پرتغال ٣ میلیون کارگر در اعتصاب

آسو فتوحی

دوم دسامبر ٢٠١٠

بزرگترین اعتصاب کارگری پرتغال با فراخوان اتحادیه های کارگری در چهارشنبه گذشته٬ این کشور را یکسر فلج کرد.

اعتصاب در مخالفت با طرحهای جدید دولت پرتغال صورت گرفت که با کاهش دستمزدها٬ افزایش مالیاتها٬ کاهش بیمه های اجتماعی و حمله به سطح معیشت طبقه کارگر و اقشار محروم جامعه٬ راهی برای برون رفت از بحران اقتصادی٬ به قیمت استثمار و محرومیت بیشتر طبقه در پیش گرفته است. بعد از یونان اکنون نوبت به پرتغال و اسپانیا و ایرلند رسیده که دست به اتخاذ چنین قوانینی ببرند .

این  اعتصاب یکی از بزرگترین اعتصابات تاریخ پرتغال است که به گفته ژوائو ژروننسا رهبر اتحادیه کارگری یو جی تی از سال ١٩٨٨ تا کنون بی سابقه بوده است .

در این اعتصاب جدا از کارگران٬ بخش وسیعی از معلمان٬ آموزش و پرورش٬ رانندگان٬ کارمندان آتشنشانی٬ پزشکان٬ کانون های فرهنگی و هنرمندان سینما شرکت کردند. ٥٥٠ پرواز بدلیل اعتصاب لغو شده و دامنه آن به مدارس و دانشگاهها٬ بانکها٬ حمل و نقل و روزنامه ها ریسده و بخشهای وسیع اداری و امور تجاری را فلج کرده است. در این اعتصاب بر اساس آمار منتشره بیش از ٣ میلیون نفر شرکت داشته اند.

در این میان هیلینا اندره وزیر کار دولت پرتغال اعلام نمود که٬ مردم مطلع هستند که توانائی دولت بسیار کم شده و قدرت مانوری هم برای بازگشت به وضعیت اقتصادی قبلی را نداریم و مجبوریم این قوانین را در دستور کار دولت بگذاریم و در یکی دو سال آینده نیز وضعیت دشوارتر و وخیم تری را شاهد خواهیم بود .

یکی از کارگران اتوبوسرانی در مصاحبه با یک کانال فرانسوی به این مسئله اشاره کرد که٬ اعتصاب برای مخالفت و جلوگیری از باز پس گرفتن حقوق مردم است٬ چون دولت پرتغال اعلام نموده که برای دستیابی به پنج میلیارد یورو و بازگرداندن کسر بودجه خود طرح کاهش دستمزدها و افزایش مالیاتها و کاهش بیمه های اجتماعی را به پارلمان برده است.

اعتصاب عمومی ٣ میلیون نفر در کشوری با جمعیتی ١٠ میلیون نفره٬ و اعتراض و خشم و تنفر آنها٬ نشان میدهد که خواست اکثریت جامعه چه است. این تحرک عظیم مشروعیت صوری را نیز برای دولت و سیستم حاکم نگذاشته است. آنچه طبقه کارگر برای پایان دادن به قدرت و حاکمیت بورژوازی این کشور کم دارد٬ ستاد رزمنده این طبقه برای رهبری اعتراض تا سرنگونی اقلیت حاکم مفتخور و استقرار حکومت کارگری است. این همان دردی است که کارگران فرانسوی نیز در نبود آن٬ اعتراض وسیع و انقلابی و فداکاریهایشان را در نیمه راه متوقف کرد. در پرتغال نیز بار دیگر جدال طبقاتی طبقه کارگر و بورژوازی در ابعاد عظیم در خیابانها درجریان است. تنها راه نجات طبقه کارگر پرتغال و مردم زحمت کش و محروم آن جامعه ایستادگی و دست بردن به قدرت٬ درهم شکستن نظم کثیف سرمایه داری و نابودی و سرنگون کردن دولت بورژوازی حاکم و برپائی یک حکومت کمونیستی و کارگری است .