١٦ آذر پرچم و رهبری چپ  

رحمان حسین زاده

دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب، دو هفته قبل و در روز سیزدهم آذر پیشگام و مبتکرحرکت  اعتراضی شدند که فضای سیاسی ایران را وسیعا  تحت تاثیر خود قرار داد. این رویداد نه تنها در صدر اخبار رسانه های خارجی و داخلی قرار گرفت، بلکه از برجسته ترین تحرکات سیاسی اعتراضی است، که تا به امروز در صدرتحولات جامعه ایران قرار دارد. در شرایط فضا سازی هسته ای – جنگی جمهوری اسلامی و آمریکا و همپالگی هایشان، در شرایط گسترش سرکوب وجو پر اختناق حاکم برجامعه توسط رژیم سیاه اسلامی  و در فضایی که جمهوری اسلامی میخواست این تصویررا جابیندازد که جنبشهای اعتراضی را به عقب رانده و اوضاع را در کنترل دارد،در حالی که روزهای قبل ازشانزدهم آذر تعداد قابل توجهی ازرهبران و فعالین شناخته شده دانشگاهها را دستگیر کرد، دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب، معادلات این رژیم ارتجاعی را بر هم زدند. ورق را برگرداندند. پرچم مبارزه و اعتراض جامعه علیه وضع موجود، علیه سرکوب و پادگانی شدن دانشگاه، علیه جنگ و جمهوری اسلامی را برافراشتند و صدای رسای آزادی و برابری شدند. نفرت و اعتراض عمیق جامعه را نمایندگی کردند و در زمین ارتجاع اسلامی لرزه ایجاد کردند. تا همین لحظه، تحرک دانشجویی در سراسر کشور موقعیت جنبش آزادیخواهی و  برابری طلبی را محکم نموده است.  بار دیگر سرها به طرف چپ و کمونیسم چرخیده است.

نقطه عطف : پرچم  و رهبری چپ

آنچه 16 آذر امسال را از پیشینه این مناسبت و حتی از مناسبتهای باشکوه، چهار سال اخیر که در آن پرچم سرخ آزادی و برابری هم برافراشته میشد، متمایز میکند، ارائه تمام قد پلاتفرم و رهبری چپ  به جامعه و جنبش اعتراضی است. این بار قبل از همه ودر صفی متمایز دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب با پلاتفرم علیه جنگ و جمهوری اسلامی و علیه نیروی سرکوب آن، الهام بخش تحرک اعتراضی در دانشگاهها و رساندن پیام آزادی و برابری به اعماق جامعه بودند. در واقع پیش کسوتان آزادیخواه و برابری طلب 13 آذر سرخ این پیام را به جامعه منتقل کردند، که جنبش و نیروی آزادیخواه و برابری طلب قصد دارد هدایت گر اعتراض و مبارزه پیگیر و قاطع علیه جمهوری اسلامی، وراهنمای رهایی انسان در این جامعه باشد. این بارخبری از صف رنگین کمانی سالهای گذشته نبود. این بار صفی واحد، با پرچم انقلابی و رهبران سوسیالیست و محبوب در جلو صحنه بودند. نقطه عطف 16 آذر امسال دقیقا در همین حقیقت نهفته است.

درروز سیزده آذر امسال گامهای محکم  به میدان آمدن رهبری و پلاتفرم آزادیخواهانه و برابری طلبانه ای را می بینیم که اگر دامنه نفوذ سیاسی و حتی عملی آن را محدود به دانشگاه بدانیم، بسیار گمراه کننده و ساده لوحانه خواهد بود. امسال آزادیخواهان وبرابری طلبان و نیروی چپی عروج کرده است، که با پلاتفرم و شعار و مطالبات عمیق انسانی، آگاهانه و سنجیده اعتراض کل جامعه را نمایندگی میکنند.

زمانی که اعلام میکنند "نه به جنگ" یعنی خواست و مطالبه میلیونها انسان را نه تنها در ایران بلکه در سراسر جهان نمایندگی کردن، یعنی دلهره و احساس مسئولیت میلیونها انسان را از وقوع جنگ نمایندگی کردن، یعنی از قول جامعه انسانی گفتن نه به قلدری نظامی آمریکا، نه به تباهی کشیدن جامعه، نه به عراقیزه کردن ایران، نه به ماجراجویی جمهوری اسلامی .

شعار "دانشگاه پادگان نیست" رو به كل جامعه دارد و خواهان آن است كه  نیروی نظامی و انتظامی را از محل کار و زیست مردم برچینید، قلدری نظامی و زور اسلحه تان را پایان دهید.

آزادی و برابری هم بر همه دسته بندیهای کاذب، خرافی ملی، قومی، مذهبی، تبعیض آمیز وغیر انسانی خط باطل میشكد و آنها را برسمیت نمی شناسد. این مطالبات و شعارها محدود به دانشگاه و دانشجو نیست. حرف دل کارگر، زن ، جوان و همه مردم تشنه رهایی و برابری است. تنها چنین پلاتفرم و صف آزادیخواهانه ای  میتواند اتحاد عمیق، انسانی و همسرنوشتی شهروندان جامعه ایران را تضمین کند.

پرچم و رهبری چپ باید فراگیر و اجتماعی شود.

عروج پلاتفرم و رهبری چپ در 16 آذر و در دانشگاه اتفاق بسیار تعیین کننده ای است. بخش مهمی ازطی کردن مسیر تامین یک رهبری روشن بین چپ و فراگیر در کل جامعه است. اما باید براین واقعیت تلخ آگاه بود که در کل جنبش اعتراضی ودر جنبشهای مهمی چون جنبش کارگری و زنان ، هنوز پلاتفرم و رهبری چپ و سوسیالیست ، نیروی قد علم کرده موثر در سرنوشت و تحولات خود این جنبشها و جامعه نیست.

هنوزصف متمایز کارگران آزادیخواه و کمونیست در جنبش کارگری،  و یا صف زنان آزادیخواه و کمونیست در جنبش زنان و یا پلاتفرم و رهبران چپ در کل جنبش سرنگونی طلبانه قد علم نکرده است. تجربه دانشگاه نشان میدهد، رهبران آگاه و کمونیست در جنبشهای اعتراضی و مشخصا در جنبش کارگری و زنان میتوانند سازمان یابند و به میدان بیایند. میتوان صف کارگران، زنان و مبارزین آزادیخواه و برابری طلب را در هر کارخانه، محله و شهر سازمان داد و متحد ومتشکل کرد. اگر عروج رهبری چپ همه گیر شود، آنوقت میتوان ابعاد عظیم تکانهای اجتماعی جنبش آزادیخواهانه و برابری طلبانه سراسری را دید . آنوقت میتوان مشاهده کرد، چگونه نظام حاکم اسلامی سرمایه در ایران زیر فشار تحرک اجتماعی گسترده و همه گیر کارگران، زنان، دانشجویان و همه بخشهای معترض جامعه به زانو درخواهد آمد.

 16 اذر امسال و  تحولات تا كنونی و از جمله تداوم مبارزات و تلاش همه جانبه برای آزادی دانشجویان زندانی و همه زندانیان سیاسی، بشارت دهنده و حامل پیام تکثیر و فراگیر کردن پلاتفرم و رهبری چپ در کل جامعه و در جنبشهای اعتراضی است.