|
انتخابات بعد از جمهوری اسلامی جمهوری اسلامی خود را برای مضحکه دیگری به نام "انتخاب" رئیس جمهور آماده میکند. در مملکتی که آزادی بیان وجود ندارد، در مملکتی که کارگرش را بخاطر برگزاری مراسم اول ماه محاکمه میکنند و فعال حقوق کودک را دادگاهی میکنند، در مملکتی که زنان حق کاندید شدن ندارند، اطلاق نام "انتخابات" به این مضحکه، اهانت به مردم ایران است. قالب کردن این مراسم به نام "انتخابات"، حاصل آن هرچه باشد، معمم یا مکلا، زن یا مرد، با ریش یا بی ریش، با اختیار یا بی اختیار، توهین به مردم ایران است.
این مراسم اعلام آشکار بی حقوقی مردم ایران تحت حاکمیت اسلام است. هر نوع کنار آمدن و شرکتی در این مضحکه پاشیدن خاک به چشم مردم و شرکت در سر پا نگاه داشتن جمهوری اسلامی است. مردم به این مضحکه انتخاباتی و رژیم اسلامی "نه" گفته و میگویند. این رژیم قتل عام مخالفین خود و کشتار و بی حقوقی مردم است. مردم ایران در ٢۵ سال گذشته و بخصوص این سالها در 16 آذر ها، 18 تیر ها، هشت مارس ها، در کوچه و خیابان و مدرسه و محل کار، در فستیوال آدمک برفی ها، در اعتصابات کارگری، با سر دادن شعار " آزادی و برابری"، با اعتراض علیه اعدام و سنگسار و خشونت، و در زندگی روزمره ضد اسلامی شان، انتخاب خود را کرده اند. انتخاب ما مردم ایران رفتن جمهوری اسلامی بود است. مردم به رژیم "نه" گفته اند.
مردم! انتخابات با وجود جمهوری اسلامی معنی ندارد. تنها بعد از رفتن جمهوری اسلامی امکان واقعی برای انتخاب نظام آینده حکومتی ایران میتواند فراهم شود. وجود یک دولت فوق ارتجاعی، وجود سپاه پاسداران، ارتش، وزارت اطلاعات، گله انصار الله و دستگاه مذهبی منافی ابتدائی ترین حق انسان برای هر انتخاباتی است. انتخابات امری مربوط به بعد از سرنگون کردن رژیم و درهم کوبیدن و از هم پاشاندن کل دستگاه سرکوب، تحمیق و خفقان جمهوری اسلامی است.
ما به کمتر از رفتن تمام و کامل حکومت اسلامی و مرخص کردن مسببین تمام بدبختی ها و سیه روزی هایشان، رضایت نخواهیم داد. این یعنی تشکیل حکومت قیام کنندگان، تحقق منشور سرنگونی جمهوری اسلامی، یعنی انحلال تمام و کمال حاکمیت رژیم اسلامی و انحلال سپاه و حوزه های "علمیه" و وزارت اطلاعات و زندانها و دادگاهها و دستگیری سران رژیم! ما به کمتر از درهم کوبیدن بساط اعدام و شکنجه و سنگسار و زن آزاری و فقر و فلاکت و بیکاری و اعتیاد و فحشا، یعنی خلاصی کامل از شر حکومت اسلامی، رضایت نخواهیم داد.
مردم! پاسخ ما به رژیم، قیام است. قیام برای خلع سلاح سپاه پاسداران و ارتش و کليه دارودسته های نظامی و شبه نظامی وابسته به جمهوری اسلامی! قیام برای تصرف کليه موقوفات و اموال و دارائی های نهادهای سیاسی، اقتصادی و ایدئولوژیک اسلامی، اموال سران جمهوری اسلامی، حوزه های "علمیه" و نهادها و مدارس اسلامی و استفاده از آنها برای رفع نیازهای مادی، معنوی، تفریحی، سپاسی و اجتماعی مردم. قیام برای دستگیری سران جمهوری اسلامی، قیام برای آزادی همه زندانیان سیاسی، تحمیل آزادی بی قید و شرط عقیده و بیان و ممنوع کردن اعدام! قیام برای جمع کردن بساط زن ستیزی و کوتاه کردن دست اسلام از زندگی مردم! قیام برای دادن حق انتخاب به مردم.این سریع ترین، کم درد ترین و متمدنانه ترین راه برای بدست گرفتن سرنوشت خود است. این حکومت و این نظام و این دارودسته های تا دندان مسلح اسلامی و قومی جز با قیام ما از میدان خارج نخواهند شد.
مردم! به هر طرفدار رژیم که از دخالت و قدرت گیری شما بیش از جمهوری اسلامی وحشت دارد باید فهماند که انتخابات ما ، بعد از درهم کوبیدن نظام اسلامی و تضمین حق انتخاب آزاد و آگاه مردم انجام میشود. باید صندوقهای مارگیری به اصطلاح انتخابات را بر سرشان خراب کنیم.
هر "انتخابات" دولتی با وجود حکومت سلامی مردود است. انتخابات ما بی جمهوری اسلامی است. انتخابات ما بعد از سرنگونی رژیم است. انتخابات ما بعد از قیام است. مرگ بر جمهوری اسلامی زنده باد قیام علیه حکومت اسلامی زنده باد آزادی و برابری زنده باد سوسیالیسم حزب کمونیست کارگری – حکمتیست 14 آوریل 2005 (24 فروردین 2005)
|