|
از: حميد تقوائى به: کورش مدرسى شماره: ١٠٧ تاريخ: ٢٠ ژانويه ٢٠٠٤ رونوشت: دفتر سياسى، مصطفى صابر سردبير جوانان کمونيست، بهرام مدرسى دبير سازمان جوانان کمونيست رفيق کورش عزيز مصاحبه شما با جوانان کمونيست شماره ١٢٤ در مورد زلزله را خواندم. اين اولين بار است که در حزب ما عضوى از رهبرى حزب در يک نشريه حزبى و بطور علنى سياستهاى جارى حزب را مورد انتقاد قرار ميدهد آنهم بى آنکه قبلا نظر خود را با رهبرى حزب در ميان گذاشته باشد. و اميدوارم آخرين بار باشد. شما ميتوانستيد بلافاصله بعد از واقعه زلزله نظرات خود را با من، هيات دبيران، و يا دفتر سياسى مطرح کنيد. و يا لااقل بعد از پيام و مقاله من در مورد زلزله که در آن رئوس سياست حزب مطرح شده است، و يا تشکيل کميته اضطرارى و انتشار پلاتفرم آن، نظرات انتقادى و اصلاحيتان را با رهبرى در ميان بگذاريد. اما امروز کل رهبرى حزب با خواندن يک نشريه علنى حزبى و بهمراه بقيه جامعه از اين انتقادات آگاه ميشود. در اينجا نميخواهم وارد مضمون اين انتقادات بشوم. بحث بر سر نفس اين اقدام است. شما بهتر از من ميدانيد که انتقاد علنى اعضاى رهبرى از سياستهاى حزب، حتى اگر مخالفت خود را قبلا در حزب و ارگانهاى رهبرى عنوان کرده باشد، با ابتدايى ترين اصول حزبيت متناقض است. اگر اين اصل سست شود اتحاد حزبى در هم خواهد شکست. اگر هر عضو رهبرى به تبعيت از اين کار شما بخود حق بدهد که نظرات و عقايد اصلاحى و انتقادى خودش را نسبت به سياستهاى حزب علنا مطرح کند از اراده و عمل مشترک و متحد حزبى چيزى باقى نخواهد ماند. بى توجهى به اين اصل بويژه براى حزب ما با سابقه بحثهاى درونى يکساله اخيرش بسيار خطير و مهلک است. من اين اقدام شما را بر مبناى ابتدائى ترين اصول حزبيت و اصولا هر نوع کار متشکلى که وحدت عمل اساس آنست، قابل انتقاد ميدانم. اميدوارم ديگر تکرار نشود. به سر دبير جوانان کمونيست نيز بخاطر چاپ اين مصاحبه انتقاد واردست که در نامه جداگانه اى به او تذکر داده خواهد شد. حميد تقوائى |