شش سال گذشت و روز ما فرا رسید!

هیوا یوسفی

صدای فریادها و بغضهای ترکیده مردم کردستان عراق میادین و خیابان های شهرهای کردستان عراق، سلیمانیه و رانیه و قلادزه و کلار و کفری و دوکان را آکنده است. صدای آزادیخواهی و برابری طلبی انسان هایی که مرزهای قومی و مذهبی و نژادی را مردود اعلام  و حقوق جهانشمول انسان را خواستار هستند.

همین خیابانها 5 سال پیش مملو از غریو شادی و صدای بوق اتومبیل های مردمی بود که عکس رهبران کرد را بر سینه  زده و سرمست پیروزی انتخاب یک کرد به ریاست جمهوری عراق و دیگری به ریاست اقلیم کردستان شده بودند.

همان روزها بود که در کردستان ایران هم ناسیونالیست ها سر از پا نمی شناختند و با تمبک و سرنا در شهر سنندج و شهرهای دیگر دوره افتاده بودند و پر افتخارترین روز کردها را با پخش نقل و نبات و شیرینی و خواندن آواز و رقص کردی به مردم تبریک می گفتند و مردم را به پایکوبی و شادمانی دعوت می کردند. و فریاد زنده باد اولین رییس جمهور کرد تاریخ را سر می دادند.

احزاب و جریانهای قومی منطقه تحت تاثیر این پیروزی شکوهمندشان در راست روی و پاچه خواری آمریکا و اینترپرایز، گوی سبقت را از همدیگر می ربودند و برای ارباب، و با چشم انداز ریاست جمهوری و حکومت بر ایالت فدرال کردستان ایران بعد از حمله آمریکا، برای ارباب ناجی خود دم می جنباندند. همین ها امروز تظاهر کنندگان و معترضینی که با خواست نان و آزادی و رفاه به خیابانها آمده اند را از خشونت برحذر می دارند و یا عامل جمهوری اسلامی می نامند

نشریات داخل و خارج کشور ناسیونالیست ها با تیترهای عراق فدرال، ایران فدرال منتشر می شدند و از مزایای فدرالیسم و حکومت کردی و الطاف خداگونه آمریکا به ملت کرد صفحه ها رنگین کردند و سخن ها راندند.

در همان دوره بود که با جمعی از رفقا در سنندج و شهرهای دیگر تلاش کردیم که خودی بجنبانیم و رقصی بکنیم و آوازی سر دهیم، اما هر چه زور زدیم و فکر کردیم نه رقصمان آمد و نه آواز. رو به مردم کردیم و با استفاده از هر ابزاری تلاش کردیم که بگوییم این کلاه به سر ما و مردم گشاد است و جلال طالبانی با رفسنجانی و مسعود بارزانی با بها ادب و رمضان زاده و ... فرقی ندارند. اینها جیبهای پر زر را بر مردم و "ملت" کرد تاریخا ترجیح داده و می دهند. آن زمان در شماره اول نشریه "چیا" زیر تیتر "به ماچه" نوشتیم و گفتیم این رهبران کرد در این  و آن طرف مرزها سابقه درخشانی ندارد و دستک شدن آمریکا نیز حرمت و اعتباری به این سابقه "پر بار" نمی افزاید.

 به مردم و جوانان گفتیم مواظب باشید! اینها عکسهای رقص و شادی شما را دور می گردانند و مهرهای خودشان را بر پیشانی تان می کوبند و گفتیم بیایید با هم به همین آبیدر و پارکهای شهر برویم و آنجا قر کمر هایمان را با موسیقی های لری و کردی و عربی و انگلیسی خالی کنیم، اما به دام نقشه های شوم اربابان کرد گرفتار نشویم. دیروز اینها را دیده بودیم و فردایشان برایمان روشن بود. در هیج جایی سخن از رهایی و برابری نمی زدند، از تامین آب و برق و رفاهیات مردمی که در قرن 21 از آنها محرومند، حرفی بر لب نمی آمد، هر چه بود تلاش برای دادن شناسنامه ای ملی به مردم بود و خود را رهبر ملت کردن، جیبها را پر از پول کردن، خفه کردن کوچکترین صدای مخالف و دزدیدن و کشتن جوانانی که در جراید و رسانه ها لب به اعتراض گشودند.

این رهبران قوم، قریب به دو دهه حکم راندند و "قانون چند همسری" را برای آن جامعه به ارمغان آوردند و بالغ بر سی هزار زن و دختر در این مدت قربانی قتل های ناموسی شدند و بینی و گوششان را با پشتیبانی قوانین حکومت "کرد" بریدند. اینها حتی در عالم ناسیونالیستی خودشان هم هر جا که بحث قدرت به میان آمد به همدیگر رحم نکردند و علم دار دولت ترکیه و ایران علیه احزاب برادر خود شدند.

اینها را گفتیم و ناسیونالیستهای دو آتشه کرد که تمام زورشان را می زدند تا با لهجه غلیظ کردی حرف بزنند ما را به باد فحش و ناسزا گرفتند و عکسهایمان را بزک کرده و چشمهایش را در آوردند و به در و دیوار دفتر موسسه "چیا" چسباندند. به ما گفتند که از اسم مان که کردی است خجالت بکشیم. یقه ما را گرفتند و تحت اتهام خیانت به ملت کرد با چماق هایشان برای محاکمه خیابانی ما آمده بودند. باز گفتیم عزیزان کلاه سرتان نرود، اشتباه نکنید، خود را سربازان این کلاه بردران ندانید، عاقبتش روشن است و این است و آن است... حرفهای ما بعضی ها را برگرداند و به خود آورد و به کت برخی دیگر نرفت. امروز آنها شریک جرم این رسوایی کردی شده اند و ما سرمان را با اسم کردی مان بالا می گیریم که زورمان را زدیم تا این کلاه گشاد را به اربابان کرد پس بدهیم.

مردم سنندج و شهرهای دیگر کردستان ایران، امروز را که روز اعلام همبستگی و تعلق به جنبش هم سرنوشتان شان در کردستان عراق، علیه زور گویی و مافیای حاکم بر کردستان است را روز خود می دانند و با حمایت بی دریغ خود و در دفاع از مردم ستمدیده و زحمت کش کردستان عراق بار دیگر هوشیاری و آمادگی خود را در برابر جریانهای ناسیونالیست که خواب غارت جان و مال مردم کردستان ایران را در سر می پرورانند، ابراز می دارند. این روزها متعلق به ما است.

زنده باد جنبش آزادیخواهی مردم در کردستان عراق!