-- Logo ---->

هفته ای که گذشت

رحمان حسین زاده

 

* تعیین حداقل دستمزد سال88 :

 در هفته گذشته و به روال سابق در آستانه سال جدید شورایعالی کار در روز 21 اسفند حداقل دستمزد سال 1388 را مبلغ دویست و هفتاد و چهار هزار و پانصد تومان اعلام کرده است. این تعرضی بی پرده به ابتدایی ترین نیازهای زندگی  یک خانواده کارگری است. آمار و ارقام خود دولت سرمایه داران  میگوید، درآمد ماهانه کمتر از 850 هزار تومان زیر خط فقر است. این را میدانند ، دور هم جمع میشوند، در خدمت سود و سرمایه،  خم بر ابرو نمی آورند و بر زندگی  کارگر خط بطلان میکشند. میدانند برای تامین زندگی نرمال و به دور ازدغدغه عدم تامین روز مره یک خانواده 5 نفری حداقل به یک میلیون و نیم تومان حقوق احتیاج هست. با وجود این، با گستاخی تمام تکه ای و بخش کوچکی یعنی یک ششم آنچه مورد نیاز اولیه زندگی است را به نام دستمزد اسم گذاری میکنند و میگویند، سهم شما کارگران همین است.رسما اعلام میکنند، فقر و گرسنگی دایمی و بی مسکنی و محرومیت فرزندان خانواده کارگری از تحصیل و امکانات اولیه زندگی سهم میلیونها خانواده کارگری است. اعلام میکنند خود را به آب و آتش زدن انسان کارگر برای سیر کردن شکم گرسنه و به تباهی کشیده شدن جسم و جان و زندگی میلیونها انسان سهم انسان کارکن است. این منطق سرمایه داری این نظم وارونه و انگلی است. در کشورهای بسیاری این افسار گسیختگی سرمایه داران در تعرض به زندگی کارگر را لگام زده اند. براستی سرمایه داران ایران و دولت حامیشان این گستاخی و این افسار گسیختگی در تعرض به سفره خالی کارگر را از کجا آورده اند؟ غیر از اینست از نبودن صف قدرتمند کارگری در مقابله با این تعرض و از پراکندگی و عدم اتحاد و تشکل ما طبقه کارگر سوء استفاده کرده و اینچنین گستاخی میکنند!.

به حکم دفاع از زندگی و معیشت و استانداردهای زندگی، به حکم مقابله با سیاهی و تباهی  که میخواهند بر زندگی میلیونها خانواده کارگری تحمیل کنند، باید متحد و متشکل درمقابل ترفند حداقل دستمزد سرمایه داران بایستایم.حداقل دستمزد کارگران را نمایندگان واقعی خود کارگران باید تعیین کنند. نیاز به اتحاد و همبستگی همه بخشهای کارگری و به ویژه مراکز کلیدی کارگری دراین مصاف تعیین کننده از نان شب واجب تر است. 

  

* 8 مارس:  

روز جهانی زن، 8 مارس رنگ خود را به فضای تحرک سیاسی هفته گذشته جامعه ایران زد.از مدتها قبل زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب، نهادها و کانونها و  احزاب و جریانات  مدافع برابری حقوق زن و مرد در داخل و خارج کشور به استقبال گرامیداشت 8 مارس رفتند.ماحصل این تحرک جدی برگزاری دهها مراسم و راهپیمایی، صدور قطعنامه و بیانیه و سخنرانیها و اعلام کیفر خواست زنان علیه ستمکشی زن و نظم سرمایه حافظ آن ، علیه آپارتاید جنسی و  حجاب اجباری بود. واضح است مراسمها و ابتکارات داخل کشور با عبور کردن از هفت خان رستم مانع تراشی، ایجاد محدودیت و تهدید و اعمال فشار و سرکوب جمهوری اسلامی گذشت. با وجود مقابله جمهوری اسلامی و سیستم سرکوبگرش طبق گزارشات تاکنونی مراسمها و ابتکارات  شهرهای تهران و کرج و اصفهان و سنندج  و سقز و بوکان و نقده و کامیاران و مریوان ممکن شد. تردیدی نیست گرامیداشت 8 مارس ابعاد گسترده تری داشته است. اما همین درجه از تحرک به مناسبت  8 مارس دو واقعیت مهم را برجسته میکند. اولا: جنبش برابری طلبی زن و مرد بعد از 30 سال دست و پنجه  نرم کردن بایکی از هارترین رژیمهای ضد زن، پایه های خود را محکم کوبیده است. در کشمکشی طولانی و روزمره از پای ننشسته و علیرغم تحمیل محدودیتهای جدی بر آن، اما مداوما جمهوری اسلامی و قوانین ضد زن و مردسالاری و تبعیض و آپارتاید جنسی  را به مصاف طلبیده است. اجازه نداده است تناسب قوا به نفع ارتجاع سرمایه و اسلام و ضدیت با  زن تعیین تکلیف نهایی شود. این کشمکش را زنده نگه داشته است. خود آگاهی وابتکار و تجربه مبارزاتی را گسترش داده است. به این دلیل است همه از خود حاکمیت سرمایه اسلامی گرفته تا چپ و راست جامعه موقعیت قوی جنبش برابری زن و مرد را به رسمیت شناخته اند، له یا علیه آن برنامه ریزی میکنند. 8 مارسهای امسال قطره ای از دریای نفرت وسیع و میلیونی توده وسیع زنان و مردان برابری طلب و جنبش آزادیخواهانه زنان است  که با هر درجه تغییر تناسب قوا به نفع جامعه و مردم ، به میدان خواهد آمد و کل بساط نظم تبعیض و نابرابری و جمهوری اسلامی را به مصاف نهایی میکشد. دوما: از مفاد قطعنامه ها و بیانیه ها و شعارها و مطالبات همین مراسمها پیداست که گرایش چپ و سوسیالیستی میرود نقش موثرتری در جنبش آزادی و برابری زنان ایفا کند. واقعیت اینست پیشروی  جدی جنبش رهایی زن در گرو عروج جریان سوسیالیستی درون جنبش زنان و به عهده گرفتن رهبری این جنبش است. از این زاویه گرایش سوسیالیستی جنبش زنان نبرد کنان لازمست ملزومات کسب رهبری جنبش زنان را به عنوان حلقه مهم و محوری پیشروی  جنبش برابری طلبانه زن و مرد تامین کند.

***