نقش اول ماه مه در جامعه چیست؟

این سوالی است که شاید همه دست اندرکاران مراسم های کارگران در این روز در برابر خود قرار بدهند. جوابهای مختلفی میتوان شنید. موقعیتی که صف متحد کارگران در هر شهر و محل کاری که بعد از اول ماه مه بدست میاورند(تازه اگر اجازه بیابند که مراسمی برگزار کنند) را میتوان ملاک قرار داد. مانع ها برای این کار یکی دو تا نیست. از خانه کارگر مزدور و شوراهای اسلامیش گرفته تا فعالینی از خود کارگران که با هر نیتی که داشته باشند، دنبال تفرقه افکنی و یا بردن کارگران به درگاه فرماندار و مراسم اداره کار و ... است و یا مایه ای برای رونق دادن به گروه ها و جمع هایی میشود که بر این روند تاثیری ندارند و خر خود را میرانند. در نتیجه همه اینها میتواند به اغتشاشات و همینطور برداشتن تمرکز روی اینکه بعد از اول ماه مه صف ما چه وضعیتی دارد و آیا توانسته ایم قدمی خوب برای هم صدا شدن مزد بگیران در برابر سرمایه دارن و قانونهایشان برداریم منجر میشود.

بدون شک همه تلاش ها و ایجاد اتحاد و و هم جهتی برای مراسم های اول ماه مه مهم بوده اند و همه توانسته است ابراز وجود طبقه کارگر و فعالینش در اول ماه مه را تضمین کند. باید مراسم ها و فعالیتها برای اول ماه مه بتواند این قابلیت را پیدا کند که کارگران را در محل کار معینی در کارخانه ای ، در منطقه و شهری متحد کند. صفی قدرتمند از آنها ایجاد کند که در فردای اول ماه مه چهره کارخانه و چهره محلهای کارگری و توقع کارگران را تغییر داده باشد. اول ماه مه علاوه بر همه خاصیت های طبقاتی و همبستگی جهانی و جشن و ایراز نفرت از چنگ و ... باید بتواند این امید بهر اندازه کوچک یا بزرک، به طبقه کارگر به کار و زندگی اش و به اتحاد و تشکلش برای زندگی بهتر را بدهد. تامین شعار های ما در تصمیم های کارگران و در قطعنامه هایشان کافی نیست.

هر اندازه اول ماه مه ها رنگین و با شعار های رادیکال و انسانی میتواند فضای اختناق و استبداد را بدرد، اما باید این امکان وقابلیت را داشته باشد که در ذهن هر شرکت کننده ای، در ذهن هر کسی که در معرض تبلیغات کارگران برای مراسم و جشنهای اول ماه مه قرار میگیرد و در ذهن هر فعال و سازمانده این فعالیتها، این را منعکس کند که ما کارگران تصمیم گرفته ایم که هر تجمعمان را به نیرویی متحد و ماندگار در هر کارخانه و محل و محله و شهری تبدیل کنیم.

به این ترتیب ما قادر میشویم صف خود را بیش از بیش از کسانی و گروه هایی که اول ماه مه برایشان صرفا یک آکسیون است جدا کنیم. کار ما جنباندن جامعه است و دست خود را درست همه کارگرانی میگذاریم که این را میخواهند. موقعیتی که ما در هر محل در برابر سرمایه و کارفرما داریم را چگونه میخواهیم تغییر بدهیم تا قادر به صف آرایی و جلب هم طبقه ای هایمان در هر جای دیگری باشیم.سندیکای شرکت واحد از این نظر نمونه خوبی است. ما بدون تشکل و اتحاد و رهبری که ایجاد صف متحد و متشکل کارکران در هر جایی که هست، را هدف خود قرار نداده باشیم قادر به پیشروی برای این اهداف نیستیم. اتحاد اول ماه مه باید مایه ی اتحاد فردای ما باشد. این آرزوی طبقه ماست. اول ماه مه روزی برای تبدل آن به واقعیت است . هر کجا که هستیم ، هر تعداد که هستیم و در هر تجمعی که میرویم، این را سنت را نمایندگی کنیم.