از محمد فتاحى

به رفيق حميد تقوايى

يازدهم سپتامبر

نکاتى حول نامه دوم شما به خودم؛

نامه شما را امروز دريافت کردم و به توصيه شما مطلبم را سه باره خواندم. بار اول بعداز ملاحظه رفيق اصغر خوانده بودم، اين بار هم بعداز نامه شما. به علاوه خيلى هم فکر کردم و در کنارش هم کلى سيگار کشيدم و به نتيجه زير رسيدم؛

در مورد روش برخورد من، انگيزه گرايى و اتهام تشکيلاتى بستن در يک بحث سياسى، به اندازه اى که شما گفته ايد قبيح و زشتش ميدانم. نميدانم منظورتان از اينکه رهبرى حزب بايد آنرا تقبيح کند چيست، ولى گردن من در مقابل خطاهايى که در مقابل حزب و رفقايم از من روى دهد، از هر مويى نازکتر است. اين اشتباهم، از هنگاميکه بهش پى برده ام، مايه تاسف زياد خودم را هم فراهم نموده است. طبيعى است که به همين نسبت رفقاى مورد خطابم را هم ناراحت کرده باشد. رفقاى ديگرى را هم نگران کرده باشد که اين برخوردها فضاى بحث سياسى را خدشه دار ميکنند. لذا نه فقط از رفقا حمه و بويژه على، بلکه از همه آنهايى که با هر نگرشى برخورد من ناراحتشان کرده باشد، و احساس شان را جريحه دار کرده باشد، صميمانه عذر ميخواهم. اين شيوه برخورد، همانطوريکه خود شما هم گفته ايد، فضاى بين ما را خراب ميکند و به نتايجى منتهى ميشود که من عليهشانم. شما را هم مطمئن کنم که برخورد من به اشتباهاتى که احساس کنم در مقابل حزب و رفقا و منافع حزب از من سر زده است، به شهادت همه آنها که مرا از نزديکتر ميشناسند، از هر فرد و ارگانى قاطعتر و روشنتر است. از شما به خاطر هشدار به جايتان بسيار تشکر ميکنم. بيخود نيست که شما جايگاه ويژه اى در اين حزب داريد.

خوب و خوش باشيد.