|
يادداشتى در پاسخ به نامه شماره ٢ رفيق کورش رفيق کورش عزيز نظرات راست خود را بپاى حزب ننويسيد. من نظرات مشخصى را که از جانب شما مطرح شده است نقد کردم. اين نظرات راست، و مغاير کمونيسم کارگرى و غير سوسياليستى و غير انقلابى است. اگر حزب ما، تمام سياستها و پراتيک حزب ما، از کميته کردستان تا کميته خارج و کميته داخل و تا فدراسيون پناهندگان و اول کودکان و سازمان آزادى زن و حتى عملکرد خود شما در دوره ليدريتان کمونيستى و انقلابى بوده است به اين خاطرست که اين نظرات در حزب ما پراتيک نشده است. به اين دليل است که اين نظرات متعلق به شخص شماست و نه رهبرى حزب. البته شما، مثل هر فعال سياسى اى، همه تلاشتان را کرديد که اين نظرات به خط حزب تبديل شود، اما خوشبختانه موفق نشديد. رهبرى حزب جلوى نظرات راست شما ايستاد و اجازه نداد به موضع و خط رسمى حزب تبديل شود. اگر اين نظرات، از قرار در مورد نافرمانى مدنى تا بحثهاى پلنوم شانزده شما و تا آخرين تزهايتان در سمينار اخير، به موضع حزب تبديل ميشد، ازسوسياليسم و راديکاليسم چيز زيادى در اين حزب باقى نميماند. اگر من و کادرهاى حزب و حتى خود شما امروز ميتوانيم به پراتيک حزب افتخار کنيم به اين خاطر است که رهبرى حزب اجازه نداده است اين سياستها و مواضع راست شما تصويب و عملى شود. ما اين حزب را در مقابل نظرات راست شما حزب منصور حکمت نگاهداشته ايم. رفيق کورش لطفا از نظراتتان دفاع کنيد. تحريک احساسات پاسخ انتقادات من نيست. زنده باد حزب کمونيست کارگرى حميد تقوائى ٢٦ جولاى ٢٠٠٤ |