|
رفيق کورش عزيز! تعيين مهلت ٤٨ ساعته از جانب من بخاطر اين بود که شما قرارهائى که قبول نداريد را به راى نميگذاريد. نمونه اخير قرار پيشنهادى رحمان و مصطفى براى قطع مباحث را فورا براى دس فرستاديد و خواستار راى در عرض شديد، ولى قرارى که بيش از ده روز قبل در مورد کنگره و پخش اسناد در اعضا براى شما فرستاده بودم را مسکوت گذاشتيد. مرا ناگزير کرده ايد که براى جلوگيرى از روش دفع الوقت شما موعد تعيين کنم. موعد را هم ٤٨ ساعت گذاشتم که به جلسه ٤ شنبه دس هم برسد. مى بينيد که هيچ ارگانى را دور نزده ام. ياد آورى ميکنم که در فاصله بين دو پلنوم عاليترين ارگان دفتر سياسى است. آنکس که همه چيز را به پلنوم احاله ميکند دارد دس را دور ميزند و نه من. نميشود براى اتخاذ تصميماتى که به نظر من عاجل و براى حزب حياتى است تا پلنوم حدود يکماه ديگر صبر کرد. ظاهرا شما نه دس را برسميت ميشناسيد و نه کنگره را و پلنوم را هم مشروط قبول داريد. توصيه احترام به ارگانهاى تصميمگيرى حزبى از جانب شما بيشتر به شوخى شبيه است. با احترام حميد تقوائى ١٧ اوت ٢٠٠٤ رونوشت: دفتر سياسى |