۱۰ میلیون کارگر و رضا شهابی تنها!

مظفر محمدی

رضا شهابی بعد از نزدیک به دوسال در زندان از فرط ناامیدی اعتصاب غذا کرده است.
رضا احساس می کند در میان بیش از ده میلیون کارگر همسرنوشت خود تنها است. او درتنهایی و یک تنه، راه نجات خود را در اعتصاب غذا و مایه گذاشتن از جان وسلامتی اش جسته است.

جمهوری اسلامی سرمایه داران با اخراج فعالین کارگری ودورساختنشان از محیط کار، تعقیب و دستگیری و زندانی کردن و اتهامات وابستگی به این و آن و غیره می خواهد صدای طبقه کارگر را خفه کند. و این کار ممکن نیست مگر در سکوت توده کارگرانی که این فعالین آنها رانمایندگی می کنند. یا در سکوت طبقه کارگر میلیونی که این فعالین و تشکلهایشان پرچم مطالباتشان را برافراشته اند.

جمهوری اسلامی سرمایه داران، می خواهد با درهم شکستن فعالین کارگری در زندان، جنبش طبقاتی کارگران را در هم بشکند. منشور حداقل مطالبات کارگران ایران، اعتصابات پتروشیمی ها، برگزاری مجامع عمومی کارگری، ایجاد سندیکاهای کارگری و...، همگی از دستاوردهای طبقه کارگر در این دوره اند. دولت سرمایه داران می خواهد انتقام این پیشروی را از فعالین کارگری بگیرد. جمهوری اسلامی می خواهد با تعقیب و زندانی و اخراج کردن رضا شهابی، منصور اسانلو، رضا رخشان و ده ها فعال کارگری دیگر، از طبقه کارگر میلیونی زهر چشم بگیرد، تا دیگر هوس اعتصاب و تشکلیابی را از سر بیرون کنند. و این کار تنها در سکوت طبقه کارگر و سکوت فعالین و رهبران کارگری و تشکلهای موجود امکانپذیر است.

رضا شهابی تصمیم گرفته است با اعتصاب غذا به تنهایی به جنگ زورگویی و وحشیگیری دولت سرمایه داری ایران برود. این شیوه ای از مبارزه و جنگی است که هر انسان تنهایی مثل رضا و دیگران را درهم می شکند و آب از آب تکان نمی خورد.

رضا شهابی باید آزاد شود. اما این آزادی با مایه گذاشتن او از جسم و جانش صورت نمی گیرد. بورژوازی جنایتکارتر از آن است که برای جان انسان، جان کارگر ارزش و اهمیت قایل شود. آزادی رضا رخشان، اسالو و دیگر فعالین کارگری تنها در گرو التیماتوم طبقه کارگر و تشکلهای موجود و بیانیه های تجمعات و مجامع عمومی کارگری علیه زندانی کردن و پاپوشدوزی علیه رهبران کارگری است.

اعتراض به اخراج، زندانی و شکنجه فعالین کارگری و تلاش برای آزادی شان فقط جزء بسیار کوچکی از یک جنگ طبقاتی مداوم و همه جانبه است. طبقه کارگر نباید فعالین و رهبران خود را در این جدال طبقاتی تنها بگذارد. صدای رضا شهابی را آزادی کنید! باید از همه کارخانه ها و مراکز کارگری و در نامه های اعتراضی و تومارها و بیانیه های مجامع عمومی کارگران به گوش سرمایه داران حاکم و زندانبانانشان رسانده شود.

به قدمت تاریخ طبقه ما ، جنگ و جدال طبقاتی کارگر و سرمایه داران وجود داشته است. در یک طرف این جدال میلیون ها کارگر که شاهرگ حیات سرمایه داری را در دست خود دارند، قرار گرفته است. در مقابل مشتی سرمایه دار انگل و مفت خور ولو دارای پلیس و ارتش و دستگاه های سرکوب اما در مقابل طبقه میلیونی کارگران، ضعیف و ضربه پذیر است. سرمایه داران در جنگ طبقاتی که در مقابلشان میلیونها کارگر قرار دارند، بازنده اند.

ازادی رضا شهابی و همه فعالین کارگری و ازادیخواهان در بند در گرو ابراز وجود طبقاتی کارگران است. در زندان نگه داشتن رضا و دیگران حتی برای یک روز دیگر، تداوم تحقیر طبقه ما است. نباید گذاشت این تحقیر و به هیچ گرفتن جان انسانهایی چون رضا شهابی، حتی یک روز دیگر ادامه پیدا کند.
آیا رضا شهابی همین امروز و فردا به نیرو و صدای اعتراض همسرنوشتانش آزاد می شود یا همگان شاهد ذوب شدن جسم و جان و روح این انسان در تنهایی و با اعتصاب غذایش باشیم.
رضا شهابی باید به اعتصاب غذای خود پایان دهد و منتظر صدای اعتراض میلیونی هم طبقه ای هایش باشد. او باید به این اتفاق که دیر یا زود می افتد امیدوار باشد. رضا شهابی باید به نیروی عظیم طبقاتی که اوعضوی از آن است اعتماد کند.

کارگران!
فعاین و رهبران کارگری!
سندیکاها و تشکلهای کارگری موجود!
دوست، همکار و همسرنوشت خود را در دست دشمنان طبقاتی خود تنها نگذارید. رضا شهابی باید اعتصاب غذایش را تمام کرده و منتظر اقدام شما برای آزادیش باشد. این کار از طبقه کارگر میلیونی در کارخانه ها و مراکز صنعتی بزرگ، بر می آید. این تنها جزء کوچکی از یک جدال عظیم طبقاتی شما علیه سرمایه داران و دولتشان است.
آذر 90 (دسامبر 2011)