تعریف اسلامی از "افراد بیکار"
در حاشیه اظهارات وزیر کار و امور اجتماعی
سعید آرمان
بدنبال موج بحران جهانی سرمایه‌داری و سرشکن کردن بار سنگین آن بر گرده کارگران و اقشار تهیدست جامعه، بطور روز افزون به ارتش بیکاران اضافه میشود و هر کس و نهادی آماری را بدست میدهند. محمد مدد، رئیس مرکز آمار ایران، ماه‌ها قبل اعلام کرده بود که بیش از ۲۵ درصد جوانان ایرانی بیکارند که این رقم در شهرها به ۲۸ درصد و در روستاها به ۱۹ درصد می رسد و میانگین سنی جوانان بین 15 تا 24 سال است. به گفته مدد، بر اساس آخرین آمارها، نرخ بیکاری به ۱۱.۹ درصد رسیده است. اما علیرضا محجوب، عضو خانه کارگر می گوید این رقم نمیتواند کمتر از 16 درصد باشد. طبق آمارها بالغ بر 4 میلیون بیکار در ایران وجود دارد
"محمد جهرمی" وزیر کار و امور اجتماعی جمهوری اسلامی ایران در گفتگو با روزنامه‌های داخل "ابتکاری خارق العاده" بخرج داده است. ایشان 15 دسامبر در اظهار نظری بدیع در مورد آمار بیکاری در ایران و بیکار چه کسی است؟ گفته است که اساساً "بیکار کسی است که مهارت انجام حداقل یک شغل را داشته، ولی نتوانسته است شغلی پیدا کند." از همین اصل، وزیر کار جمهوری اسلامی نتیجه می گیرد : پس "اگر فردی مهارت انجام یک شغل را نداشته باشد، نمی تواند بگوید که بیکار است. ولی می تواند بگوید که فاقد مهارت است." به حق چیزهای نشنیده!! تاکنون هیچکدام از دولتمردان بورژوا جرات نکرده‌اند که اینگونه گستاخانه حقایق آشکار را وارونه جلوه دهند. بیکار از دیدگاه حتی دولتهای بورژوایی جهان این است "افرد آماده به کار که قادر به پیدا کردن کار به هر دلیلی نشده باشند" بدون هیچ پسوند و پیشوندی. تمامی آحاد جامعه بالاتر از 16 سال که آمادگی کار را داشته باشند و کار گیر نیاورده باشند بعنوان بیکار محسوب میشوند. این افراد در کشورهای اروپایی و اسکاندیناوی دولت در قبالشان مسئول تامین حداقل بیمه‌های معیشت، مسکن و درمان میباشد.
محمد جهرمی در مقابل پرسش خبرنگار که میگوید این تعریف بر اساس کدام تعاریف تاکنونی میباشد؟ پاسخ میدهد که ما (جهرمی) تعریف خود را از بیکار داریم که الزاما با تعاریف دیگر یکی نیست. محمد جهرمی، بیشرمانه گناه را به گردن جوانان جویای کار با تحصیلات دانشگاهی میاندازد که گویا عمدتا بدون ارزیابی بازار کار در رشته ای پذیرفته شده و ادامه تحصیل داده اند و اکنون تحصیلاتشان با نیازهای بازار کار منطبق نیست. این استدلال پوچ به این معناست که انگار باید جوانان تاوان این را هم بدهند که سالها از عمر مفید خود را صرف تحصیل در رشته‌ای کرده‌اند که در یک بحران سرمایه‌داری باید همچون آواری بر سرشان خراب بشود.
بیکاری از مهمترین معضلات اقتصادی و اجتماعی جامعه ایران است که جوانان اولین قربانیان آن هستند و هر روز در حال افزایش میباشد. بر اساس گزارش ها، سالانه صدها هزار نفر از دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی فارغ التحصیل می شوند که بخش عمده ای از این جوانان نمی توانند شغلی برای خود بیابند. میلیونها زن خانه‌دار که به کار بی اجر و مزد مشغول میباشند که در این آمارها بدون تردید در نظر گرفته نشده‌اند. رئیس مرکز آمار ایران دلیل افزایش نرخ بیکاری را خشکسالی و بیکاری حدود ۴۰۰ هزار زن روستایی عنوان کرده است. و در جای دیگر محمد حسین صالحی، مدیر اشتغال اتباع خارجی وزارت کار ایران، در مصاحبه‌ای با "مهر"، اتباع خارجی را عامل اصلی "اشغال اشتغال" در ایران و افزایش روند بیکاری ایرانیان عنوان کرده است. اما این یک ریاکاری محض است. عوامل بیکاری در ایران را در خود نظام سرمایه‌داری و دولت حافظ آن باید جستجو کرد که ثروتهای نجومی این جامعه را در انحصار خود و نهادهایی مانند سپاه و بسیج و غیره قرار داده اند و بیکاری و فقر، فحشا و اعتیاد را به اکثریت جامعه تحمیل کرده‌اند.
میلیونها زن و مرد جوان آماده بکار باید دولت را موظف کنند تا دوره‌های کارآموزی بگذارند و موانع کاریابی افراد آماده به کار را برطرف کنند. تا تحقق این امر و یافتن شغل مناسب، پرداخت بيمه بيکاری معادل حداقل دستمزد رسمی به همه افراد فاقد شغل بالای ١٦ سال را باید سرلوحه مطالبات خود قرار دهیم.
***