علیه نظامی کردن محیط آموزشی باید ایستاد!
بمناسبت بازگشایی مدارس و دانشگاهها
زنگ مدارس در حالی بصدا در آمد که میلیونها دانش آموز از سر فقر حاکم بر خانواده‌هایشان قادر به نشستن پشت نیمکتهای کلاس نشده‌اند. آنهایی هم که به مدرسه راه یافته‌اند با هزار و یک مشکل از جمعیت زیاد کلاسها درسی که بنا به گفته مقامات اداری نباید کمتر از ٤٠ دانش آموز حضور داشته باشند، گرفته تا فضای نا امن٬ خفقان حاکم و فشارهای اقتصادی که عملا بر یادگیری و فضای شاد و سالم توام با بازده بالای تحصیلی تاثیرات مستقیم و غیر مستقیمی خواهد داشت، روبرو هستند.
میلیونها دانشجو در حالی بر سر کلاسهای درس برمیگردند که جای جمع وسیعی از همکلاسیها و همرزمانشان خالی است. جمعی از آنان در اتفاقات مختلف توسط جلادان اسلامی جان خود را از دست داده‌اند و جمعی نیز هنوز در زندانهای مخوف و زیر شکنجه‌های طاقت فرسا قرار دارند و صدها نفر نیز ستاره دارد شده اند و هر روز تهدید و دستگیری همچون شمشیر داموکلس بالای سرشان در گشت و گذار است. آنان نه تنها از تحصیل، بلکه بخاطر عقاید سیاسی اشان و تلاش بی وقفه برای تغییر در شرایط کنونی زندگی میلیونها نفر، از زندگی آسوده نیز محروم شده‌اند، نمونه بارز آن محمد پور عبداله میباشد.
دانشجویان و اساتید دانشگاه در حالی به دانشگاهها راه میابند که تعدادی از اساتید دانشگاه‌های مختلف در زندان بسر میبرند و علیرغم هر عقیده سیاسی که دارند به ناحق دستگیر و زندانی شده‌اند..
دانشجویان در حالی به دانشگاهها باز میگردند که جامعه در موقعیت کاملا متفاوت از قبل قرار گرفته و آنان را با مسئولیتهای بمراتب خطیرتری در قبال نه تنها خود و آینده تحصیلی اشان، بلکه در مقابل جامعه و اوضاع سیاسی ایکه در آن قرار گرفته‌اند، روبرو کرده است. اوضاعی که بخشی از جوانان این کشور به دنباله رو جناحی از رژیم که خود سی سال شریک جرم و جنایت بوده است و در تاریکترین دوران این رژیم ضد بشری و تثبیت آن و ضدیتش با علم و انسانگرایی نقش تعیین کننده داشته‌اند، تبدیل کرده اند. یک جنبه دیگر مسئله که حائز اهمیت است، جناح حاکم فضای موجود را بهانه‌ای برای نظامی کردن محیط آموزشی و دانشگاهها کرده است. در این رابطه به پیام کامران دانشجو، وزیر جدید علوم ایران به مناسبت بازگشایی دانشگاه ها، توجه کنید: "اساتید و دانشجویان به عنوان فرماندهان و افسران جوان در مقطع کنونی و در این جنگ نرم علیه بیگانگان وارد صحنه شوند و با روشن‌بینی و روشنگری خود، پیشتاز دفاع از کیان و منافع ملی کشور خویش باشند."
دانشجویان و اساتید آگاه دانشگاهها باید پاسخ این پاسدار و نظامی کار بیگانه با علم و سارق علمی را به خاطر نظامی کردن محیط دانشگاه و تبدیل استادان و دانشجویان به سربازان گمنام جنگ جناحهای ارتجاعی حاکم بدهند. ایجاد صف وسیع و گسترده در دانشگاه‌های ایران در تقابل صف حامیان جهل و خرافه و اینچنین خط و نشانهای نظامی امر دانشجویان آگاه و سوسیالیست و برابری طلب است. این صف خارج از اینکه نمیتواند تحمل کند که فعالین دانشجویی و اساتید دانشگاه در زندان بمانند و برای آزادی شان تلاش خواهند کرد، بلکه با شعار آزادی برابری میتواند پرچم مجزایی را در تقابل پرچم سبز و سیاه بلند کند و با مماشات و پرچم سازش در مقابل بخشی از جانیان و مصببین تباهی حاکم بر این جامعه که در دستان امثال دفتر تحکیم و سایر سبزهاست، به مبارزه برخیزند.
این امر خطیر مستلزم سازمانی وسیع، شبکه اجتماعی گسترده نه تنها در میان دانشجویان آگاه و پیشرو بلکه در میان طبقه کارگر ایران میباشد. ایجاد فضای آزاد و گسترش مبارزه همه جانبه سراسری بمنظور خنثی کردن فضای نظامی و متحجر مذهبی بر فضای آکادمیک ایران که بخش اعظم جامعه ایران از آن سود میبرند، گامها جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی را در تقابل ارتجاع سبز و سیاه به پیش خواهد برد. اولین شاخص این موفقیتها آزادی دانشجویان و اساتید و خاتمه دادن به احضار و ستاره دار کردن دانشجویان معترض٬ بازگشت دانشجویان اخراجی از دانشگا و برداشتن فضای پلیسی و پادگانی در دانشگاهها است.
جنبه دیگر تقابل دانشجویان و محیط آکادمیک ایران تقابل با خط و نشانهای خامنه‌ای در مورد عدم تدریس دروس علوم انسانی بر اساس داده‌های علمی و سکولار تاکنون است که اساسا ترجمه آثار علمی دانشمندان و نظریه پردازان غرب است. آنان به صراحت اذعان کرده‌اند که با هزینه جمهوری اسلامی در جامعه سکولار پرورده میکنند و این با ارزشهای جمهوری اسلامی در تناقض است. تثبیت موقعیت تاکنونی و گسترش آن و جلوگیری از مستولی شدن تحجر اسلامی بر فضای آکادمیک ایران، امری کم ارزش تر از اولی نیست.
جامعه متحول ایران، رسالتی تاریخی بر دوش جنبش دانشجویی ایران انداخته است، سوال این است که این راه طولانی را چگونه میتوان پیمود و با چه ابزارها و متوسل شدن به کدام میکانیسم های مبارزاتی این امر را به انجام خواهد رساند.
سعید آرمان
٢٥ سپتامبر ٢٠٠٩