|
مبارزه موفق کارگران نفت برای افزایش دستمزد
اسد گلچینی
در دو هفته گذشته کارگران نفت اعتراض گسترده ای به عدم افزایش حقوق هایشان در
سال ٩٠ داشتند. با وجود گذشت ٦ ماه این مساله همچنان در ابهام است که کارکنان
جدید الاستخدام و بازنشستگان که بالع بر ١٠٠ هزار نفر هستند چه مقدار افزایش
حقوق برای سال ٩٠ خواهند داشت. اعتراض اخیر این مساله را تا حدود زیادی قطعی
کرد.
این مساله در ٦ ماه گذشته موضوع مهمی برای این کارگران و کلا همه کارکنان نفت
بوده است. تغییرات پرسنلی و کشمکش های وزارت نفت و رئیس جمهور همواره دلیل
نپرداختن به این مساله بیان شده است.
افزایش ١٠ درصد به دستمزدها که مصوبه دولت در نفت است٬ مورد اعتراض شدید
کارکنان نفت بوده است. در عوض آنها خواستار افزایش ترکیبی، یعنی افزایش به صورت
درصد همراه با افزایش مبلغ معینی که اصطلاحا افزایش درصد و عدد گفته میشود،
مثلا ١٠ درصد اضافه حقوق و دادن مقداری ثابت که با هم افزایش دستمزد باشد. از
نظر کارگران نفت این افزایش در این صورت میتواند پاسخی به حداقل نیازمندیهای
زندگی باشد. این افزایش حقوق ها از نظر کارگران باید شامل "اضافات عمومی" و
"اضافات شایستگی" باشد. اضافات عمومی یعنی اینکه یک پایه حقوق ٢٩٠ هزار تومانی
با احتساب ١٠ درصد ٢٩ هزار تومان به آن افزوده میشود، یک پایه حقوق یک میلیونی
١٠٠ هزار تومان. اضافات شایستگی به نسبت توانایی و مدرک تحصیلی و ... شامل یک
مبلغ میباشد.
انعکاس این اعتراض در سایت نفت نیوز چنین بود که این سایت با نظر سنجی که در
روزهای ٢٣ تا ٢٩ مرداد در این باره در میان کارکنان نفت انجام داد (این نتایج
را که بقول این سایت از هر کامپیوتر یک رای داده شده است) به این ترتیب اعلام
کرد که: از ١١٠١٢ نفر شرکت کننده در این نظر سنجی ٩٨٢٨ نفر یعنی برابر با ٢٢/٨٢
درصد معتقد به ناعادلانه بودن افزایش مورد نظر وزارت نفت بوده اند و ١١٨٢ نفر
یعنی ٧٧/١٠ درصد آنرا عادلانه دانسته اند.
اوج این اعتراضات در روزهای ٢٠ تا ٣٠ مرداد بود که موضوع بلافاصله از طرف
مقامات مسئول نفت و احمدی نژاد مورد بررسی قرار میگیرد و روز ٢٥ مرداد با بخشی
از خواست ها یعنی اضافات عمومی موافقت میشود و برای بخش دیگر یعنی اضافات
شایستگی موافقت میشود که در چند ماه آینده پاسخ داده شود.
برخلاف نظر عمومی که بیشتر مربوط به دوران های گذشته است و عامدانه دامن زده
میشود و از طرف مقامات آگاهانه اشاعه داده میشود، دستمزد ها در شرکت نفت و گاز
و پتروشیمی و دیگر بخشهای مربوطه اصلا مناسب نیستند. این موضوع همیشه مورد
اعتراض کارگران و کارمندان زن و مرد در این بخشها بوده است. کار در مناطق بسیار
گرم و روبرو شدن با سختیها، انفجار و آتش سوزی های مکرر با امکانات پیش پا
افتاده برای حفاظت از تندرستی در محیط کار، همیشه بخشی از شرایط کار کارگران
نفت بوده است و با این وجود سطح دستمزد ها به نسبت هزینه زندگی بسیار بسیار
ناچیز است.
سطح پایین دستمزد کارگران نفت در ایران که بخش مهمی از درآمد دولت و طبقه
سرمایه دار را تامین میکنند آینه ی تمام نمایی از وضعیت طبقه کارگر در ایران
است.
کارگران نفت بنا به موقعیت و جایگاهی که در اقتصاد ایران دارند میتوانند با هر
حرکت متشکل و سازمانیافته خود دولت را وادار کنند به خواستهایشان گردن بگذارد.
ادامه وضعیت کنونی میتواند به دولت و وزارت نفت باز هم فرصت سردواندن به همه
کارگران و کارمندان نفت بدهد٬ شبیه آنچه در پتروشیمی ماهشهر در جریان است. آنچه
که در نفت میگذرد بخشی از وضعیت بسیار اسفبار طبقه کارگر در ایران است که تنها
با سازماندهی این نوع اعتراضات و در راس آنها مبارزه برای افزایش دستمزد ها
ممکن میشود.
این وضعیت بدون تردید ضرورت تجمع منظم، ارتباط منظم و ایجاد تشکیلات کارگران
نفت را ضروری میسازد و این واقعیت که کارگران نفت بعنوان ستون فقرات طبقه کارگر
ایران منشا تغییرات مهم و دگرگون کننده ای در مبارزه طبقه کارگر و جامعه هستند
را بویژه برای رهبران کارگری و کمونیست ها تاکید میکند
|