محمود قزوینی

چگونه باید در روند کار کنگره دخالت کرد و بر آن تاثیر گذاشت.

رفقایی از ایران سوال کرده اند که چگونه میتوانند به شکل مطلوبی در روند کار کنگره دخالت فعال کنند. من سعی میکنم در اینجا به این سوال جواب دهم. اما رفقا میتوانند با خواندن ضمیمه کمونیست مربوط به کنگره پاسخ بسیاری از سوالات خود را دریافت کنند. خواندن آیین نامه ها و طرحها برای پیش برد کنگره برای رفقای داخل ایران بسیار با اهمیت است.

ابتدا باید بگویم. کنگره بالاترین ارگان رهبری حزب است. نمایندگان کنگره باید بدانند که با دخالتشان در کنگره میتوانند در سرنوشت حزب تاثیر مستقیم بگذارند. کنگره از نمایندگان سازمانهای حزبی و هر دو سال یکبار تشکیل میشود. کنگره همانطوری که گفتم بالاترین ارگان رهبری حزب است، برای همین حتی اختیار تغییر کل برنامه و اساسنامه حزب و یا بندهایی از آن را داراست. کنگره میتواند سیاستهای پایه ای حزب را مورد بازبینی و تجدید نظر قرار دهد. نماینده و یا نمایندگانی که فکر میکنند سیاستهای حزب در فلان جهت اشتباه و یا دارای کمبود و نقص است، میتوانند با ارائه قطعنامه و قرار و با دخالت فعال در مباحث کنگره سعی کنند نمایندگان کنگره را با نظرات خود همراه کنند و سیاست خود را به کرسی بنشانند. نمایندگان کنگره همچنین برای تاکید بر جنبه خاصی از فعالیت حزب میتوانند قرار و قطعنامه به کنگره ارائه دهند. مثلا رفقایی فکر میکنند حزب باید در زمینه جنبش کارگری فلان سیاست را در پیش گیرد، در رابطه با فعالیت میان دانشجویان فلان تاکید لازم است، در رابطه با حمله آمریکا و مسئله هسته ای، در رابطه با فعالیت بر علیه جریانات اسلامی و...باید آنطور عمل کرد و...خلاصه در همه زمینه ها میشود دخالت فعال کرد. رفقا میتوانند به قطعنامه و قرار هایی که تاکنون در حزب تصویب شده است رجوع کنند و به چگونگی تنظیم قطعنامه ها و قرار ها توجه کنند.

کنگره همچنین کمیته مرکزی حزب را انتخاب میکند که در فاصله دو کنگره مسئولیت رهبری حزب را داراست. دفتر سیاسی توسط همین کمیته مرکزی منتخب کنگره انتخاب میشود.

دخالت فعال در مباحثات، قبل از برگزاری کنگره

نمایندگان کنگره در فرصت زمانی مناسبی قبل از کنگره قطعنامه ها و قرار های پیشنهادی ارائه شده از طرف نماینده و یا نمایندگان و یا ارگانهای حزبی را دریافت میکنند. نمایندگان میتوانند نظراتشان در باره قطعنامه ها و قرار ها و تغییر بندها و اصلاحلت را برای مسئولین برگزار کننده کنگره بفرستند تا بدست تمام نمایدگان برسد. بحث و تبادل نظرات قبل از کنگره به اندازه خود روزهای کنگره مهم است. بخصوص رفقای نماینده از داخل ایران که امکان شرکت در کنگره را ندارند باید شرکت فعالی در مباحثات قبل از کنگره بازی کنند. با دخالت فعال در مباحثات کنگره قبل از برگزاری کنگره، هم نمایندگان کنگره روشن تر در باره نکات مختلف دیدگاه های یکدیگر در باره این و یا آن مسئله سیاسی و یا پراتیکی آگاه شده اند و هم اسنادی که به کنگره رائه میشود، اسناد کار شده تر و پخته تری خواهند بود. نمایندگان کنگره از داخل ایران از اهرم بحث قبل از کنگره میتوانند بیشترین استفاده را کنند و همچنین دخالت در این مباحثات در تصمیمشان بر سر دادن وکالت نمایندگی و رای خود به نماینده گان حاضردر کنگره تاثیر میگذارد.

نماینده و یا نمایندگانی که قطعنامه را مینویسند، در طول مدت زمان قبل از کنگره میتوانند با گرفتن پیشنهادات و نظرات دیگر نمایندگان، تغییرات و یا اصلاحات را در قطعنامه و یا قرار پیشنهادی خود وارد کنند.

قطعنامه ها و قرار های کنگره بایدد در باره مسائل پایه ای تر سیاست و جهت گیری پراتیکی حزب باشد. مثلا رفقایی از کارخانه کفش ملی اگر میخواهند در باره شیوه تشکل یابی شان طرحی را ارئه دهند. این طرح باید شمول عام داشته باشد و به کارخانه کفش ملی و مسائل و معضلات آن محدود نباشد و یا به تجربه و طرح محدود خود، شمول عام بدهند. کنگره محل پرداختن به این و یا آن معضل محدود در یک محل کار و یا شهر نیست. کنگره در باره جهت گیریهای کلی سیاسی و پراتیکی حزب بحث میکند و آنها را به تصویب میرساند.

ارائه دهنده قطعنماه و قرار چه کسانی میتوانند باشند

هر نماینده کنگره و یا جمعی از نمایندگان میتوانند به کنگره قطعنامه و قرار ارائه دهند. این مقررات در نشریه شماره 1 کنگره به طور مفصل آمده است. مثلا در بخشی از یک طرح کلی آمده است

" نمایندگان برای دخالت موثر باید این قطعنامه ها را مطالعه کنند. جلسات کنگره حول یک سلسله قطعنامه ها و قرارهای از پیش معلوم سازمان می یابد. کنگره هیچ بحثی و قرار و قطعنامه و یا اصلاحیه ای که شفاها و یا حتی کتبا در محل طرح شود در دستور نمیگذارد. هر بحث و پیشنهاد و دستور باید از قبل طرح شده باشد و اسناد آن کتبا در اختیار نمایندگان قرار گرفته باشد. کنگره از میان مجموعه قرارها و قطعنامه های کتبی که از قبل بدست نمایندگان رسیده است، تعدادی را در دستور میگذارد. بنابراین کار نمایندگانی که میخواهند چیزی را به تصویب کنگره برسانند از هم اکنون شروع میشود.

قرارها و قطعنامه ها به سه دسته تقسیم میشوند.

الف - قطعنامه های مرکب (شامل مقدمات و چندین بند نتیجه گیری)

ب - قطعنامه های ساده (شامل مقدمه و یک نتیجه گیری ساده)

ج - قرارها (بدون مقدمه، فقط شامل یک حکم برای تصویب)

پیشنهاد قرار و قطعنامه باید کتبی و از قبل باشد

- برای پیشنهاد قطعنامه اصلی و مرکب به کنگره وپیش نویس باید به امضای پیشنهاد کننده و ٧ تن دیگر از نمایندگان رسیده باشد.

- برای قطعنامه های ساده امضای پیشنهاد کننده و ٣ نفر دیگر ضروری است

- برای قرار ها امضای دو نفر (پیشنهاد کننده و حمایت کننده) ضروری است.

- اصلاحیه به هر سند یا قرار باید تعداد امضا کننده مساوی با حداقل تعداد ضروری برای پیشنهاد اصل سند داشته باشد.

قطعنامه های پیشنهادی خود را شامل امضاهای لازم برای ما بفرستید تا برای نمایندگان ارسال شود و در اسناد کنگره قرار بگیرد.

- قطعنامه باید از نظر انشائی و املائی صحیح باشد

- در هر قطعنامه باید ارائه کنندگان آن ( نفر اول و دوم) قید شده باشد.

یادآوری میکنم که تصمیم در دستور گذاشتن یا نگذاشتن قطعنامه ها با کنگره است و صرف گذاشتن آن در اسناد کنگره به معنی پرداختن کنگره به آن نیست.

رفقای تشکیلات حزب در داخل کشور که امکان شرکت در کنگره را ندارند، با توجه به محدودیت ارتباطات و مسائل امنیتی از این مقررات مستثنی هستند. قرار ها و قطعنامه های پیشنهادی آنها میتواند به تایید جمع یا کمیته آنها محدود باشد. "

کمیته داخل تلاش میکند تا به دخالت فعال رفقای داخل در مسائل و مباحث کنگره یاری برساند. من به نوبه خودم همه کادرهای داخل در ایران را به دخالت فعال سیاسی در امر کنگره فرا میخوانم. مباحث کنگره باید موضوع داغ همه کادرها و اعضای حزب در داخل ایران شود.