مصاحبه نشریه اکتبر با سهیلا ترکی در مورد کنگره چهارم حزب حکمتیست
اکتبر: کنگره چهارم حزب در راه هست. چه توقع و انتظاری از کنگره
دارید؟ اولویتهای کنگره بطور عام در ابعاد سراسری
ایران و بطور خاص در رابطه با کردستان چه باید باشد؟ بطور مشخص
شاخص موفقیت کنگره از نظر شما چه میباشد؟
سهیلا ترکی: در یک سال گذشته جامعه ایران پر از تلاطم بود. توده وسیعی از
مردم ایران بعد از ماجرای انتخابات به خیابانها ریختند .مردم تشنه
آزادی و رفاه در ابعاد میلیونی برای گسترش سیاسی و خلاصی فرهنگی و
یک زندگی با مشقات کمتر حول انتخابات ریاست جمهوری بسیج شدند و به
خیابانها آمدند ،تظاهرات کردند، کشته و زندانی دادند.
اما مردم جان بر لب رسیده از جهنم جمهوری اسلامی در این مسیر متاسفانه به
یکی از جناحهای جمهوری اسلامی برای رهایی امید بستند. و با تبلیغات
رسانه های غربی و اپوزیسیون پیرو غرب ، حول جناح موسوی
،کروبی، رفسنجانی بسیج شدند، و به مردم حقنه کردند که
آزادی و رهایی از رژیم اسلامی سرمایه در بیرون از رژیم امکان
پذیر نیست و مبارزه را باید در درون خود حاکمیت پیش برند. این
جناح از رژیم که به "جنبش سبز" خود را تعریف کرد توانست پرچم خود را
به پرچم میلیونی مردم معترض تبدیل کند. متاسفانه نصیب مردم
کارگر و زحمتکش به غیر از فقر، بیکاری، گرانی، زندان،اعدام و
شکنجه چیزی دیگر نشد .
تلاش جناح موسوی و کروبی و رفسنجانی برای نجات جمهوری
اسلامی و کسب موقعیت بهتر و بیشتر در قدرت سرمایه
بود و هیچ ربطی به مبارزه کارگران و زنان و کودکان برای
کارگران کمونیست و گشایش سیاسی و خلاصی فرهنگی و به دست آوردن
یک زندگی با مشقات کمتر نداشت. متاسفانه مردم معترض با
وجود اینکه در ابعاد میلیونی به خیابانها آمدند، شکست
خوردند.اما رویدادهای اخیر ایران نشان داد. عدم وجود یک
صف مستحکم قوی با سیاست کارگری و کمونیستی، در رأس مبارزات
توده میلیونی مردم، جناحهای مختلف بورژوایی میتوانند صاحب
اعتراضات مردم شوند و پرچم خود را به پرچم مبارزات مردم تبدیل کنند. که
در یک سال گذشته ،در جامعه ایران اتفاق افتاد. در یک سال
گذشته کل بورژوازی غرب و اپوزیسیون بورژوایی و به ظاهر چپ مردم را حول
جناح موسوی ، کروبی بسیج کردند. آنها را به نماز جمعه عاشورا و
تاسوعا فرا خواندند ، و اعتراضات مردم و مبارزه شان را به
بیراهه بردند.
به نظر من این کنگره باید این خلا را پر کند. تجربه این دور نشان داد
که بدون سنت قوی و سیاست کمونیستی و وجود
حزبی کمونیستی در رأس مبارزات توده ای، بورژوازی میتواند مردم را در
ابعاد میلیونی در جهت مادیت بخشیدن به اهداف طبقاتی اش دنبال
خود بکشد.
این کنگره باید به مردم معترض، بخصوص طبقه کارگر
ایران بگوید که برای رهایی از وجود نکبت
بار جمهوری اسلامی و رسیدن به یک زندگی انسانی تنها با صف متحد و در
رأس آن طبقه کارگر آگاه و بدون توهم و با سیاسیت و حزبی
کمونیستی میسر است نه هیچ جناحی از بورژوازی ایران.
در یک سال گذشته در سایه جنش سبز عقب نشینی وسیعی به جنبش
آزادیخواهی و برابری طلبی تحمیل شد.کنگره باید راه حل واقعی و اصولی
در ابعاد وسیع به مردم معرفی کند.
اکتبر: چه پیامی برای " طبقه کارگر و بخصوص کارگران کمونسیت و رهبران عملی
کارگری و توده ای وفعالین کمونیست و برابری طلب و آزادیخواه " در ایران و
کردستان دارید؟
سهیلا ترکی: در مورد کردستان کنگره باید ماهیت ارتجاعی احزاب
ناسیونالیست و قوم پرست کردستان را که همراه جنبش ارتجاعی سبز
شدند به مردم معرفی کنند و آلترناتیو و راه حل چپ
وکمونیستی را در مقابل جامعه کردستان قرار دهد .
پیام من به کارگران کمونیست و رهبران عملی کارگری وتوده ای این است که
تجربه اخیر رویدادهای ایران راسرمشق خود قرار دهند و بدانند که
بدون وجود یک حزب کمونیستی و اتحاد و
همبستگی طبقاتی کارگران و متشکل در صفوفی سازمانیافته
و مستحکم برای دخالتگری آگاهانه در سرنوشت
سیاسی جامعه ، اقشار بورژوایی میتوانند مبارزات آنها را به بیراهه ببرند.
درست کردن این سازمان مستحکم توده ای کارگری در گرو تلاش رهبران
عملی کارگری و توده ای است. رسیدن به آزادی و برابری و پایان
دادن به تمام مشقات زندگی بدون تحزب کمونیستی رزمنده و صاحب نظر ممکن نیست.
حزب حکمتیست در یک سال گذ شته تنها حزبی بود که بدون هیچ
توهمی، ماهیت جنبش سبز را افشا کرد و بی ربطی آن را
به منافع طبقاتی کارگران و آزادی و برابری در جامعه نشان داد
. بر این اساس من کارگران کمونیست و رهبران عملی کارگری و توده
ای را برای متحقق شدن منافع طبقاتی کارگران و زندگی ای بهتر به
صفوف حزب حکمتیست فرا می خوانم.
مصاحبه نشریه اکتبر با مظفر محمدی در مورد کنگره چهارم حزب حکمتیست
اکتبر: کنگره چهارم حزب در راه هست. قطعا هر کنگره و یا نشست رسمی
احزاب سیاسی جدی و از حمله حزب ما دراتخاذ تصمیمات و جهت گیری های
سیاسی- عملی اش در ابعاد اجتماعی ، اگر واقع بینانه باشد، مهر شرایط
تاریخی - اجتماعی جغرافیای فعالیت سیاسی اش را بر خود دارد. با در
نظر گرفتن شرایط و اوضاع و احوال سیاسی - اجتماعی کنونی ایران، این کنگره
ای روتین و نرمال است و یا کنگره ای ویژه خواهد بود؟ در هر صورت چرا؟
مظفر محمدی: کنگره های حزب کمونیست کارگری حکمتیست، سالی یک بار تشکیل می
شود. از این لحاظ کنگره روتین حزب است. اما این کنگره در شرایط ویژه ای
برگزار می شود. اولین ویژگی آن اجتماع کمونیست ها در شرایطی است که
بورژوای حاکم بر ایران تعرض گسترده ای را به کل جامعه و بویژه به سطح
معیشت طبقه کارگر سازمان داده است. دستمزدها را پایین و پایین تر نگه
داشته، کار بدون قرارداد و بی قانونی محض را تحمیل کرده، مبارزه اقتصادی و
اعتصاب و تشکل کارگری را ممنوع و فعالین کارگری و رهبران تشکلهایشان را
تعقیب و زندانی کرده است. از طرف دیگر موج دستگیری، زندان و
اعدام های گسترده ای را برای ارعاب جامعه و سرکوب هر گونه صدای
آزادیخواهانه را راه انداخته است.
در همین رابطه، جمهوری اسلامی پلیس بین المللی " اینترپل" را برای تعقیب و تهدید بخشی از رهبری حزب ما به کمک طلبیده است.
صرفنظر از موقعیت بین المللی جمهوری اسلامی، ساخت و پاخت یا تشدید
اختلافات، همکاری یا عدم همکاری بورژازی جهانی با جمهوری اسلامی و بطور
کلی موقعیت بین المللی این رژیم، سازماندهی یک تعرض کمونیستی به کلیت
جمهوری اسلامی و همه جناح هایش و برای به زیر کشیدن آن، یک امر و
وظیفه قطعی حزب ما، کمونیست ها و طبقه کارگر است.
حزب حکمتیست در یک سال و اندی اخیر بویژه تلاش وسیعی کرده است که چپ و
جنبش های اجتماعی که به این نام فعالیت دارند را از تبدیل شدن به ابزار
تعیین تکلیف قدرت بین جناح های بورژوازی و دولت آن بر حذر دارد. متاسفانه
تا کنون این تلاش ها به ثمر نرسیده است.
کمونیسم و طبقه کارگر در ایران به یک مبارزه طبقاتی بی امان علیه
کلیت بورژوازی در حاکمیت و در اپوزیسیون اتکا دارد. ما با رجوع به مارکس
مجددا اعلام کرده ایم که طبقه کارگر گورکن نظام سرمایه داری و روبنای
سیاسی و فکری آن است.
در همان حال حزب قدرت سیاسی، ابزارجنبش های اجتماعی و آزادیخواهانه و
برابری طلبانه را در جهت تقویت مبارزه طبقه کارگر مد نظر دارد و تلاش ما
این است که این مبارزات و جنبش ها و اعتراضات توده ای از زیر پر و بال
بورژوازی بیرون آمده وپشت کمونیسم و طبقه کارگر به صف شود. هر اندازه نجات
چپ و جنبش ها و اعتراضات توده ای از تبدیل شدن به سیاهی لشکر جناحی از
بورژوازی، به نفع طبقه کارگر و مبارزه طبقاتی و به نفع سرنگونی انقلابی
جمهوری اسلامی و نهایتا انقلاب کارگری و ایجاد جامعه سوسیالیستی، آزاد و
برابر است.
کنگره چهارم حزب حکمتیست به دنبال تلاش های یک سال و نیم اخیر در جدالهای
اجتماعی، برگزار می شود. اجتماع وسیع ترین کمونیست ها در کنگره علنی حزب
حکمتیست به چپ و کمونیست ها این شانس را داده است که بیایند و این صف را
تقویت کنند. به این لحاظ کنگره ما در شرایط حساس و تاریخی اجتماعی چه در
بعد محلی و ایران و چه در بعد بین المللی برگزار می گردد.
اکتبر: چه توقع و انتظاری از کنگره دارید؟ اولویتهای کنگره
بطور عام در ابعاد سراسری ایران و بطور خاص در رابطه با کردستان چه
باید باشد؟ بطور مشخص شاخص موفقیت کنگره چه میباشد؟
مظفر محمدی: اجازه بدهید بحث و نتیجه گیری در این مورد را به کنگره واگذار
کنیم. نشریه تدارک کنگره بعضا به این سوال ها جواب داده است. قطعنامه و
قرارهای متعددی پیشنهاد شده که اوضاع سیاسی ، موقعیت طبقه کارگر،
اولویتهای حزب و موقعیت کمونیسم و حزب ما در کردستان و غیره را در بر می
گیرد. من توجه خوانندگان اکتبر را به این مباحث و قطعنامه و قرارها
و دخالت جدی در آن جلب می کنم. از نظر من نفس برگزاری کنگره علنی
کمونیست ها در شرایط تعرض بورژوازی به طبقه کارگر و هر گونه آزادیخواهی و
طرح مباحث تا کنونی، تلاشی برای بستن سدی در مقابل آن و خود یک موفقیت است.
اکتبر: چه پیامی برای " طبقه کارگر و بخصوص کارگران کمونسیت و رهبران عملی
کارگری و توده ای وفعالین کمونیست و برابری طلب و آزادیخواه " در ایران و
کردستان دارید؟
مظفر محمدی: همانطوری که در بالا گفتم، ما همیشه و بویژه در یک سال و نیم
اخیر سیاست کمونیستی و کارگری را به طبقه کارگر، کمونیست ها، چپ و
کل جامعه اعلام کرده ایم. این کنگره تداوم این تلاش ها در ابعاد دیگر و در
اجتماع علنی و عمومی تر کمونیست ها و علاقمندان به سرنوشت طبقه کارگر و
مردم ایران است. کنگره می خواهد بار دیگر بر این سیاست ها تاکید
بگذارد و از حزب بخواهد که تداوم و به ثمر رساندن آن را تضمین کند.
پیام ما همیشه این بوده و هست که کمونیست ها به کم تر از انقلاب
کارگری رضایت نمی دهند، که سرنگونی جمهوری اسلامی وظیفه بلافصل طبقه
کارگر، زنان مخالف آپارتاید و جوانان و همه مردم آزادیخواه ایران است، که
رفتن با جنبش سبز و قرار گرفتن در کنار بخشی از جمهوری اسلامی و بورژوازی
توهین و خیانت به 30 سال تلاش و مبارزه کارگران برای زندگی بهتر و زنان
برای برابری و حرمت انسانی و جوانان برای خوشبختی و لذت بردن از زندگی و
تحقیر نشدن و همه انسان های شریف برای زیستن در آزادی و خوشبختی و رفاه با
حفظ حرمت های انسانی است.
با سبز نروید. تهدیدات جنگی امریکا و اسراییل و غیره محکوم است. مردم
ایران نمی خواهند زیر آوار هیچ جنگی مدفون شوند. تحریم اقتصادی تحمیل فقر
و فلاکت به کارگران و زحمتکشان است و بطور کلی تهدیدات جنگی و محاصره
بهانه ای برای جمهوری اسلامی برای تحمیل فلاکت بیشتر و سرکوب هر گونه
حقخواهی و آزادیخواهی است.
دیدن این حقایق و فهمیدنشان کار دشواری نیست. هر گونه تلاشی بجز
این، خاک پاشیدن در چشم مردم است. ما ازکسی که خود را چپ، کمونیست و
طرفدار کارگر و آزادی و برابری می نامد، میخواهیم و میگوییم، لطفا این کار
را نکنید! وظیفه مخدوش کردن مبارزه مردم ، به بیراهه بردنشان، متوهم
کردنشان و تبدیل کردنشان به سیاهی لشکر بخشی از بورژوازی را برعهده
نگیرید. طبقه کارگر را از نیروی میلیونی زنان و جوانان و زحمتکشان
حامی خود برای سرنگونی جمهوری اسلامی محروم نکنید، بورژوازی را به بهانه
اینکه لباس عوض کرده و به جای سیاه سبز می پوشد، تقدیس نکنید، به کارگر
پشت نکنید، دوستان دروغین مردم نشوید. جمهوری اسلامی با همه جناح هایش
باید سرنگون شود...
مصاحبه نشریه کتبر با ابوبکر شریف زاده در مورد کنگره چهارم حزب حکمتیست
اکتبر: کنگره چهارم حزب در راه هست. چه توقع و انتظاری از کنگره دارید؟ اولویتهای کنگره بطور عام در ابعاد سراسری ایران و بطور خاص در رابطه با کردستان چه باید باشد؟ بطور مشخص شاخص موفقیت کنگره چه میباشد؟
ابوبکرشریفزاده : با توجه به اینکه تقریبا دوسال از کنگره 3 حزب میگذرد ودر این مدت شاهد روی دادهای مهم سیاسی واتفاقات حادی در سطح جهان و بویژه در فضای سیاسی ایران بوده و هستیم از مسائل و کشمکش های بین المللی می گذرم چون موضوع بحث ا مروز مانیست چرا که سئوال شما هم حول کنگره یک حزب مشخص در یک جغرافیای معین است . اما در یک جمله کوتاه لازم است که خاطر نشان کنم بقول منصور حکمت سیاست در ایران از این تحولات بشدت تاثیر می پذیرد . و در جا و بلافاصله باید به این سئوال اساسی جواب روشن بدهیم که اوضاع ایران در آینده چی خواهد شد . و فکر می کنم کلید و راه حل اساسی ومهمترین انتظار و توقع از این کنگره جواب به این مسئله است .
اگر از مو شکافی و تجزیه و تحلیل اوضاع ایران بگذریم حداقل و در نگاه اول روشن است که حکومت جمهوری اسلامی دچار بحران حاد و لاعلاج سیاسی است. و تا همین امروز و در تمام طول عمرش نتوانسته راه حل و چاره ای برای خلاصی از بحران موجود پیدا کند . واز بدو به قدرت رسیدنش و تا به همین امروز این بحران را دارد . اما اگر به طور مشخص به فاصله بین کنگره سوم و کنگره چهارم که به زودی برگزار میشود یعنی به این مدت زمان دو سال بر گردیم شاهد تحولات مهمی در فضای سیاسی ایران هستیم و این تغیر وتحول از دید هیچ ناظر و هیچ کسی پنهان نبوده و نیست می دانیم که اوضاع نابسامان رژیم از یکطرف و از طرف دیگر وضعیت طبقه کارگر جان به لب رسیده در طی حاکمیت رژیم سرمایه داری اسلامی شرایط مطلوبی را برایش ایجاد و فراهم کرده که تمام قد و حق به جانب ابراز وجود کند و یکبار برای همیشه خود و همنوعانش را حداقل در یک جغرافیای معین نجات دهد .
با توجه به اینکه حزبی جدی و روشن ، دارای سیاست مارکسیستی و بدون سازش و تخفیف موجوداست و شانش این انتخاب را داریم . که باید بدون تردید و استغاره صد البته دراین شرایط که دعواهای جناحهای سبز و سیاه رژیم بغیر از این حزب موجود، کل اپوزیسیون را همراه خود برد و یا در کمترین حالت دچار توهم و سر گیجه ی سیاسی کرد و دوسال گذشته خصوصا بعد از انتخابات و موضعگیرهای این دوره نباید هیچ ابهامی برای کسی باقی گذاشته باشد. برای این انتخاب و وصل شدن به این حزب توقع و انتظار از این کنگره این است با توجه به سیاست درست و کارگری که این حزب داشته من فکر میکنم تمام هم و غم این حزب و کنگره و دوربین نگاه ها جای باید زوم و فوکوس شوند که تنها و تنها و اصلی ترین مباحسش این باشد که راهی برای در دسترس بودن خود [ حزب ] و فائق آمدن بر این اوضاع چه در سراسر ایران و کردستان پیدا کند. به امید کنگره پر بار و پیروز .
اکتبر: چه پیامی برای " طبقه کارگر و بخصوص کارگران کمونسیت و رهبران عملی کارگری و توده ای وفعالین کمونیست و برابری طلب و آزادیخواه " در ایران و کردستان دارید؟
ابوبکر شریف زاده : جواب من و هر انسان ،انسان دوست و آزادیخواه به این سئوال باید خیلی سر راست و روشن باشد چرا که از جغرافیائی، از مردمی از حزب و سیاستی داریم صحبت میکنیم که دارای کارنامه بیش از سی سال تلاش بی وقفه و تمام خواه است و به کمتر از سرگونی رژیم راضی نیست . بنابراین اگر فعالین، رهبران ،کمونیستها، و در یک کلام آزادیخواه و برابری طلب و مردم را به یک زنجیر قوی و فولادی تشبیه کنیم مردم حلقه های زنجیر و رهبران و کمونیستها نقط جوش دو سر حلقه اند . بنابراین پیام من به طبقه کارگر، رهبران عملی کارگری و توده ای ، کمونیستها و کل صف آزادیخواه و برابری طلب این است حول سیاستهای کمونیستی حزب حکمتیست متحد و متشکل شوند برای ایفای نقش در این دوره . خصوصا بعد از کنگره چهارم حزب، چرا چون تنها سیاست روشن و کمونیستی " خوب است " اما کافی نیست پس دست در دست هم بدون اتلاف وقت و با تعجیل برای اجرا و پراتیک کردن ، و ایفای نقش تاریخیمان در این برهه مهم تاریخی ناظر بودن و حتی انتخاب درست و حق به جانب بودن دردی را دوا نمی کند جز اتحاد و تشکل .
2010-09-11