|
رفيق آذر عزيز من موافق انتقاداتى که به نامه ٢٧ آوريل من کرده اى نيستم و شيوه کارى که پيشنهاد ميکنى را نادرست و مضر ميدانم. ١ - در حاليکه بحث در مورد سازمان تلويزيون و راديو در دفتر سياسى در جريان است وارد شدن به پروسه راى گيرى در مورد مسئول آن نادرست است. البته ليدر حزب هر وقت بخواهد ميتواند از دفتر سياسى براى هر عضو هيات دبيران تقاضاى راى اعتماد کند. اين را خود من در جلسه قبل توضيح دادم. اما دفتر سياسى هم ميتواند و بايد بتواند در مورد پست مربوطه توضيح بخواهد، بحث کند و بعد وارد پروسه راى گيرى شود. دفتر سياسى به دلايل مختلف از جمله عدم تکافوى بحث يا اطلاعات در مورد پست مورد نظر راى گيرى را تاکفايت مذاکره به تعويق بيندازد. اين پروسه طبيعى است که همه جاى دنيا در جريان است. ٢ - پست جديدى که براى تبليغات تعريف شده هم شامل همين امر است. دفتر سياسى در يک نامه هم از وجود چنين پستى مطلع ميشود و هم براى کانديد آن تقاضاى راى اعتماد ميشود. آيا واقعا شيوه کار و سنت ما اين است که ليدر حزب هر ليستى از اسامى را که براى دفتر سياسى فرستاد بدون بحث فقط راى گيرى کنيم؟ اين شيوه و سنت درست کار است؟ اگر جلسه حضورى داشتيم در مورد اينها بحث نميکرديم؟ نامه من ميگويد بگذاريد بحث کنيم بعد راى بگيريم. ببينيد، بحث در مورد دو پست جديد تشکيلاتى است و هر دو بنظر تعدادى از اعضاى دفتر سياسى در سازمان حزب تاثيرات مهمى خواهند گذاشت، "بحث نکنيد و راى بدهيد" نادرست ترين جوابى است که ميشود به اين مسئله داد. اگر چيزى غير اصولى است همين است. اگر قرار باشد با اين نت وارد اين بحث شويم دفتر سياسى و کابينه هيچيک برنده نميشوند و کارشان پيش نخواهد رفت. راستش من اطمينان ندارم که رفيق حميد واقعا قصد داشت که بدون بحث در مورد اين مساله و بدون توجه به نظر دفتر سياسى در مورد اين پست ها براى آنها تقاضاى راى اعتماد کند. اميدوارم چنين نباشد. کورش مدرسى ٣٠ آوريل ٢٠٠٤ |