|
تظاهرات ٢٥ نوامبر کارگران مصر به سوی میدان تحریر
در پی اعتلای جدید انقلاب در مصر، سازمانهای کارگری روز ٢٥ نوامبر تظاهرات
بزرگی را به سوی میدان تحرير برگزار کردند و در مسيرهای گوناگون از محلات مختلف
شهر قاهره تا میدان تحریر راهپیمائی کردند. در مسیر راهپیمائی، کارگران شعارهای
طبقاتی و انقلابی علیه قوانین محدود کننده شورای ارتش سر میدادند: "اعتصاب
قانونی است، علیه بقایای نظام ساقط شده است"، "انقلاب انقلاب تا پیروزی،
ضدانقلاب بر مصر حکومت میکند"، "معيشت، آزادی، عدالت اجتماعی"، "کارگران مصر با
قدرت اعلام میکند: ما حکومت ارتش را نمیخواهیم"، "انقلابیون مصر اعلام میکنند:
نه طنطاوی و نه جنزوری" (جنزوری نخست وزیر جدید مصر که توسط شورای ارتش
مامورتشكیل کابینه شده است)، "اعتصاب سلاح ماست علیه سلطه ارتش، قدرت باید در
دست ما باشد" و ...
یکی از زنان شركت کننده اظهار داشت: "خبری از عدالت اجتماعی نیست اصلاً. هيچ
نشانه ای از بهبود معیشت در زندگی مردم ديده نمیشود. جنزوری سه بار در حكومتهای
سابق وزیر بوده، و اصل تعیین حداقل و حد اکثر حقوق را رد کرده است. ما هم او را
رد میکنیم". کارگر دیگری اضافه کرد: "آنچه امروز جریان دارد مبارزه بين دزدها و
مردم است، شورای ارتش و پلیس آنها طبعا نماینده دزدها هستند و از بقایای نظام
سابق دفاع میکنند".
فاطمه رمضان رهبر کارگری سوسیالیست شناخته شده در صف مقدم تظاهرات و راهپیمایی
حضور داشت و درباره موقعیت طبقه کارگر در انقلاب جاری مصر چنین گفت: "تا کنون
هنوز کارگران و سازمانهای کارگری با ظرفیت کافی و تحرک متحدانه کافی به میدان
نیامده اند. ما هنوزدر ابتدای تولد جدیدمان هستیم. تشکلهایمان جدید هستند و
جریانات گوناگونی بطور جدی علیه تشکلهای ما میجنگند و در راس آنها اساساً دولت
و این ارتش است که قانون ممنوعیت اعتصاب را تصویب کرده اند، قانونی که حسنی
مبارک جرات تصویب آن را نداشت. در حالیکه از تصویب قانون حاضر و آماده آزادی
تشکلهای کارگری سر باز میزنند. بخصوص سرمایه داران، تشکلهای جدید کارگران را
بويژه در مناطق صنعتی مرتبا زیر ضرب و فشار میگذارند. قصابی میکنند. کارگرانی
که دست به تشکیل اتحادیه محل کارشان بزنند را اخراج میکنند. انگار كارگران باید
تمام عمر از حق تشکل محروم بمانند. این نظام حقیقتا از پیوستن کارگران به ميدان
تحرير وحشت دارد. چون كارگران نقش مهمی در ساقط کردن مبارک داشتند. طبعا ما
منكر این واقعیت نیستیم که کارگران ابتدا در ظرفیت طبقه وارد نبرد نشدند اما
بعدا اعتصابات و تحصنهای روزمره صدها کارخانه و شركت، موجب تسریع سقوط حسنی
مبارك شد و در واقع دور اول انقلاب ٢٥ ژانویه را به سرانجام رساند".
تظاهرات و راهپیمائی کارگران به رغم تلاشهای پلیس ارتش برای ممانعت از ورود آن
به میدان تحریر وارد میدان شد و با فریاد شعارها مورد استقبال قرار گرفت.
برگرفته از سایت مرکز کمونیسم پرولتری در جهان عرب http://www.pcaworld.net
|