"نه قومی، نه مذهبی ، زنده باد هویت انسانی"

همزمان با اعلام برگزاری راه پیمایی اول اسفند از سوی "شورای هماهنگی راه سبز امید"، تعدادی از احزاب ناسیونالیست و قومی کردستان هم با انتشار فراخوان های مختلف، از مردم کردستان خواسته اند به این اعتراض بپیوندند و روز اول اسفند به خیابان ها بیایند.

ناسیونالیست های کرد این روز را روز آشتی جنبش سبز و کردستان نامیده اند. همین اعتراف آشکار ناسیونالیسم کرد نشان می دهد که کارگران و مردم زحمتکش کردستان هیچ قرابتی با جنبش سبز ندارند و این   جنبش را از آن خود نمی دانند. آشتی با جنبش سبز یعنی قبول جناحی از حاکمیت جمهوری اسلامی و یعنی  تبدیل شدن مردم به نیرو و سیاهی لشکر رقابت جناح های مختلف بورژوازی ایران و جمهوری اسلامی آن.
احزاب ناسیونالیست و قوم پرست کردستان در کنار جنبش سبز قرار دارند تا بلکه از این نمد کلاهی برای خود بدوزند و به این بسنده نکرده، تمام تلاش شان این است که بخشی از مردم کردستان را پشت اهداف خود و جنبش ارتجاعی سبز شان بکشانند.

کارگران و مردم زحمتکش کردستان همچون کل طبقه کارگر ایران، درتمام طول حیات جمهوری اسلامی و در دوره های مختلف حکمرانی موسوی، کروبی،خاتمی، رفسنجانی تا احمدی نژاد، تحت فشار و ستم و استثمار و تعقیب بوده،  کشتار شده، زندان کشیده و اعدام گشته اند. هم اکنون تعدادی از فعالین سیاسی در زندان های جمهوری اسلامی در انتظار اجرای حکم اعدام بسر می برند.

کارگران و مردم زحمتکش کردستان هیچ جناح سبز و سیاه جمهوری اسلامی را نمی پذیرند. زیر بار سیاست و اهداف کثیف ارتجاعی و قومی و مذهبی شیعی و سنی گری و سلفی و غیره این رژیم سراپا پوسیده نمی روند. ما پدیده ای به نام "شهدای جنبش سبز"، "شهدای کرد" یا ترک و فارس و شیعه و سنی نداریم. همه انسان های این جامعه شهروندان متساوی الحقوق و برابر و فارغ از مذهب و ملیت و قومیت و زبان و غیره هستند. تقسیم انسان به مذاهب و اقوام و فرقه ها، کاری به شدت ضد انسانی و تفرقه افکنانه است.
به همین دلایل انسانی و انقلابی، کارگران و زحمتکشان و جوانان و روشنفکران آزادیخواه کردستان زیر پرچم سیاست های ارتجاعی سبز موسوی و کروبی و زیر پرچم سیاست ناسیونالیست ها و قوم پرست ها جمع نمی شوند. به فراخوان هایشان "نه" می گویند، راه مستقل و آزادیخواهانه و برابری طلبانه  خود را بر می گزینند و حول سیاست های رادیکال و طبقاتی و سوسیالیستی جمع می شوند. طبقه کارگر و مردم ایران، الگوی انقلابی خواهران و برادران و هم سرونوشتان خود در تونش و مصر و لیبی و یمن و غیره را انتخاب می کنند. جمهوری اسلامی با همه جناح هایش باید بروند. توده های کارگر و زحمتکش باید سرنوشت خود را به دست گیرند . این تنها راه پایان یافتن ستم، استثمار، فقر و گرانی، تورم و گرسنگی و استبداد سیاسی در ایران است.