-- Logo ---->

كارگران!  مردم!


فقر و فلاكت و گرسنگي موجبات تباهي فيزيكي و روحي  ٧٠ ميليون زن و مرد و كودك در ايران را  فراهم آورده است. اما چرا فلاكت؟!


ايران سومالي و اتيوپي و افغانستان نيست. مملكتي سيل و زلزله و طاعون زده نيست. در مملكتي كه پول نفتش سرسام آور سر ريز كرده است.  در مملكتي كه صنايع سنگين و زير بنا و جاده ها و خط آهن دارد. در مملكتي كه محصولات كشاورزي و ميوه و دامداري و ماهيگيري و شيلاتش در جهان مشهور است، درمملكتي كه نيروي جوان و كارآمدش ٧٠  در صد جمعيت را تشكيل ميدهد... چرا اكثريت مردمش به اين فقر و فلاكت دردناك دچار گشته است؟  چرا رفاه در اين مملكت سرشار از نفت و دلار و معادن و صنايع  و منابع و نعمات، يك خواب و خيال شده است؟.

جواب در يك  كلام اين است كه  سرمايه داران بزرگ و دولتمردان انگل و مفتخور و دزد و خيل كساني كه در اين آشفته بازار جيبشان را پر كرده و ميلياردر شده اند و همه اينها كه  كمتر از ١٠ درصد جمعيت  كشور را تشكيل ميدهند، اما تمام درامدها و منابع و ثروت جامعه را در چنگ و كنترل خود دارند.

نگاه كنيد! در اين مملكت تا دلت بخواهد پول و نان و نعمات و امكانات رفاهي و مسكن هست در مقابل هم ميليون ميليون انسان زن و مرد و كودك در فقر و فلاكت  دست و پا ميزنند و مرگ تدريجي فيزيكي وروحي را تجربه ميكنند.
بايد به سرچشمه رفاه دست يافت.  ابزار و امكانات و نعمات دست اقليتي مفتخور است. بايد بر آنها شوريد و همه را از آنها باز پس گرفت.

مردم!

اموال، مواد خوراكي و سوختي و دارو بهداشت محتكر شده در  انبارهاي دولتي و شركتهاي خصوصي را از طريق كميته هاي مردمي  و  نمايندگانتان  مصادره و بطور عادلانه و برابر بين مردم  تنگدست و بيكار و فقر زده تقسيم كنيد. با دخالت توده اي خود بر دهان حريص بازار سرمايه داران و  قيمت  مايحتاج حياتي مردم، افسار بزنيد.