|
 
١٦ آذر را با برافراشتن پرچم کمونیسم و آزادیخواهی در دانشگاهها
گرامی بداریم
دانشگاههای ایران در شرایط حساسی به شانزده آذر امسال نزدیک میشوند. مناسبت
شانزده آذر تاریخا در ایران به سمبل مبارزه آزادیخواهانه نسلهای پی در پی
جوانانی بدل شده است که در محیطهای دانشگاهی برای ایفای نقش پیشرو و نوآور خود
در جامعه آماده میشوند و در اولین قدم با استبداد سیاسی و ارتجاع بورژوائی حاکم
بر جامعه در تناقض و تقابل آشکار قرار میگیرند. در طول حاکمیت استبداد بورژوایی
اسلامی هم محیطهای دانشگاهی همواره یک ظرف اجتماعی ابراز وجود پر جنب و جوش نسل
جوان در اعتراض به نظام اجتماعی موجود و روبنای سیاسی و فرهنگی و ایدئولوژیک
سوپرارتجاعی حکومت اسلامی سرمایه بوده است.
در سالی که گذشت دستگاههای پلیسی امنیتی جمهوری اسلامی، بر بستر سرکوب جنبش
آزادیخواهی و برابری طلبی در دانشگاهها و بر متن عقبگردی که جنبش سبز به جامعه
و بر دانشگاه تحمیل کرد، همچنان تعرض خود به محیطهای دانشگاهی را ادامه دادند و
در این تعرض ارتجاعی کماکان تمکین تحکیم وحدتی ها و انجمنهای اسلامی را با خود
داشتند. از دستگیری و تعقیب و اخراج و ضرب و شتم دانشجویان مبارز و آزادیخواه
تا گسترش آپارتاید جنسی و "تفکیک جنسیتی" به کلاسهای درس و اسلامیزه کردن بیشتر
آموزش دانشگاهی و غیره عرصه های متعدد تعرض و سرکوبگری مداوم رژیم اسلامی در
دانشگاهها بوده است. متقابلا، مقاومت و مبارزه دانشجویان در برابر اجرای عملی
آپارتاید جنسی در کلاسها و تشدید فضای اختناق و سرکوب و توحش جمهوری اسلامی نیز
در اشکال گوناگون ادامه داشته است.
این در حالی است که خیزشهای انقلابی در جوامع شمال آفریقا و خاورمیانه و
تاثیرات آن بر رشد جنبشهای اعتراضی کارگران و مردم آزادیخواه در بسیاری جوامع
دیگر جهان، اوضاع کاملا جدیدی ایجاد کرده و امید به تغییر توسط اراده انقلابی
توده های محروم را در سطح جامعه و بخصوص در دل نسل جوان زنده و شکوفا کرده است.
جامعه ایران هم بر متن چنین اوضاع جدیدی و بر اثر تعمیق بیشتر تناقضات و
بحرانهای حاکم بر آن، با تحولات و تلاطمات مهم و جدیدی روبرو است که بطریق اولی
در دانشگاه نیز منعکس شده و مابه ازاء خود را پیدا خواهد کرد.
تشدید تنش در کشمکشهای آمریکا و دول غرب با جمهوری اسلامی، ایجاد فضای جنگی و
تهدید به جنگ و گسترش تحریمهای اقتصادی توسط آن دولتها، بهره برداریهای جمهوری
اسلامی از این فضا، امید بستن کل جریانات بورژوایی به سناریوهای مبتنی بر دخالت
آمریکا و دول غرب در تحولات آتی ایران، در فضای دانشگاه نیز مباحث و صف بندیهای
جدید و همچنین نحوه ابراز وجود سیاسی جریانات مختلف را به همراه خواهد آورد.
این وضعیت وظایف جدید و فرصتهای جدیدی را پیش روی دانشجویان آزادیخواه و
کمونیست در محیطهای دانشگاهی و در ارتباط با اوضاع عمومی جامعه قرار داده است.
از یک طرف ضرورت تقابل سیاسی روشن با سناریوهای ارتجاعی که در سنت جنبش
آزادیخواهی و برابری طلبی دانشگاهها و مشخصا در سنت "دانشجویان آزادیخواه و
برابری طلب (داب)" سابقه درخشان و جاافتاده ای دارد، افشای سیاستهای دول غرب و
کل گرایشات و جریانات امید بسته به آن و از طرف دیگر خنثی کردن بهره برداریهای
جمهوری اسلامی از آن را ایجاب میکند.
شاخص پیشروی جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی در دل این جدالها و جدلها و مباحث و
صف بندیها در شانزده آذر امسال و روزهای بعد از آن، برجسته شدن مجدد سیمای
متمایز کمونیستی و آزادیخواهی و برابری طلبی در دانشگاهها، احیای اتحاد سیاسی و
اعتماد بنفس این صف، گسترش این اتحاد و همبستگی و برجسته کردن این واقعیت است
که آزادیخواهی و برابری طلبی تنها قطب امید بخش قابل اتکا و مطرح در محیط
دانشگاهها است.
مرور کوتاه بر دوره ای که در آن افق کمونیستی آزادیخواهی و برابری طلبی بر
دانشگاه حاکم شد و آنچه با سرکوب شدید این حرکت توسط جمهوری اسلامی و در ادامه
آن عروج جنبش سبز و عقبگردی که توسط تحکیم وحدتی ها و انجمنهای اسلامی و کل
حامیان راست و چپ این جنبش در پی آمد، نه تنها حقانیت این افق کمونیستی بلکه
ضرورت بازسازی و ایجاد اتحاد و همبستگی آن را از هر زمانی برجسته تر کرده است.
دانشگاه پادگان نیست. نه به "تحریم اقتصادی، فضای جنگی و تهدیدات نظامی آمریکا
و متحدین" ، نه به آپارتاید جنسی، دانشگاه حوزه علمیه نیست، دفاع از آزادی و
برابری، دفاع از برابری کامل زن و مرد، دفاع از وسیعترین آزادیهای سیاسی، دفاع
از مطالبات و اعتراض طبقه کارگر، از جمله سنتهای سیاسی پیشرو و رادیکالی است که
در سالهای گذشته در دانشگاهها قد بر افراشت و توجه جامعه و طبقه کارگر و
انسانهای دردمند و آزادیخواه را به خود جلب کرد. این سنتها را باید همچون طلیعه
آزادیخواهی و برابری طلبی جنبش طبقه کارگر پاس داشت و با انرژی و قدرت بیشتری
تداوم بخشد.
دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی علیه این جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی بسیج شد و
به کار افتاد. همراه آن جریانات لیبرال و ناسیونالیست و نئوتوده ایها در ضدیت
با دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب به حرکت درآمدند. جنبش سبز کل این سرکوب و
این حرکت ارتجاعی را تکمیل کرد و در یک کلام بار دیگر تحکیم وحدتی ها، انجمن
اسلامی ها و فضای ارتجاعی بر دانشگاه حاکم شد. این رویدادها نشان داد که در
غیاب افق و آلترناتیو کمونیستی چه کثافتی میتواند بر جامعه و بر محیطهای
دانشگاهی حاکم شود.
امروز سه سال از آن تاریخ گدشته است. گرد و غبارها خوابیده است. اعتراف آشکار
کیهان جمهوری اسلامی به تاریخ درخشان و پرافتخاری که جنبش دانشجویان آزادیخواه
و برابری طلب به آن متکی است، اثبات کرد که آزادیخواهی و برابری طلبی جنبش
اجتماعی ریشه داری است که نه جمهوری اسلامی و نه هیچ بخش دیگری از ارتجاع
بورژوائی ایران قادر به ریشه کن کردن آن نیستند.
اکنون ما با اوضاع جدیدی و صف بندیهای جدیدی روبرو هستیم. ماحصل رویاروئی با
این اوضاع جدید، ایستادگی در مقابل عربده کشی های خامنه ای و دیگر سران و
جناحهای جمهوری اسلامی، مجال ندادن به بهره برداری آنان از تهدیدات جنگی آمریکا
و اسرائیل و دول غربی، به منظور گسترش فضای اختناق وسرکوب و تعرض به کارگران و
مردم آزادیخواه، افشای جریانات راست و چپ بورژوا در امید بستن به سناریوهای
ارتجاعی ازجمله برای لیبیائیزه کردن ایران، افشای تحکیم وحدتی ها و انجمن های
اسلامی در دانشگاه، لازم است به اتحاد و همبستگی کمونیستها و صف آزادیخواهی و
برابری طلبی در جامعه و همچنین در دانشگاه منجر شود.
طبقه کارگر و صف رهبران کمونیست کارگران و رهبران و فعالین کمونیست در دانشگاه،
باید با هشیاری کامل، این اوضاع سیاسی حساس را مد نظر قرار دهند. آنچه تحقق آن
در این اوضاع در محیطهای دانشگاهی ضروری و حیاتی است متمایز شدن صف کمونیسم و
آزادیخواهی در دانشگاهها در تقابل با کل جمهوری اسلامی و کل احزاب و جریانات
راست و چپ بورژوا و خرده بورژوا و برافراشتن پرچم و شعارهای متحد کننده
آزادیخواهانه و برابری طلبانه در مقابل آنان است. ماحصل هر جدال و جدل، هر نبرد
و هر افشاگری و هر اتحاد عملی باید اتحاد و همبستگی بیشتر صف کمونیسم و
آزادیخواهی و برابری طلبی در جامعه و دانشگاه باشد. این تنها ضامن میداندارشدن،
قدرتمند شدن و استحکام و پیشروی بیشتر این صف در جدالهای اجتماعی آتی است که بر
سر قدرت سیاسی درگیر میشود. شانزده آذر امسال را به شروع جدیدی برای انسجام
بخشیدن به چنین اتحاد و همبستگی ای تبدیل کنیم.
زنده باد آزادی و برابری
حزب كمونیست كارگری - حكمتیست
سوم آذر ١٣٩٠- ٢۴ نوامبر ٢٠١١
|