|
کورش جان لطفا در اختيار اعضاى دفتر سياسى قرار بده. رفقاى دفتر سياسى با سلام در نامه رفيق ايرج نکته اى مطرح شده که من لازم ميدانم درباره آن نظر بدهم. او مينويسد رفقاى عزيز! واگذار کردن تعيين رهبرى حزب به عروج ليدر و رهبر در نتيجه پروسه شفافيت بخشيدن به مباحث و اختلاف نظرات، به صراحت بگويم حزب را به محفل روشنگران و مرکز پخش انديشه و در بهترين حالت به محفلى مرکب از مروجين، هرچند هم عالى و برجسته و سخنور و در خوش بينانه ترين حالت مسلط به مبانى پايه اى مارکسيسم، تقليل ميدهد و ما آن پديده اى که منصور حکمت ميخواست نه گروه فشار که حزب سياسى باشد نخواهيم بود. اين نوع حمله به بحث نظرى و روشنگرى در مباحث اخير، و کلا درسنت ما پس از جدا شدن از کومه له، تازه است. دفتر سياسى يک بحث طولانى حول مسائل کليدى مربوط به دولت و انقلاب، که مستقيما به پراتيک امروز حزب مربوط است، داشته است. بحثهائى که هنوز باز است، کميته مرکزى و بقيه حزب از آن بى اطلاع است، و ما هم که اطلاع داريم هنوز نميدانيم برخى رفقا چقدر با چه چيزى موافق و يا مخالف هستند و آنوقت ايرج در چنين موقعيتى از شفافيت بخشيدن به بحثها ياد محفل روشنفکران ميافتد! ظاهرا انتخاب رهبر در شرايطى که بحث باز و مبهمى در مورد پايه اى ترين مواضع حزب در بالاى سر دفتر سياسى چرخ ميزند عين سنت حزب سياسى منصور حکمت است اما شفافيت و علنيت بخشيدن به اين مباحث حزب را مرکز پخش انديشه ميکند! اين نوع جبهه بندى پراتيسينها در برابر روشنفکران سخنور را قبلا هم داشته ايم. پا در اين راه نگذاريد! حميد تقوايى ٢٥ فوريه ٢٠٠٣ |