|
از: حميد تقوائى به: د.س تاريخ: ١٤ اکتبر ٢٠٠٢ رفقاى عزيز د.س کورش در نوشته آخرش خواستار توقف بحث و تصميم گيرى در مورد قطعنامه و بيانيه و تشکيل يک سمينار شده است. من در اينجا وارد مضمون نوشته نميشوم تنها لازم ميدانم نظرم را در مخالفت با نحوه اى که کورش براى پيشبرد بحث پيشنهاد ميکند بيان کنم: ١- در جلسه گذشته د.س قرار بر اين شد که من طرح مبناى قطعنامه و بيانيه را بنويسم و بعد از گرقتن نظرات اصلاحى رفقا در جلسه ١٩ اکتبر طرح نهائى به راى گيرى گذاشته شود. اين پروسه انجام شد، خود کورش هم در اين پروسه شرکت کرد و طرح آلترناتيو داد و حالا ٤ روز مانده به جلسه ناگهان ميگويد نظرش تغيير کرده و اصلا برگرديم سر خانه اول. هر کس حق دارد هر موقع در مورد هر چيزى نظرش را عوض کند. ولى نميشود اين تغيير نظرات را عطف به ماسبق کرد و توافقات قبلى و بخصوص پروسه تصميم گيرى حزبى بر مبناى اين توافقات را تغيير داد. نظر امروز کورش هر چه باشد در جلسه قبل به پروسه اى که تا اينجا طى شده راى داده است. اگر امروز نظرش عوض شده است نميتواند و نبايد پروسه کار د.س را عوض کند. کورش هم مثل هر عضو ديگر د.س ميتواند نظرات جديدش را در جلسه بعدى مطرح کند و خواستار راى گيرى شود. آلترناتيو سمينار تاسطح حتى تعيين کردن تاريخ آن و غيره تنها ميتوانست بعد از طرح بحث در د.س و جلب راى براى آن صورت بگيرد. ٢- در جلسه قبل همه آگاهانه وارد پلميک نظرى، که تا آن موقع بطور کتبى به پيش رفته بود نشديم و خواستيم بقول خود کورش همديگر را کرنر نکنيم، بحث را سياسى و حول قطعنامه و بيانيه پيش برديم و به نتيجه اى رسيديم که در بالا ياد آورى کردم. علتش اين بود که همه فکر ميکرديم بحث فورى و عاجل است( حتى گفتيم سعى کنيم براى تسريع امر اينترنتى به نتيجه برسيم). اين مبرميت هنوز وجود دارد. آلترناتيو سمينار کورش تازه بحث را در تشکيلات باز ميکند و تصميم گيرى در اين مورد را، اگر کلا منتفى نکند، حداقل به چندين ماه بعد موکول ميکند. يعنى عملا نظر آن اقليتى از د. س تامين ميشود که ميگويند قطعنامه اى لازم نداريم (آنهم به بدترين شکل: يک بحث باز و حاد چند جانبه در تشکيلات بجاى قطعنامه). ٣- در جلسه قبل قرار شد بحثها در سطح دفتر سياسى بماند. اکثر اعضاى د.س نظرات انتقادى به نظرات کورش طرح کرده بودند که جلسه وارد آنها نشد اما فرض همه اين بود که بحث هاى باز شده تئوريک را د. س دنبال خواهد گرفت. اين پروسه هنوز شروع نشده کورش ميخواهد بحث را از د.س خارج کند و به سمينار ببرد. چرا؟ د.س ديگر ارگان مناسبى نيست؟ نميشود يک جلسه سه روزه د.س گرفت و بحثها را تا ته کرد؟ آيا چنين جلسه اى بهتر و زودتر به نتيجه ميرسد يا يک سمينار ٧٠ -٨٠ نفره يک روزه؟ و بعد هم آيا ديگر آن ملاحظاتى که نميخواستيم بحث به درون تشکيلات برود مطرح نيست؟ آيا در سمينار همديگر را کرنر کنيم اشکالى ندارد؟ کورش حق دارد حول هر مساله اى سمينار بگذارد اما نميشود پروسه کار د.س را قيچى کرد و بحث نيمه کاره اى را از روى ميز د.س جمع کرد و به سمينار برد. و در اين ميان همه مبرميت ها و ملاحظات را کنار گذاشت. کورش براى اينکه بحث را دور نزند، د. س را دور ميزند و اين نه به تصميم عملى اى ميرسد و نه بحث را بجائى ميرساند. ٤- با اينهمه ممکن است بدلايلى کورش بخواهد بحث در سطح وسيعترى مطرح شود. اين کار فى النفسه ( مستقل از پروسه کار د.س) اشکالى ندارد. اما اگر قرارست بحث را به سمينار ببريم بايد همه بحث را برد. همه بحثهاى مکتوب از پلنوم تا امروز را. باز کردن سمينار حول اين موضوع به نحوى که گويا بحث تازه آغاز شده نه اصولى است و نه عملى. بحث از پلنوم شروع شده و کورش يکبار بحثش را در پلنوم طرح کرده است و حالا اگر ميخواهيم دوباره بسراغ پلنوميها( سمينار يعنى همان ترکيب پلنوم) برويم بايد بگوئيم اين وسط چه گذشت. بايد همه نوشته هاى رفقاى د.س حول اين موضوع در اختيار همه قرار بگيرد تا بحث را بتوان بطور واقعى و از جائى که در د.س قطع شده در سمينار ادامه داد. نظر من اينست که بحث را د.س ادامه دهد اما اگر اکثريت د.س با سمينار موافق است بايد اين کار اصولى انجام شود. قربان شما حميد تقوائى |