مصاحبه با جمال کمانگر دبير سازمان جوانان حکمتيست در مورد تحرکات اخير دانشجوئي

کمونيست: در محافل دانشجويي جنب و جوش و تحرک اعتراضي، تحصن ها و اعتراضات صنفي در جريان است. خبر احضار دانشجويان و محدوديت ها و تضيقات عليه آنها بالا گرفته است جنبش دانشجويي در چه شرايطي بسر ميبرد، آيا دور جديدي از حمله به دانشجويان آغاز شده است؟

جمال کمانگر: قطعا با شکست دو خرداد و سر کار آمدن احمدي نژاد انتظار ميرفت که رژيم دست به تعرض وسيعترعليه دانشجويان بزند. شروع اين حرکت حساب شده و با برنامه بود. در اولين اقدام درسطح وسيعي مديران و روساي مکتبي تر و سرکوبگرتر و خشن تر را به جاي مديراني گذاشتند که داشتند با جنبش دانشجوئي "مدارا" ميکردند. شکي نبود که اين اقدام با اعتراض دانشجويان روبرو شود و شد. اعتراض و عدم قبول اين طيف از عوامل رژيم در انتصاب آخوند "عميد زنجاني" به رياست دانشگاه تهران نشان داد که اقدامات سرکوبگرانه رژيم نميتواند دانشجويان را مرعوب کند.

اعتراضات دانشجويي در پي اين تغييرات گسترش پيدا کرده است.

البته رژيم بهانه مناسبي براي باز پاس گيري دست آوردهاي دانشجويان در چند سال اخير بدست آورده است. و آنهم "بحران اتمي" با غرب است.

اما با اين حال حرکات اعتراضي در دانشگاههاي کشور در هفته هاي اخير از تحرک بالاي بر خورد ار بوده است. ميتوان از تحصن و اعتراض در دانشگاه صنعتي شريف، دانشگاه رجائي، تحصن اخير دانشجويان دانشگاه سهند تبريز، و تحصن دانشجويان دانشگاه کردستان که هنوز هم ادامه دارد نام برد. دانشجويان دانشگاه کرمانشاه نيز اعلام کرده ا ند در صورتي که مقامات رژيم به مطالبات آنها توجه نکنند، از روز چهارشنبه دست به تحصن خواهند زد.اين تعداد اعتراض نشان ميدهد که دانشجويان روزانه درگير مبارزه با مسئولين دانشگاهها و کل دستگاه سرکوب رژيم براي خواسته هاي صنفي و فرهنگي خود هستند.

رژيم اسلامي تلاش سازمان يافته اي را براي کنترل و محدود کردن دامنه فعاليت دانشجويان شروع کرده است. دادن احکام سنگين به فعالين دانشجويي، فشاربر نشريات دانشجويي، کنترل و بعضا لغو امتياز آنها، احضار مسئولين آنها به کميته هاي انضباطي و گاها اطلاعات رژيم، در دانشگاهها ، لغو مراسمهاي فرهنگي آزاد و غير رژيمي و تلاش براي برهم زدن آنها توسط اوباش حزب اللهي ( دانشگاه سهند تبريز) و اخراج و يا اخراج موقت دانشجويان و محروم کردن آنها از چند ترم نمونه هائي است که در اين مدت رژيم انجام داده است. هنوز به نظر من رژيم و دانشجويان کاملا وارد گود نشده اند. نبردهاي سخت تري در پيش است. سرکوبها شديدتر خواهد شد و دانشجويان نيز عکس العمل شديدتر نشان خواهند داد.

کمونيست: عمده ترين خواسته اين تحصن ها چيست؟

جمال کمانگر: رئوس خواسته هاي دانشجويان عبارت است از : رفاه و بهبود وضع خوابگاهها و آموزش ، اعتراض به جدائي بين دختر و پسرها، اعتراض به اذيت و آزاردانشجويان از سوي عوامل حراستي رژيم ، اعتراض به اخراج و محروم کردن دانشجويان از تحصيل را ميتوان بر شمرد.

ديگر اينکه دانشگاهها جزء مراکزي در ايران هستند که مدرنيسم و سکولاريسم در آنجا خيلي قوي است و آپارتايد جنسي تا اندازه زيادي شکسته شده است. وقتي خزعلي ميگويد پسرها براي دخترها و دخترها براي پسرها به دانشگاها ميروند، به همين مسئله اشاره دارد. دانشگاه محيط آزادتري از نظر شکستن آپارتايد جنسي اسلامي است.

يکي از مقاومتهاي مهم دانشجويان در مقابل تعرض رژيم براي سفت کردن آپارتايد جنسي در دانشگاهها است.

کمونيست: بنظر شما دانشجويان براي پيشروي در امر مبارزه شان براي حق و حقوق صنفي و انساني شان چه بايد بکنند؟ و در شرايط فعلي با توجه به پيچيدگي اوضاع، خطر حمله آمريکا از يک طرف و رويارويي رژيم با مردم از طرف ديگر چگونه ميتوانند راه پيشروي خود را باز کنند؟

جمال کمانگر: در جمهوري اسلامي، نمي توان تفکيک آن چناني بين خواسته هاي صنفي و سياسي قائل شد. اگر دقت کنيد بر خورد هاي رژيم تماما سياسي و ايدولوژيک است. براي نمونه جدا سازي بين دختر و پسرها و کنترل نشريات دانشجويي و عدم اجازه به فعاليت تشکلهاي دانشجويي مستقل و...

راه پيشروي دانشجويان متشکل شدن است. متشکل شدن در سازمانهاي صنفي، سياسي و فرهنگي مستقل است. بدون تشکل نميتوان کاري را پيش برد. وقتي ميگويم تشکل مستقل منظورم انجمن اسلامي و تحکيم وحدت و ...نيست. اينها ارگانهاي رژيم در دانشگاهها بوده اند. اينکه حالا برخي از انجمنهاي اسلامي آنقدر خط عوض کرده اند که نميشود آنها را به عنوان ارگان رژيم در دانشگاهها شناخت مساله ديگري است. اين به ما ميگويد که اتفاقا موقع انحلال کامل انجمنهاي اسلامي و هر ارگان اسلامي ديگر در دانشگاه رسيده است. دانشجوياني که خود را ليبرال و يا سوسياليست و کمونيست تلقي ميکنند نبايد زير نام اين عنوانها فعاليت کنند. خود نام اين ارگانها زشت و قبيح و اسلامي است. نام و خود اين ارگانها با اسلام و حکومت اسلامي و سرکوبگريهاي آن در هم تنيده شده است. از اين نظر برازنده هيچ انسان شريفي نيست که نام خود را به اينها آلوده کند.

دانشجويان چپ و مبارز بايد اين خلاء تشکل را پر کنند. سياستي روشن و همه جانبه اي که بتواند بيشترين بخش دانشجويان را در برگيرد. فعالين دانشجويي بايد متوجه باشند که زمان زياد براي اين کار نداريم! رژيم از تمام امکاناتش براي باز پس گيري دستاوردهاي دانشجويان بهره ميبرد. احتمال حمله آمريکا به ايران فضا را بيشتر به سمت اختناق سوق مي دهد. بايد صف مستقلي را براي بدست گرفتن سرنوشت جامعه سازمان داد.

همينجا از همه دانشجويان، از هر دانشجوئي که ميخواهد فعاليتي صنفي و يا سياسي را پيش ببرد ميخواهم با ما، با سازمان جوانان حکمتيست تماس بگيرند. ما اين توان داريم که دانشجويان زيادي را با هم متحد کنيم و مبارزات دانشجويان را به جلو سوق دهيم!