* بحران سياسى و اقتصادى عميقى که گريبان بورژوازى ايران را گرفته است نشانى از فروکش کردن ندارد.
* بساط سلطنت با انقلاب هر چند ناکام ٥٧ در هم پيچيده شد.
* امروز جمهورى اسلامى نيز به همان عاقبت نزديک ميشود.

نه آريايى گرى آمريکايى شاه و نه خرافات اسلامى وقيل و قال پان اسلاميستى خمينى و شرکاء ونه نسل کشى و جنايات غيرقابل توصيف هر دو رژيم عليه بشريت و آزادى، هيچيک پاسخ اين بحران نبود و نميتوانست باشد ـ زيرا "مساله" و "بحران"، در نفس وجود اجتماعى بورژوازى و حاکميت اقتصادى و سياسى سرمايه نهفته است ـ انقلاب ٥٧ تنها عليه سلطنت نبود، همچنانکه خيزش انقلابى عظيم آتى نيز تنها برچيدن جمهورى اسلامى را در دستور نخواهد داشت ـ انقلاب ٥٧ استثناء نبود، بلکه نخستين جلوه قاعده اى بودکه از اين پس، تا در هم کوبيده شدن قطعى حکومت سرمايه و نظام سرمايه دارى در ايران، تاريخ ايران را شکل خواهد داد. بحران اقتصادى و بحرانهاى سياسى وحکومتى دائمى، حرکتهاى اعتراضى گسترده که تنها با دوره هاى کمابيش کوتاه عقب نشينى و رکود نسبى از يکديگر جدا ميشوند، خيزشهاى انقلابى با فواصل کم و کمتر، گشوده شدن و باز هم گشوده شدن مساله قدرت سياسى در سطح جامعه و در جريان همه اينها، قدرت گيرى روزافزون پرولتاريا و پيشروان کمونيست او، اين آن دورنماى واقعى است که بورژوازى در ايران بطور عينى با آن روبروست صرفنظر از اينکه اين يا آن دار و دسته دولتى رسمى اش بتواند چند روز، چند ماه و يا احيانا چند سال تعادل خودرا در راس ماشين دولتى حفظ کنند. ادامه مطاب