ها به نقطه ای رسیده که همه ما می بینیم؛ رهبران زندان رفتند و سرکوب
و اخراج شدند. متاسفانه از دست اعضای سندیکا کاری ساخته نبود و قادر به بیرون
آوردن رهبران شان از زندان و ممانعت از به دادگاهی کشیدن های متعددشان نشدند.
سوال من این است که شما برای جلوگیری از روند تجربه پشت سر آنها چه درسی گرفته
و چه نوع اقدام پیشگیرانه ای را وارد نقشه خود کرده اید تا وقتیکه فردا روز
زندان میروید همکاران تان را متحد و قدرتمند پشت خود داشته باشید؟
- این را هم میدانید که رهبران آن دو سندیکا تنها به اتکا به اعضای خود قادر به
ایستادگی در مقابل یک دستگاه وسیع سرکوب نبودند و به حمایت بخش های دیگر هم
نیاز حیاتی داشتند. اما متاسفانه بخش های دیگر در شرایط پراکندگی خود، نه برای
دو سندیکا و نه برای خود کاری از دست شان ساخته نبود. شاید اگر قبل از ایجاد
سندیکای شان یک رابطه وسیعی را با شبکه های فعالین و رهبران کارگری در مراکز
دیگر برقرار کرده بودند تا همزمان به یک حرکت هماهنگ دست زده و در مقابل دولت
همگی پشت هم بایستند، کارشان به اینجا نمی کشید. سوال من این است که آیا شما از
همین حالا برای جلب همکاری و هماهنگی با رهبران و فعالین کارگری در مراکز دیگر
در شهر خود و جاهای دیگر نقشه ای برای پیگیری چیده اید؟
- در بیانیه تان به این واقعیت اشاره کرده اید که سابقا یک مشکل تان عدم ارتباط
با فعالین کارگری بوده است. شما بهتر از من میدانید که این فقط مشکل شما نیست،
تفرقه در تمام اعتراضات پراکنده کارگری اساسا از همین مشکل سرچشمه میگیرد. سوال
من این است که برای ایجاد یک رابطه فعال با دیگر فعالین کارگری مراکز دیگر چه
شیوه ها و راه هایی را در نقشه دارید؟
- در بیانیه های تان به کسب حمایت سازمان های کارگری بین المللی اشاره کرده
اید. آیا در جریان زندانی شدن های رهبران دو سندیکای شرکت واحد و هفت تپه متوجه
شدید که علیرغم حمایت اتحادیه های کارگری در خارج مرزهای ایران، به هر دلیلی
کار زیادی از دست شان ساخته نبود؟ در این رابطه آیا شما متوجه اهمیت قدرت متشکل
کارگری در محل زندگی نشدید؟ آیا این تجربه به همه ما نشان نداد که علیرغم هر
حمایتی در خارج، نهایتا قدرت اتحاد کارگری و تناسب قوای طبقاتی در داخل کشور
تعیین کننده است؟
- احتمالا شما هم متوجه شده باشید که بعضی جاها "هیات موسس سندیکا" سالهاست فقط
هیات موسس مانده و تنها نقش صدور اطلاعیه های اینترنتی و احیانا آکسیون های
معینی را بعهده گرفته و در عمل مبارزاتی در محل کار اثری مشهودی از آنها در
جریان نیست. امیدوارم این مشکل دامن شما را نگیرد و همه ما شاهد تحرک پویای شما
باشیم.
همراه بهترین آرزوها دست هایتان را به گرمی می فشارم.
بیانیه اعلام موجودیت هییت موسس برای تشکیل سندیکای کارگران زن شرکت کیف و کفش
زنانه ی مهرانه شوشتر
کارگران وفعالان جنبش کارگری ایران درود بر شما
این بیانه ی اعلام موجودیت هییت موسس برای تشکیل سندیکای کارگران زن شرکت
تولیدی کیف وکفش مهرانه شوشتر است.ماکارگران این شرکت تولیدی ازتبعیضی که
بواسطه ی زن بودنمان بر ما روا داشته اند همواره در رنج بوده ایم و بر علیه آن
مبارزه کرده ایم اما این مبارزه به دلیل متشکل نبودن و نداشتن ارتباطات لازم با
فعالین کارگری و اورگانها و سازمان های بین المللی کارگری به جایی نرسیده است .
ما در حالت مساوی به لحاظ کاری و شغلی نسبت به مردان حقوق بسیار کمتری میگیریم
و تازه از اهرم حجاب نیز در محیط کار به عنوان حربه ای برای سرکوب ما کارگران
زن استفاده می شود با خود متعهد شده ایم که برای تساوی حقوق و برداشتن تبعیض و
رسیدن به اهداف و مطالبات طبقاتی مشترک تلاش کنیم ما در این راه به یاری همه ی
کارگر و فعالین کارگری و نهاد های بین اللمللی کارگری نیاز مندیم. امیدواریم
روزی برسد که مسئولین محترم کشورمان رعایت حق و حقوق همه ی کارگران به خصوص
کارگران زن را بر طبق موازین پذیرفته شده ی کارگری بین المللی سر لوحه ی کار
خود قرار دهند.
با تشکر
اعضای هییت موسس برای تشکیل سندیکای کارگران زن شرکت کیف و کفش زنانه ی مهرانه
شوشتر
سارا محمدی ,زهرا نظری , لیلا میرزایی, مینا نوروزی, پروانه کاظمی
18 مرداد 1390
|