|
نکته اى درباره پيشنهاد رفيق کورش مدرسى در مورد حواله کردن بحث به سمينار مرکزى فاتح بهرامى کورش در نوشته اخيرش براى منتفى کردن بحث جلسه د.س حول قطعنامه و بيانيه يک استدلال ميکند که مستقل از نادرستى يا درستى اين استدلال پيشنهادى متناقض با آن براى شکل پيشبرد بحث ميدهد. در ابتداى نوشته، کورش اشاره ميکند: "... در نتيجه بحث حول قطعنامه و بيانيه قبل از روشن شدن اين صورت مساله و قبول يا رد آن از جانب دفتر سياسى کارساز نيست. مساله را نميشود دور زد." و در انتها پيشنهاد ميکند که بحث قطعنامه و بيانيه از دستور خارج شود و در عوض کل بحث را در سمينار مرکزى انجام دهد. حتى اگر بپذيريم که دفتر سياسى قطعنامه را بخاطر روشن کردن صورت مساله از دستور خارج کند و بايد ابتدا در مورد صورت مساله بحث کند، آنگاه معلوم نيست که چرا خود بحث اصلى حول "صورت مساله" نيز از د.س خارج ميشود و به سمينار مرکزى حواله داده ميشود؟ چرا اين بحث در جلسه دفتر سياسى ارائه نميشود؟ مگر اين جلسه دفتر سياسى براى همين بحث در نظر گرفته نشد؟ مگر در جلسه قبلى دفتر سياسى توافق عمومى بر اين نبود که قطعنامه از بحث سياسى جدا شود و دفتر سياسى پنج هفته ديگر همين بحث سياسى را پيش ببرد؟ علاوه بر اينها توافق عمومى اين بود که اين بحثها در سطح دفتر سياسى بماند تا به نتيجه اى برسد.بنظر من سمينار اين مساله را حل نميکند. روشن است که سمينارهاى مرکزى براى طرح مباحث جديدى و براى همفکرى در سطح کميته مرکزى ايجاد شده است، اما اين بحث معين يک بحث در جريان در دفتر سياسى است که علاوه بر جلسه قبل مکاتباتى حول آن صورت گرفته و لازم است تکليف آن در دفتر سياسى معلوم شود. با توجه به مواضع تاکنونى در دفتر سياسى، در يک سمينار يکروزه نه تنها اين بحث به نتيجه اى نميرسد، بلکه بعد از بحثهاى سمينار باز بايد به جلسه دفتر سياسى يا پلنوم برگشت و قطعنامه اى را که جواب صورت مساله با هر تعبيرى که باشد را به تصويب رساند. بنابراين من پيشنهاد ميکنم که کل اين بحث تا به سرانجام رساندن آن را به دفتر سياسى واگذار کنيم. ١٤ اکتبر |