این دنیای وارونه را باید از قاعده اش بر زمین گذاشت

به مناسبت اول مه، روز جهانی کارگر

یکسال گذشته سال بحران جهانی سرمایه، سال تحمیل بیکاری گسترده از قلب آمریکا و اروپا تا کشورهای آسیایی و آفریقایی به طبقه کارگر، سال تعرض به سفره خالی کارگر و تشدید استثمار مزدبگیران جامعه در ابعاد بین المللی آن، سال تعرض جهانی سرمایه به طبقه کارگر و همه مزدبگیران است. تعرضی که به گفته خود سران سرمایه قرار است چند سال دیگر در ابعاد وسیعتری ادامه پیدا کند. این تعرض هماهنگ و جهانی، تحرکی هماهنگ و جهانی را از طبقه کارگر میطلبد.

اعتراضات و سنگربندی تاکنونی کارگران و مزدبگیران در فرانسه و یونان امیدوار کننده ترین و گسترده ترین اعتراضات به این هجوم وحشیانه به زندگی میلیونها انسان بودند. اما هنوز نیروی عظیم  طبقه ای که بدون کار آن، روز و لحظه ای چرخ تولید  نخواهد چرخید، به میدان نیامده و خاموش است.

این خاموشی مجاز نیست. فرمان شکستن انزوا و تنهایی مزدبگیران را طبقه کارگر جهانی، بیش از یک قرن پیش با اعلام اول مه، صادر کرده است. امروز بیش از هر زمانی باید پرچم این فرمان، در دست هر کارگری در هر  گوشه ای از جهان  باشد. 

شیپور جنگ طبقاتی را امروز بورژوازی آشکارتر از همیشه نواخته است. سرمایه جنگ تاریخی خود علیه طبقه كارگر را در سراسر جهان از امریكای شمالی تا اروپا و آسیا و افریقا با توحش بیسابقه ای پیش میبرد. آشكارا از بودجه جامعه و از دستمزد و نان سفره كارگر و مسكنش میزنند و تحت عنوان تخفیف بحران کرور کرور پول به گلوی سرمایه داران میریزند تا زنده نگهشان دارند. در این جنگ ظاهرا بمب و توپ و تانك و كشتار با اسلحه در كار نیست. اما میزان كشته ها و مرگ و میر از گرسنگی و بی دارویی و بی مسكنی كم تر از بمباران و سلاحهای كشار جمعی نیست. این یك جنگ طبقاتی و یك نسل كشی ظاهرا بدون خونریزی اما با قربانیان میلیونی است.  

بحران کنونی سرمایه یکبار دیگر، نه تنها وارونگی نظم سرمایه و ظالمانه بودن این مناسبات را برملا کرد، مضافا این حقیقت را به جلو صحنه راند که رهایی انسان از استثمار و تبعیض و ناامنی زندگی در گرو پایان دادن به این نظم انگلی و این مناسبات ضد انسانی است. این وارونگی را تنها طبقه کارگر آگاه و متحد میتواند تغییر دهد. طبقه کارگر آگاه و متحد میتواند با اتکا به اهرم نیروی کار خویش، با خواباندن چرخ تولید، به سیر سودآوری سرمایه و پایه  قدرت آن پایان دهد. با سرمایه داری تعیین تکلیف کند و به حاکمیت سیاه آن یکبار برای همیشه خاتمه دهد. نیروی خلاقه کارگر و انسان مزدبگیر باید و میتواند در خدمت نیاز انسان و رفاه و سعادت و تامین زندگی شایسته انسانی کانالیزه شود. این واقعیت را بیش از ١٥٠ سال قبل مارکس و مانیفست کمونیست به روشنی اعلام کردند. امروز و در دل بحران جاری بیش از هر زمانی سرها دوباره به طرف مارکس، کاپیتال، مانیفست کمونیست و طبقه کارگر برای پایان دادن به این جهنم چرخیده است. طبقه کارگر در هر کشور و در سطح جهانی با پرچم کمونیسم و مارکس و با گرد آمدن در حزب کمونیستی اش میتواند پرچم انقلاب کارگری را برافرازد و این دنیای وارونه را از قاعده اش بر زمین بگذارد.

اول مه امسال، روز "كارگران جهان متحد شوید" در عمل است. مارش طبقه كارگر متحد و شانه به شانه هم در این روز و در سراسر جهان، اعلام وفاداری و تعهد به این شعار بین المللی طبقه كارگر است. رژه ارتش جهانی پرولتاریا، اعلام آمادگی برای نبرد طبقاتی و سرنوشت سازی است كه بورژوازی علیه طبقه كارگر به راه انداخته است. و پاسخی است به اتحاد های سیاسی و  اقتصادی و نظامی اش در نبردی كه شیپورش را نواخته است.

رفقای کارگر!

طبقه ما در ایران گردانی از یك ارتش عظیم طبقاتی علیه سرمایه است. بورژوازی ایران و دولت و همه جناح هایش برای نجات از بحران اقتصادی مرگبارشان، متحدانه یورش به سطح معیشت كارگران را برنامه ریزی میكنند. دولت بورژوایی ایران در ٣ سال اخیر ٢٥٠ میلیارد دلار درآمد نفت را بالا  كشیده و حتی از پرداخت به موقع دستمزد كارگران خودداری كردند. اكنون این سیستم  ورشكسته شده است. برای اینكه بار دیگر سرمایه سود بدهد، باید از یارانه ها و رفاهیات مردم، از بهداشت و آموزش و پرورش و خدمات عمومی و رفاهی زده شود، كارگران بیشتری اخراج شوند و در نهایت به قیمت نان سفره و خون كارگر بار دیگر سرمایه سر پا نگه داشته و سودآور شود.

 اول مه امسال، طبقه كارگر را به یك صف بندی و یك نمایش قدرت طبقاتی در مقابل بورژوازی و دولتش فرا میخواند. این روز فرصتی است كه كارگران از مراكز بزرگ صنعتی در شركت نفت و ذوب آهن و ماشین سازی ها و كارگران بخش خدمات شهری و كاركنان بیمارستان ها، تا كارگران در كارخانه ها  و شركت ها و مراكز كوچك تر تولیدی، یك قدرتنمائی عظیم طبقاتی را در شهرها و مناطق خود سازماندهی كنند.

 كارگران كمونیست و سوسیالیست و همه فعالین كارگری، فعالین سندیكاها و انجمن های كارگری و ...، برای سازماندهی چنین قدرت نمایی طبقاتی كارگری وظیفه مهم و تاریخی بر دوش دارند. در این روز هیچ منفعتی بالاتر از یك اتحاد طبقاتی برای نفی سرمایه داری و رهایی از بردگی مزدی نیست. منفعتی كه سرنوشت همه آحاد مزدبگیران جامعه و خانواده هایشان را رقم میزند. 

 اول مه روز كارگر، روز همه مزدبگیرانی است كه از نظام سرمایه داری و كار مزدی و تبعیض و استثمار این نظام بیزارند و خواستار دنیایی بهتر، آزاد و برابر و فارغ از ستم و استثماراند. 

كارگران، رفقا!

 ١١ اردیبهشت، اول مه، به بورژوازی بحران زده و تا مغز  استخوان فاسد و تبهكار ایران نشان دهیم كه دیگر و بیش از این نمیتواند سرنوشت طبقه كارگر و مردم زحمتكش را به بازی بگیرد. اول مه امسال به این لحاظ ویژه تر و فرصتی است برای یك ابراز وجود متحد و میلیونی طبقه كارگر در همه مراكز بزرگ و كوچك و در همه محلات كارگری  و در همه شهرهای ایران.

 صدای پای طبقه كارگر در این روز باید بورژوازی حاكم را بلرزاند و متوجه سازد كه نمیتواند بیشتر از این یكه تازی كند. طبقه كارگر در این نبرد نیروی کل جامعه در دفاع از انسانیت و آزادی وبرابری را همراه خود دارد. اول مه امسال باید این پیام را به گوش بورژوازی و دولتشان برساند. در فردای روز ١١ اردیبهشت، جامعه ایران باید امیدش به پیروزی و اعتمادش به نیروی طبقه كارگر صد چندان بشود.

زنده باد اول مه

زنده باد همبستگی طبقه کارگر

مرگ بر سرمایه

حزب كمونیست كارگری- حكمتیست

٢٥ فروردین ٨٨ (١٤ آوریل ٢٠٠٩)