|
کورش جان لطفا اينرا براى رفقاى د. س بفرست. قربانت آذر مدرسى رفقاى دفتر سياسى با عرض معذرت از تاخير در جواب. در مورد قطعنامه پيشنهادى حميد من خيلى کوتاه نطرم را مينويسم. هم مانند مصطفى فکر ميکنم. به نظر ميرسد سند مصرف داخلى دارد. رو به مردم و جامعه نيست و در نتيجه به نظر ميرسد ما داريم اتخاذ سياستى را آنهم ناقص به حزب يا به خودمان (دفتر سياسى) اطلاع ميدهيم. از نظر من قرار بود سندى (نه الزاما قطعنامه) رو به بيرون بدهيم که در آن مسئله کسب قدرت سياسى را يکبار ديگر از طرف ما طرح کند و در آن اعلام کنيم اگر راه کم مشقتى براى رسيدن به قدرت وجود دارد، از نظر ما کدام است و پيش شرطهاى اينکه مردم بتوانند آزادانه انتخاب کنند چيست و تعرضى را عليه آلترناتيوى که اپوزيسيون ديگر براى مشروعيت دادن به خود ارائه داده در خود داشته باشد و برمبناى آن تعرضى وسيع را عليه اپوزيسيون بخصوص اپوزيسيون پرو غرب سازمان دهيم و فشارى جدى را به آنها وارد کنيم، مطلوبيت و قدرت خودمان را بعنوان يک حزب راديکال، با قدرت براى اينکه مردم ما را انتخاب کنند بگوئيم. شايد نشود به هيچ بند قطعنامه ايراد اصولى گرفت اما به نظر من اين قطعنامه چنين تعرضى را نمايندگى نميکند و سند غير فوکوس و بى روح است. با تشکر آذر مدرسى ٢٣ سپتامبر ٢٠٠٢ |