عدالت
دلبخواه: مادر
اسلام سیاسی
اسرائیل و قتل،
آدم ربائی،
تروریسم و تحقیر
فلسطینیان
ایرج
فرزاد
صبح
روز سه شنبه این
هفته نیرو های
ارتش اسرائیل
با بهره گیری
از هلیکوپتر و
تانک و با
هماهنگی و
همکاری آمریکا
و انگلیس به
زندان "اریحا"
(جریکو) متعلق
به فلسطین حمله
کرد. در نتیجه
تیراندازی نیروهای
ارتش اسرائیل
دو زندانی
فلسطینی کشته
و ۴۵ نفر دیگر
زخمی شدند و
همگی به اسارت
گرفته شدند.
بهانه
و توجیه این
آدم ربائی
آشکار و این
تروریسم بی
پرده دولتی،
گرفتن "احمد
سعدات"، دبیرکل
"جبهه خلق برای
آزادی فلسطین"
بود که در این زندان
بسر میبرد.
پس
از به
اسارت
درآوردن
"احمد سعدات"
و دیگر زندانیان
فلسطینی و نیز
به اسارت
گرفتن ۲۰۰ نفر
از نیروی پلیس
تشکیلات
خودگردان
فلسطین،
زندان اریحا
با خاک یکسان
شد.
دولت
اسرائیل با
نهادینه کردن
نژاد پرستی و
نمایندگی یک
تروریسم
افسار گسیخته
دولتی که به هیچ
مرجع و نهادی
پاسخگو نیست، با
قتل، تحقیر و
پاک سازی قومی
سیستماتیک
علاوه بر
اعمال شنیع ترین
حق کشی بر چندین
نسل از مردم
فلسطین و
راندن آنها به
موقعیت پست در
جامعه، خود عامل
اصلی گسترش
تروریسم و
دامن زدن به
تروریسم
اسلامی به
عنوان
"مقاومت" مشروعیت
بخشیدن به آن
است.
اما
مسئله تنها این
نیست. مسئله این
است که بیش از
سی سال تحقیر،
آدم کشی، پاک
سازی قومی،
توسعه سلاح
هسته ای و زیر
پا گذاشتن همه
مصوبات
سازمان ملل و
قوانین بین
المللی، دولت
اسرائیل عزیز
دردانه دولت
آمریکا و
ژورنالیسم
نوکری است که
به آمریکا حق
قضاوت سره از
نا سره را در
دنیا داده
اند.
در
حمله به زندان
اریحا، دولت
اسرائیل نشان
داد که تا
زمانی که خود
را بر اساس
قومیت یهود و
نفی بی پرده
حق مردم فلسطین
برای
برخورداری از
دولت مستقل
تعریف میکند،
نشانی از
فروکش موج
تروریسم و
برقراری صلح و
امنیت وجود
نخواهد داشت.
حل
بحران خاورمیانه
و برون رفت از
کلاف سردرگم
مشکل فلسطین،
بدون حمایت
دولتهای آمریکا
و انگلیس از
تروریسم دولتی
اسرائیل،
دورنمای روشنی
ندارد. نقشی
که دولتهای
آمریکا و انگلیس
در یورش بی
رحمانه ارتش
اسرائیل به
زندان اریحا
بر عهده
گرفتند، این
حقیقت تلخ و
گزنده را فریاد
میزند. آیا
باز ناظر عملیات
تلافی جویانه
جنبش اسلامی
در بمب گذاری
ها و عملیات
انتحاری در
اتوبوس حامل
دانش آموزان و
معابر و میادین
شهرهای محل
زندگی
شهروندان
اسرائیلی و یا
ربودن و گروگان
گیری و سر به نیست
کردن فلان
شهروند غیر
نظامی غربی در
بیروت و فلسطین
خواهیم بود؟
آیا
دورنمائی برای
خروج از این
کابوس هر روزه
تروریسم رسمی
و این نژاد
پرستی دولتی و
سیاست
بولدوزر و
اشغال نظامی و
قتل و آدمربائی
و بی ثباتی و
ناامنی در این
منطقه خاورمیانه
متصور است؟