|
بحران جدید سرمایه داری و شورش گرسنگان سیف خدایاری دوره جدید بحران مالی سرمایه داری که از دوسال پیش با فروریختن دیوارهای وال استریت شروع شده با اندکی تأخیر بر سر سفره های مردم نشست. افزایش جهانی قیمت غذا و وحشت از شورش گرسنگان، نیش سازمان ملل را باز کرده تا نسبت به روند افزایش شورش ها به دولت های متبوع هشدار دهد و آنها را برای مقابله با شورش ها فراخواند. روز ٥ ژانویه سازمان جهانی خواروبار ـ فائو٬ با انتشار شاخص مواد غذایی که در برگیرنده ٥ قلم از اساسی ترین مواد غذایی شامل لبنیات، گوشت، غلات، شکر و روغن می باشد و اعلام افزایش آن شاخص از ٢٠٦ واحد در ماه نوامبر به ٢١٤ و ٧ دهم درصد در دسامبر کشورهای متبوع را از افزایش قیمت جهانی غذا و شورش های احتمالی مطلع ساخت. بنا به گزارش فائو رکورد قبلی این شاخص ٢١٣ و ٥ دهم درصد در ژوئن ٢٠٠٨ بود که منجر به شورش هایی در مصر،هائیتی و کامرون شد که در آن زمان آتش آن شورش با ریختن خون ٤٠ نفر از معترضان در کامرون خاموش گشت. هر چند گزارش فائو با تأخیر چشمگیری منتشر می شود اما خود همین هشدار ناشی از وحشت دولتهای سرمایه داری از بروز شورش در نقاط مختلف جهان است. عبدالرضا عباسیان کارشناس اقتصادی فائو در تکمیل گزارش اعلام کرد که "ما داریم به قلمرو خطرناکی وارد می شویم" و با در نظر گرفتن بحران مالی جهانی و کاهش محصولات کشاورزی در اثر حوادث طبیعی این روند را طبیعی دانست و افزود "ما هیچ نوری در انتهای تونل مشاهده نمی کنیم". بدون شک چیزی که منجر به گشودن نیش سازمان ملل شده است نه تهدید جان انسانها به خاطر فقر و گرسنگی٬ چیزی که در سیستم سرمایه داری فرض گرفته شده است٬ بلکه طغیان و شورش گرسنگان علیه دولتهای سرمایه داری است. سپتامبر گذشته افزایش ٣٠ درصدی قیمت نان در موزامبیک و شورش های ناشی از آن جان ١٣ نفر از معترضان را گرفت . شورش های جدید گرسنگان از یک ماه قبل در تونس شروع شده است. روز ١٧ دسامبر گذشته در یکی از شهرهای تونس جوان تحصیلکرده و بیکاری مورد تعرض نیروهای پلیس قرار گرفت چرا که بدون کسب مجوز٬ سبزی و میوه می فروخت. جوان خشمگین با به آتش کشیدن تن خود انزجار و نفرتش از دولت که نقشی جز سرکوب مردم ندارد را نشان داد. در پی این واقعه و در اعتراض به گرانی و بیکاری شورش های پی در پی به شهرهای بزرگ تونس کشیده شده که تاکنون دستکم منجر به قتل ٢٣ نفر توسط نیروهای سرکوبگر شده است. دامنه شورش های تونس به الجزایر نیز کشیده شده است. مردم پایتخت الجزایر با حمله به انبار مواد غذایی، مرکز پلیس و آتش زدن خودرو نیروهای سرکوبگر علیه بیکاری و افزایش قیمت ها اقدام به شورش کرده اند. تورم مواد غذایی در انگلستان نیز قضیه ای جدی است به گونه ای که از ١ و ٩ دهم درصد در ماه ژوئن گذشته به ٥.٥ درصد در نوامبر رسیده و پیش بینی می شود این میزان از تورم تا تابستان سال جاری به ١٠ درصد برسد. بنا به گزارشات افزایش قیمت گندم در سال گذشته در اروپا به میزان ١٠٠ درصد، ذرت به میزان ٥٠ درصد و سویا به میزان ٣٠ درصد٬ شوک جدیدی به قیمت مواد غذایی وارد خواهد کرد. در ایران نیز افزایش ٣٠٠ تا ٤٠٠ درصدی قیمت نان و افزایش سایر هزینه های زندگی علیرغم پایین آوردن تب اقتصادی جامعه با مُسکن یارانه نقدی تلاشی برای زنده نگهداشتن انسانها در دل بحران جهانی و تلاش ایران برای باز کردن دست بازار است. نظام سرمایه داری با دولت های موجود و در اختیار داشتن پلیس و زندان و ارتش و سازمان ملل در نقش کارشناس و محلل، تمام تلاش خود را به کار می گیرند تا عبور از این بحران را بر جنازه های مردگان ناشی از گرسنگی و اجساد شورشیان به سرانجام برسانند. شورش گرسنگان در تونس و الجزایر که از کشورهای در حال توسعه و دارای ثبات اقتصادی نسبی می باشند٬ دوره جدیدی از مبارزه طبقاتی را نوید می دهد. مبارزه ای که نه برای احقاق حقوق فرمالیته و کذایی مانند " رأی من " یا انتخاب فلان و بهمان مترسک سیاسی بلکه برای سیر کردن شکم خود شروع شده است و میدان تعرض به دولت سرمایه داران را نه در فضای رسانه ها و دنیای مجازی بلکه بر زمین سفت واقعیت شروع کرده اند. در کشور بولیوی طرح افزایش ٧٠ درصدی قیمت سوخت با اعتراض طبقه کارگر و اعتصاب بخش حمل و نقل و نانوایی ها مواجه شد و طبقه کارگر این کشور توانست یک عقب نشینی قابل ملاحظه به دولت تحمیل کند و قیمت سوخت به روال قبلی خود برگردد. آنچه تحت نام بحران مواد غذایی با توجیه های سرمایه دارانه و کارشناسانه! مانند افت تولید بر اثر حوادث طبیعی به خورد اذهان مردم داده می شود فریبی بیش نیست.منابع کنونی جهان ظرفیت تولید مواد غذایی به میزان ٥ برابر جمعیت کنونی کره زمین را دارد. حقیقت نظام سرمایه داری سود و انباشت ثروتی است که قسمت اعظم آن صرف دستگاه تحمیق مردم مانند سازمان ملل و دستگاههای سرکوب مانند پلیس و ارتش در همه کشورهای جهان می شود. طبقه کارگر باید برای پایین کشیدن این بساط آگاهانه تر و متحدانه تر از هر دوره ای به میدان بیاید. به سرانجام رساندن شورش گرسنگان در خدمت آنها و تامین زندگی انسانی و تضمین موفقیت این شورشهای برحق٬ در گرو اتحاد و سازمانیابی طبقه کارگر زیر پرچمی رادیکال و سوسیالیستی است.
|
