|
۱۶ آذر، علیه جنگ، علیه استبداد برای آزادی ، برابری
مظفر محمدی
در دل کشمکشهای حاد سیاسی و بحرانهای درون خانواده بورژوازی چه در سطح کشور و
چه بین المللی و درفضای جنگی که بوجود آورده اند، در آستانه 16 آذر دیگری قرار
داریم.
16 آذر امسال می خواهد به چه چیزی جواب بدهد و کدام توقع را برآورده سازد؟ این
سئوالی است که بار دیگر و در اوضاع و احوالی متفاوت پیش روی دانشجویان
آزادیخواه دانشگاه ها قرار گرفته است.
دانشگاه های ایران همچون کل جامعه به گرایشات سیاسی واجتماعی گوناگونی تقسیم می
شوند. هر گرایش از زاویه منفعت خود دنبال پاسخ به این سئوال است.
آخوند و حراست و بسیج و حزب الله دانشگاه ها از همین حالا خود را برای مقابله
با هر نوع صدای اعتراض و آزادیخواهی آماده می کنند، تیم های جاسوسی شان را
تشکیل و گروه های فشار و تعرض به تجمع های دانشجویان و بهم زدن اجتماعات را
بوجود می آورند.
انجمن های اسلامی و تشکل ها و شعبات ملی مذهبی، ناسیونالیستها و طرفداران جنبش
سبز تلاش خواهند کرد بخشی از دانشجویان را به دنبال خود بکشند تا امید جنبش شان
را برای ابراز وجودی "سبز" برآورده سازند... اما این هنوز در صد بسیار کمی از
توده عظیم دانشجویان دانشگاه ها را تشکیل می دهد.
توده ی عظیم دانشجویان، نه منفعتی در جمهوری اسلامی و نهادهایش دارند، نه ملی
اند، نه مذهبی. تجربه جنبش سبز را پشت سر خود و ده ها درد و مساله و مشغله و
مطالبه دارند. تصاویر دانشجویان کشته شده در حملات اوباش جمهوری اسلامی به کوی
دانشگاه پیش چشمانشان است. تشکیل پرونده های قضایی، تعیین وثیقه های سنگین برای
دانشجویان زندانی، اسلامی کردن دانشگاه، محرومیت های از تحصیل، تهدید به
آپارتاید جنسی در دانشگاه ها، استبداد و خفقان و ارتجاع را با مغز و پوست و
استخوان تجربه کرده اند. فقر و تنگدستی و بیکاری پدران و مادران و خانواده های
خود و سرکوب اعتراضات کارگران علیه توحش سرمایه را لمس کرده اند... و با همه
اینها در بیرون و درون دانشگاه ها زندگی کرده و بزرگ شده اند...
16 آذر به این توده وسیع جوانان که اکثرا فرزندان کارگران و زحمتکشان هستند،
تعلق دارد. فعالین چپ و رادیکال و دانشجویان آزادیخواه وبرابری طلب از چنین
نیروی عظیمی در اطراف خود برخوردارند. روزهای قبل از 16 آذر، روز بسیج توده
وسیع دانشجویی علیه مظالم، ستم وسرکوب و تحقیر و بی حرمتی هایی است که به این
جوانان و به کل جامعه ما روا داشته می شود. علیه پادگانی و اسلامی کردن
دانشگاه، علیه هر گونه تحقیر و بی حرمتی به انسان و علیه فضای جنگی
امپریالیستها و علیه استبداد بورژوازی حاکم بر ایران است.
16 آذر روز ابراز وجود جوانان و دانشجویان در دانشگاه ها در صفوف گسترده، مستقل
از ناسیونالیسم و مذهب و خرافات و مستقل از جنبش ارتجاعی سبز، مستقل از صف
اپوزیسیون منتظر جنگ و دخالتهای امپریالیستی است. دانشجویان دانشگاه های ایران
تجربه پر افتخار دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب را پشت سر دارند، شبح پرچم
آزادی و برابری هنوز بر فراز دانشگاه ها در گشت وگذار است. آزادیخواهی و برابری
طلبی از حمایت وسمپاتی صفوف گسترده ای از دانشجویان دانشگاه ها برخوردار است.
مدافعان و فعالین این جنبش رادیکال و انسانی در میان دانشجویان کم نیستند.
علاوه بر اینها تجربه جوانان انقلابی کشورهای شمال افریقا و بویژه مصر، الگو و
الهام بخش انقلابیون جوان در منطقه و در سطح بین المللی شده است. جنبش وال
استریت که اکنون جنبشی جهانی است، نابرابری نظام استثمارگر سرمایه داری را
نشانه گرفته است. اینکه بورژوازی یک درصدی از قبل استثمار 99 درصد انسانهای
کارگر و زحمتکش جوامع بشری امروز، از همه نعمات برخوردار است و فقر و فلاکت و
بیحقوقی و تبعیض و تحقیر را به 99 درصد شهروندان جامعه تحمیل کرده است...
16 آذر 1390 از چنین پتانسیلی در دانشگاه ها و از چنین موقعیتی در جدال
ازادیخواهی و انقلابیگری با نابرابری و استثمار و استبداد در ابعاد بین المللی
برخوردار است. باید دید که دانشگاه های ایران در این 16 آذر چگونه به استقبال
یک ابراز وجود عظیم انسانی درمحکومیت تهدیدات جنگی واستبداد جمهوری اسلامی،
علیه تحریم اقتصادی، علیه تبعیض ونابرابری و تحقیر و ارتجاع در لباس
ناسیونالیسم و سبز و سیاه خواهد رفت.
دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب، لولای اتحاد و همبستگی توده وسیع دانشجویان
در دانشگاه ها و قلب تپنده یک جنبش عظیم انسانی در این بخش از جامعه ما هستند.
***
|