|
این پرچم كهنه است! بهرام مدرسی
انجمن اسلامي دانشجويان هشت دانشكده دانشگاه تهران و علوم پزشكي تهران با صدور بيانيهاي "فراكسيون دموكراسي خواه" را اعلام كرده اند.
برای كسی كه آشنایی به تاریخچه انجمنهای اسلامی و نقش و رسالت آنها در تحكیم رژیم اسلامی داشته باشد، تشكیل این "فراكسیون" جایی از اعاب ندارد. انجمنهای اسلامی در دوره ای كه دوم خرداد تلاش داشت تا مردم را با رژیم اسلامی به بهانه "اصلاحات" آشتی دهد، بیشترین سعی را كردند تا در كنار ارگانهایی چون دفتر تحكیم وحدت از وجود رژیم اسلامی حمایت كنند. جوانان و دانشجویان را علاف امكان اصلاحات رژیم كنند و زمان برای رژیم اسلامی بخرند. با رسوا شدن پرچم اصلاحات رژیم و بی رمق شدن جنبش "اصلاحات" و ناكامی اینان در كنترل و مهار جنبش اعتراضی مردم برای سرنگونی رژیم اسلامی و بالاخره بعد از بیرون انداخته شدن جریان دوم خرداد از ارگانهای حكومتی، برادران متعلق به جناح مقابل دیگر ضرورتی به ادامه "گفتمان" با برادران دوم خردادیشان را ندیدند و فشار را بر ارگانهای این جریان افزایش دادند. انحلال تشكیلات دانشجویی طبرزدی و فشار بر فعالین انجمنهای اسلامی گوشه ای از این اقدامات هستند. انجمنهای اسلامی اما درتلاش دیرینه خود، پرچم هایشان را عوض میكنند، هدف پیدا كردن مقبولیت بیشتری در میان دانشجویان است، مقبولیتی كه امكان معامله بزرگتی با جناح مقابل را به آنها بدهد. شعارها اهدافی كه اینبار تحت نام "فراكسیون دمكراسی خواه" اعلام گشته اند، درست به اندازه شعارهای ٤ سال پیش اینان در دفاع از جامعه مدنی قابل باور هستند. هدف ظاهرا برای این جریان باید وسیله را توجیه كند. از دست بردن به شعارهای جریانات ناسیونالیت ایرانی تا بلند كردن پرچم های كهنه خود این صف تابلوی بی رنگ و بی رمقی است كه تنها میتواند لایق این جریان باشد.
این "فراكسیون" در بیانیه شان اعلام كرده اند كه " خاستگاه فكري جنبش دانشجويي ايران، هم جريان روشنفكري ديني است و هم روشنفكري عرفي" برای انجمنهایی كه خود شاید بیشتر از هر ارگان حكومتی دیگری شاهد چپ بودن و چپ شدن جنبش دانشجویی و خواستهای آن هستند، اعلام اینكه جنبش دانشجویی "دینی" هم هست، تنها تلاشی است تا سری بین سر ها برای خود رزرو كنند. دامنه تنفر از رژیم اسلامی با تمام دستگاه قانونی و ایدﺋولوژیك و حكومتی آن پیش از هر چیز یخه همین "دینی" بودن را میگیرد. این بلاهت محض است كه علیرغم ٢٦ سال حكومت مذهبی در ایران، هنوز بخشی از جنبش دانشجویی را دینی بخوانند و بدتر از آن به این اعتبار تلاش كنند كه خود را به این اعتبار جزو این جنبش قلمداد كنند. این "فراكسیون" در ادامه مدعی است كه "جنبش دانشجويي بازيچه دست احزاب و گروه هاي سياسي داخل و خارج كشور نيست و از لحاظ فكري و روشي بايد ضمن حفظ استقلال خويش ابتكار عمل را در عرصه مبارزات سياسي در دست گيرد." و "فراكسيون دموكراسي خواه هر تلاشي را براي اعمال فشار و برخورد به دفتر تحكيم وحدت محكوم كرده و آن را به مثابه تضعيف جنبش دانشجويي مي داند. "استقلال" فقط آنجا كه منظور دیگران هستند برای این فراكسیون معنی دارد. دفتر تحكیم وحدت ظاهرا شامل این "استقلال" نمیشود. " اعلام "استقلال" جنبش دانشجویی برای این فراكسیون "دمكراسی خواه" تنها رو به صف دانشجویان چپ و كمونیست در دانشگاه ها دارد. اگر نیروهای امنیتی رژیم نتوانستند جلوی رشد كمونیسم را در دانشگاه ها بگیرند، اگر ٢٦ سال تحمیق مذهبی نتوانست جوان و دانشجو را آنطور كه انتظار داشتند "مسلمان" و "دینی" كند، این بیانیه میخواهد به بهانه "استقلال" پای اتفاقا ما سازمان جوانان كمونیست و حكمتیست را از دانشگاه ها كوتاه كند. گذشته از اینكه این تنها میتواند توهمی بچگانه باشد، باید به این فراكسیون گفت كه اگر فریادهای اصلاح رژیم توانست كاری برایشان انجام دهد، این اعلام استقلال هم خواهد توانست پای ما كمونیست ها را از دانشگاه ها كوتاه كند. این تلاشی نه از قدرت كه از سر بیمایگی است. دانشگاه چپ بوده و چپ خواه ماند. این را اطمینان داشته باشند. این فراكسیون كه از "دینی" بودن بخشی از جنبش دانشجویی شروع كرد و به "استقلال" و حمایت از تحكیم وحدت رسید، بازارگرمی میكند و برای پر كردن دفاتر خالیشان مدعی میشود كه " فراكسيون دموكراسي خواه، انجمن اسلامي را به دليل محدوديتهاي موجود، مأمني براي نيروهاي آزاديخواه بدنه دانشجويي مي داند."
هدف نه "دمكراسی" است و نه هیچ چیز دیگر! هدف پر كردن دفاتر خالیشان است. هدف بازگردادن آب رفته به جوی است! هدف زنده كردن "افسانه" اصلاح رژیم توسط فعالین "دینی" است. این همان پرچم كهنه ای است كه یكبار امتحان پس داده است. انجمنهای اسلامی را باید ترك كرد. باید افشایشان كرد و باید بجای آن ارگانها و سازمانهای خودمان را بسازیم. زندگی انجمنهای اسلامی به زندگی رژیم اسلامی گره خورده است. هر درجه توهم به اینكه میتوان با پرچم این انجمنها به جنگ رژیم اسلامی رفت، ما را از كاری كه باید بكنیم دور میكند.
این پرچم كهنه را افشا كنیم. دانشگاه چپ بود و چپ خواهد ماند.
|