رژه زير تابوت دوم خرداد!
مظفر محمدي
اختلاف دستجات گوناگون در جمهوري اسلامي بار ديگر حول مساله انتخابات متمركز ميشود. اقليتي از بورژوازي دراپوزيسيون درون و بيرون رژيم هنوز در حسرت گذشته زير تابوت دوم خرداد رژه ميروند. اما اين تلاش از سر استيصال، نه خودشان را قانع و نه مردم را بار ديگر متوهم ميكند. تحولاتي كه در جمهوري اسلامي شروع شده است راه برگشت ندارد. هر جريان و هر آدمي بيايد ناچار به پيمودن اين راه است. راه ديگر سرنگوني است.
با عروج دولت احمدي نژاد همه پرچم ها يكي پس از ديگري از دست جريانات سياسي اپوزيسيون رسمي و غير رسمي رژيم افتاد. احمدي نژاد پرچم ناسيوناليسم عظمت طلب ايراني و پرچم تامين سودآوري سرمايه از طريق كار ارزان را در دست دارد. و اين كل اپوزيسيون بورژوايي وناسيوناليست درون و برون مرزي را خلع سلاح كرده است. چيزي كه ناسيوناليسم ايراني آرزو ميكرد و در خواب هم نمي ديد اكنون توسط دولت جمهوري اسلامي و جناح خامنه اي و سپاه پاسداران متحقق ميشود. ايران اتمي و قدرت منطقه اي، سركوب مردم با سلاح اختناق، ناسيوناليسم و اسلام همه اينها با هم آن خاصيتي است كه هر دولتي كه بعد از احمدي نژاد هم سركار بيايد ناچار به حفظ و ادامه آن است.
بورژوازي حاكم بر ايران نه مي خواهد و نه مي تواند اقتصاد و سياست را ليبراليزه كند. بورژوازي ايران نميتواند ليبرال باشد. خاتمي يا هر كس ديگري هم بيايد براي جلب رضايت و سودآوري سرمايه بايد نيروي كار را ارزان نگه دارد تا به وسيله آن منفعت کل بورژوازی و سرمایه داری ایران را از کوچک تا بزرگ تامین کند. و سركوب و اختناق را بايد نگه دارد، چرا كه اگر آزادي بدهد طبقه كارگر در مقابلش متشكل ميشود و عليه دستمزد پايين و براي بيمه بيكاري مبارزه ميكند. با هر روزنه اي از گشايش و هر فرجه اي، پاي طبقه كارگر به ميان مي آيد.
جدال اصلي و آتي در جامعه ايران جدالي بين طبقه كارگر و جمهوري اسلامي در كليتش، با هر دولتي كه سر كار بيايد و جدالي طبقاتي با كل بورژوازي ايران است. طبقه كارگر و حزب سياسي و كمونيستي اش در اين جدال علاوه بر مبارزه عليه كار ارزان، دستمزد پايين و بيكاري و فقر و گراني كه به او تحميل شده است، رهبري مبارزه زنان عليه آپارتايد جنسي و مبارزه عليه مذهب ودخالت آن در زندگي مردم را در دست خواهد داشت. اين مبارزه اي درجهت كسب قدرت سياسي است.