|
١٦ آذر و فعالیت متشکل کمونیستی
مصاحبه کمونیست با بهرام مدرسی
کمونیست: به ١٦ آذر نزدیک میشویم. چه انتظار یا بهتر پرسیده باشیم این روز چه
جایگاهی برای شما دارد؟
بهرام مدرسی: ۱۶ آذر همیشه مناسبتی بوده است که به بهانه آن اهداف سیاسی جنبش
های مختلف اجتماعی طرح شوند و فضا را به این بهانه حول خود قطبی کنند. نه روز
قیام علیه چیزی است و نه قرار بوده است در گذشته هم در این روز اتفاق خاصی بجز
اینکه گفتم بیفتد. سابقاً هم ما همیشه مقابل کسانی که این روز را روز قیام علیه
حکومت اعلام میکردند و در هر فرصت و روزی دستور قیام میدادند هم ایستاده ایم.
این روز همیشه برای ما به طبع جنبشی که خود را متعلق به آن میدانیم، جنبش طبقه
کارگر و کمونیسم، مناسبتی بوده است که اهدافمان، شعارهایمان و راه رسیدن به
آنها را اعلام کنیم و افراد بیشتری را قانع به همکاری در این راه بکنیم.
به این اعتبار تا سال ۸۶ ما شاهد تحرک وسیع دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب و
فعالیت متشکل کمونیستی در محیط های دانشگاهی بودیم. تا این تاریخ ما هر ساله به
بهانه ۱۶ آذر شاهد اعلام شعارهای آزادی ، برابری و مخالفت با فدرالیسم و قومی
گری و کل دستگاه سیاسی و اقتصادی حاکم بر ایران بوده ایم. در این تاریخ ما
شاهد این بودیم که پای کارگر و حمایت از خواسته‌ها و تشکل هایش به دانشگاه‌های
سراسر کشور بازشد، آزادی و انسانیت و برابری واقعی صحنه گردان اصلی فضای سیاسی
در دانشگاه‌های اصلی کشور بودند. به این اعتبار دانشجویان کمونیست، دانشجویان
آزادیخواه و برابری طلب هر ساله به بهانه ۱۶ آذر عمیقترین حمایت و پشتیبانی از
وسیعترین طبقه کارکن در جامعه را ترویج دادند. همین کلاً سنت و فضای دیگری را
به کل دانشگاه‌ها و راستش بسیار فراتر از آن بر جامعه روشنفکری ایران تحمیل
کرد.
از سال ۸۶ و دستگیری های وسیع دانشجویان کمونیست و کل تشکل دانشجویان آزادیخواه
و برابری طلب از طرف دستگاه‌های امنیتی رژیم توازن قوا در این محیط ها به نفع
ارتجاع تغییر یافت. آنجا که کمونیسم و کمونیست‌ها پرچمداران واقعی آزادی و
برابری دستگیر و به زندان انداخته میشوند، امکان سر بلند کردن جنبش. ارتجاعی
مثل جنبش سبز فراهم میشود، این را ما در سالهای اخیر شاهد بودیم.
کمونیست: ارزیابی تان از فضای سیاسی دانشگاه‌ها چیست؟ رابطه آن با کل اوضاع
سیاسی امروز چیست؟
بهرام مدرسی: در جواب سؤال قبل گفتم که بعد از سرکوب کمونیست‌ها و آزادیخواهان
جنبش ارتجاعی سبز صحنه گردان اصلی فضای سیاسی دانشگاه‌ها شد. سازمانهایی که تا
پیش از این اعتبار خود را در میان دانشجویان از دست داده بودند، انجمن‌های
اسلامی و تحکیم وحدت مجدداً فعال شدند. همه این‌ها نفع مشترکی در سرکوب
دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب داشتند. امروز با شکست آن جنبش سبز تحرکات
این سازمانها هم به پایان نرسیده است. امروز با داغ شدن مسئله انتخابات هم این
جریانات در تلاشند تا همان اهداف را از راه‌های دیگر و با شعارهای دیگر دنبال
کنند. در کنار این اما ما شاهد شکل گرفتن نوع دیگری از اعتراضات در محیط های
دانشگاهی هستیم. اعتراضات صنفی که کم کم در حال شکل‌گیری هستند. این اگر چه به
نسبت آن سطحی که دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب احراز کردند، عقب است اما در
مقابل تحرکات جریانات ارتجاعی سبز و سیاه در دانشگاه‌ها سنگرهای جدیدی را گشوده
است. اینکه کار به همین جا ختم میشود یا نه به فاکتورهای اساسی‌تر در جامعه
بستگی دارد. دانشگاه مستقل از جامعه عمل نمیکند اما میتواند تأثیرات تعیین
کننده ای هم بر آن بگذارد.
کمونیست: تأکیدات رهبران طبقه کارگر و کمونیست‌ها در رابطه با این روز چه
میتواند باشد؟
بهرام مدرسی: آنچه را که کمونیست ها در دانشگاه ها ممکن کردند، فقط به دانشگاه
و حتی بیشتر از آن به فضای روشنفکری خارج از دانشگاه ربط ندارد. برعکس، بیشترین
ربط حضور دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب به طبقه کارگر و فعالین کمونیست این
طبقه است. آنها همانطور که قبلا گفتم نشان دادند که اولا فعالیت کمونیستی متشکل
در سیاهترین اختناق اسلامی هم نه تنها ممکن بلکه پیش شرط هر پیشروی است. دوما
آنها به اعتبار فعالیت کمونیستی متشکلشان و ایجاد واقعیت افتخار آمیز تشکل توده
ای دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب، شعارها و خواسته های طبقه کارگر را به
شعارها و خواسته های هزاران دانشجو کردند. رهبران کمونیست طبقه کارگر به نظر من
بخصوص باید در گرامیداشت ۱۶ آذر بیشتر از هرچیز به این واقعیات و درسهای آن
توجه کنند و آنرا مورد بحث و بررسی قرار دهند. کاری را که دانشجویان کمونیست در
دانشگاه ها کردند، با اشکال دیگر در کارخانه ها هم ممکن است. کمیته های
کمونیستی، جنبشی که هر فعال کمونیستی در محیط کارخانه را به پیوستن به خود دعوت
میکند، فعالیت آگاهانه متحد و متشکل و پایه ریزی تشکل های توده ای به این
اعتبار درسهای فراموش نشدنی ۱۶ آذر برای رهبران کمونیست طبقه کارگر است .
|