جمعه ۲۹  ژوئیه، آغاز يک نقطه عطف سياسی جدی در حيات انقلاب مصر بود. نیروهای ضدانقلاب، شامل اخوان المسلمين و سلفيها دست به یک نمایش قدرت وسیع سياسی زدند. به دنبال آن روز دوشنبه اول اوت نیروهاى سرکوب شورای عالی ارتش در میان هلهله و تشويق نیروهاى ضدانقلاب و در راس آنها اخوان المسلمين به میدان تحرير هجوم بردند ، به تحصنی که از ۸ ژوئیه در آنجا برپا بود پایان دادند و میدان را تخلیه کردند. این آغاز مرحله جديدی است، مصافی جدی که نیروهاى ضدانقلاب علیه ادامه انقلاب مصر به آن دست زده اند. این مقدمه تحرك سياسی وسیع اكثر جناحهای راست بورژوازی، با تاييد ضمنی شورای ارتش، برای به شکست کشاندن انقلاب و پایان دادن به عمر آن است.

امروز دو اردو آشکارا در برابر هم صف کشيده اند. اردوی كارگران، جوانان، بیکاران، حاشیه نشینان، مدافعان آزادی و برابری، نیروهای اساسی انقلاب، بپاخاستگانی که خواهان پایان دادن به عمر حکومت ننگین مبارك و نظام سرمایه داری خونینی است که حکومت مبارک بر آن بنا شده است. اردوئی که ميبیند انقلاب با همه قربانی دادنها و مبارزات مستمرش، به تحقق اهداف خود نرسیده است. این اردوی انقلاب است. اردوی دیگر مدعی است که اهداف انقلاب با رفتن مبارک تحقق یافته است. اینها نیروهاى ضدانقلاب هستند، نیروهاى اخوان المسلمين و سلفيها و شورای ارتش. اردوی اول ندای ادامه انقلاب و تعميق آن به منظور تحقق آزادی و برابری و رفاه سر میدهد، و دیگری خواهان خفه کردن انقلاب و برگرداندن اوضاع به ماقبل سقوط مبارك و دارودسته حاکمه آن دوره، با بعضی تعديلات اینجا و آنجا مانند محاكمه سران و سمبلهای آن نظام و دادن خسارت به خانواده های قربانیان وغيره هستند.

جمعه بیست و نهم ژوئیه روز ایستادن صريح و بی پرده در مقابل انقلاب، به نام انقلاب بود. ایستادن  در مقابل آرزوها و توقعات و اهداف کارگران مصر و آزاديخواهان و جوانان و انسانهای خشمگين از اوضاع غيرانسانی حاکم. در واقع همدستی شورای ارتش با اخوان المسلمين و سلفيها و بندوبستهای فیمابین و حمایت متقابلشان، به بارزترین صورت بر همسوئی و هدف مشترك آنها صحه گذاشت، هدفشان تعیین تکلیف اوضاع انقلابی و برگرداندن توده های بپاخاسته علیه فقر و گرسنگی به خانه هایشان و تداوم سریال فقر و گرسنگی و نبود آزاديها بود.

این نیروهاى ضدانقلابی صرفا محلی نیستند، آمریکا و غرب و دیگر قدرتهاى سرمايه داری جهانی و منطقه ای هم در  تعقیب همان هدف تلاش میکنند. دخالت قوی دولتهای منطقه، و مشخصا دولتهای خليج، برای نجات نظام سرمایه داری در مصر واضح و عيان است. سرمايه داران دولتهای خليج و حكومتهایشان به یاری سرمايه داری غرق بحران سیاسی و اجتماعی مصر شتافته اند، سر کیسه دلارهای نفتی شان را شل کرده اند تا فرار سرمایه های غربی از مصر را جبران کنند و جایشان را بگیرند. سرمايه داران مصر و خليج و نمایندگان سياسی شان، دست در گردن برای متوقف کردن چرخ انقلاب متحد شده اند.

هدف مستقیم ضدانقلاب و نیروهای دست راستی ارتجاعي آن در مصر، به گردش در آوردن مجدد چرخ تولید سرمایه داری در این کشور بزرگ و تداوم سودآوری سرمایه با تکیه به نیروی کار میلیونی ارزان و خاموش، مهار کردن انقلاب و لگام زدن به مطالبات اساسی حول افزایش دستمزد، آزادی تشکل و آزادیهای سياسی و مدنی است. نتیجتا، هدفشان تخفيف بحران اقتصادی-اجتماعی نظام از کانال تحمیل آن بر گرده کارگران و توده های دربند فقر و گرسنگی و بیکاری، به منظور از سر گرفتن دور جديدی از انباشت سرمایه به مدد تنزل سطح معيشت کارگران و توده های زحمتكش و محروم و به فلاکت کشاندن بیشتر اکثریت عظیم جامعه است.

"مساله اساسی هر انقلابی مساله قدرت سیاسی حاكم در آن کشور است". مبارك بزیر کشیده شد، اما زمام قدرت به دست کارگران و توده هاي انقلابی نیفتاده است. ضدانقلاب بورژوایی در تلاش است که از کانال نقشه راه "اول انتخابات"، قدرت را در دست خود نگاه دارد. در سیر اوضاع جاری، این شعاری علیه تداوم انقلاب است. هدف از انتخابات، کسب مشروعيت برای قوانين آنها و تحمیل قانون اساسی مورد نظرشان و سقط جنین انقلاب جاری به صورت قانونی و "دمکراتيک" است. لازم است که نقشه راه شورای ارتش برای اجرای انتخابات، برپا کردن پارلمان و تدوین قانون اساسی از کانال آن، از طرف طبقه کارگر، جوانان انقلابی و دیگر نیروهاى انقلاب رد گردد. این نقشه راه آنها برای خاتمه دادن به انقلاب و مانع شدن از تحقق مطالبات واهدافی است که توده های ملیونی به خاطر آنها بپا خاسته اند.

جبهه ها و عرصه های مبارزه طبقاتی در شرایط کنونی مصر عبارتند از: ١) عرصه دفاع از معيشت اکثریت عظیم توده ها، مطالبات اقتصادی گسترده، در مقابله با فلاکت و گرانی و بیکاری و نبود مسكن و غيره. ٢) دفاع از آزاديهای سياسی، حق تشکل و اعتصاب و تجمع و تظاهرات، حاکمیت مردم، و تعریف هويت دولت به عنوان یک دولت غير دينی وغير قومی، دولت ساکنان مصر، دولتی که هويت جهانشمول شهروندان مصر یکی از اركان آن است. لازم است که همه هویتهای دینی و قومی با همه اجزای آن، از طرف مدافعان انقلاب رد گردد. بسط و تعميق انقلاب و به جلو راندن آن بر محور اين دو جبهه اساسی مبارزه طبقاتی، عکس العمل قاطع و مستقیم ما به نقشه دفن کردن انقلاب است که نمایندگان و خادمان سرمایه داری از شورای ارتش و اخوان المسلمين و سلفيها و غيره در دست گرفته اند.

طبقه کارگر و توده های محروم و آزاديخواه و جوانان انقلابي در مصر موظفند که انقلاب خود را به ثمر برسانند و اهداف واقعی آن را متحقق کنند. نه فقط این، بلکه بر عهده طبقه کارگر است که این انقلاب را بیوقفه بسوی انقلاب سوسیالیستی خود به پیش ببرد و تا تحقق اهداف نهایی آن باز نایستد. لازم است روشن باشد که نه فقط تحقق انقلاب سوسیالیستی بلكه پیروزی انقلاب حاضر هم کلا در گرو حضور صف مستقل این طبقه و حزب کمونیستی آن است. در واقع اولین ملزومات پیروزی افق انقلابی و پیروزی انقلاب در مصر، وجود یک حزب کمونیستی کارگری است که پرچم سياسی و طبقاتی طبقه کارگر را برافرازد، صفوف آن را سازمان دهد و مبارزه آن را در هر مرحله از مراحل جدال بر سر  قدرت سياسی را که مساله محوری هر انقلابی است هدایت کند. لذا تلاش مستمر و آگاهانه برای ایجاد حزب کمونیست کارگران در مصر از وظایف فوری پیش روی کمونیستها و رهبران آگاه طبقه کارگر در مصر است. اجرای برنامه کارگری بدون کسب و تثبیت قدرت سیاسی توسط  کارگران و توده های انقلابی تحت رهبری حزب کمونیستی ممكن نیست.

کارگران جهان، آزادیخواهان همه کشورها!
دست کمکمان را باید به سوی انقلاب مصر و نیروى کارگران و توده های انقلابی در مبارزه شان برای عقب راندن نیروهای ضدانقلاب و برای ادامه و تعميق اهداف انقلاب در مسیر پیروزی نهایی و تحقق آزادی و برابری و رفاه دراز کنیم. دفاع از کارگران و مبارزات و مطالبات و تشکلهای توده ای و حزبيشان، و ایستادن در برابر تعدی نیروهاى ضدانقلاب و تلاش برای کسب تاييد و حمایت جهانی برای آنها و جلب افکار عمومی در جهت وارد آوردن همه اشكال ممکن فشار بر قدرت حاكمه در مصر، وظیفه انترناسیونالیستی فوری و غیرقابل تاخیر طبقه کارگر جهانی و همه مدافعان دنیای بهتری است که شایسته انسان قرن ٢١ باشد.

ما احزاب کمونیستی کارگری عراق، كردستان و حزب کمونیست کارگری ایران  - حكمتیست خود را جزئی از مبارزه کارگران و آزادیخواهان مصر میدانیم. پیروزی آنها پیروزی ماست و خفه کردن مبارزه آنها خفه کردن مبارزه ماست. احزاب کمونیستی کارگری عراق، كردستان و حزب حكمتیست در اینکه با تمام توان برای پیروزی انقلاب مصر در تحقق اهداف آزادی و برابری تلاش کنیم کمترین تردیدی به خود راه نمیدهیم.