پرنسيب
يا مصلحت؟
علي
جوادي و
"مديريت"
انجمن مارکس
علي جوادي
اعلام کرد تصميم
گرفته است که "مستقل
از دلايل حقوقي
و سياسي" بنا
به "مصلحت
عمومي جنبش ما"
و براي "تحکيم
مناسبات رفيقانه
در صفوف جنبش
کمونيسم
کارگري"
"مديريت
انجمن مارکس"
را به کورش
مدرسي برگرداند.
ايشان ابراز
اميدواري
کرده است که " اين
انتقال ... موجب
جدال جديدي
نشود."
قاعدتا در
دنياي
استانداردها
و توقعات
سياسي سقوط
کرده بايد از
علي جوادي
تشکر کرد. بايد
از اين درجه
از احساس
مسئوليت
خوشحال بود. ما
به سهم خودمان
به علي جوادي
اطمينان
ميدهيم
همانطور که سه
سال قبل روز
مصادره سايت انجمن
مارکس، نه ما
که مستقيما در
اين انجمن
ذينفع بوديم و نه هيچ
يک از کسان
ديگري که به
استاندارد
هاي متمدن و
انساني منصور
حکمت پايبند
بودند "جدال
خاصي" راه
نينداختيم.
صرفا اعتراض
کرديم و
گذشتيم. امروز
هم به طريق
اولي قصد جدال
جديدي نداريم.
اما در
نوشته علي
جوادي نکاتي
هست که نميشود
مسکوت گذاشت.
از نظر ما فراتر
از "مصلحت
هاي" آن روز و
"مصلحت هاي"
امروز پاي
پرنسيب هائي
در ميان است
که فاصله ارزش ها
و روش هاي
جنبش ما با ارزش
ها و روش هاي سنتي
که علي جوادي به
آن تعلق دارد را
نشان ميدهد.
فاصله اي که
متاسفانه به
نظر ميرسد ايشان
حتي متوجه آن
نيست.
واقعيت سر
راست و ساده بود
و هست. منصور
حکمت و کورش
مدرسي انجمني
را تاسيس کردند.
اين يک حقيقت
است. به گفته
صريح منصور
حکمت و کورش
مدرسي و اسناد
موجود آن. اين
انجمن مستقل
است و به حزب
کمونيست
کارگري متعلق
نيست. اين
حقيقت به
روشني در
اساسنامه
انجمن نوشته شده
است. اين
انجمن دائر و
فعال بود،
مدير و مسئول
داشت و با کمک شمار
زيادي از داوطلبين،
اعضا و
دوستداران
انجمن، بطور
مستقل براي اشاعه
مارکسيسم
تلاش ميکرد.
اما در جريان جدايي
در حزب
کمونيست کارگري،
علي جوادي و
رهبري جديد
حزب کمونيست
کارگري، آن
روز "مستقل از
دلايل حقوقي و
سياسي"، و در
واقع مستقل از
حقيقت، آگاهانه
تصميم گرفتند
که حقيقت را بنا
به مصلحت
سياسي ناديده
بگيرند. آنها
تئوري شناخته
شده مصادره
انقلابي
اموال و حقوق مخالفين
را بکار
گرفتند. و
امروز علي
جوادي ميگويد
تصميم گرفته
است که باز هم عليرغم
حقيقت و "مستقل
از دلايل حقوقي
و سياسي" بنا
به مصلحت روز
کنترل سايت مصادره
شده انجمن را
به ما
برگرداند.
اين اولين
اختلاف پايه
اي ماست: از
نظر ما پايبند
بودن به حقيقت
اساس مارکسيسم
و کمونيسم
حکمت است. از
نظر ما اگر
حقيقت با
سياست در
تناقض قرار
گرفت بايد آن
سياست از پايه
نقد شود. سوال
اين است که
اگر زبانم لال
فردا علي
جوادي دوباره
نظرشان عوض شد،
آيا "مستقل از
دلايل حقوقي و
سياسي" به خود
حق ميدهد که حقيقت
را زير پا
بگذارد؟ تا
وقتي که سياست
و فلسفه سياسي
پشت اين تصميم
نقد نشود اين
تصميم علي
جوادي يک
تاکتيک است و
نه يک پرنسيب
و هر آن
ميتواند
تغيير کند.
علي جوادي
ميگويد از
آنجا که منصور
حکمت اين
انجمن را
"سرمايه" حزب
کمونيست
کارگري
ميدانست
ايشان از طرف
حزب اجازه
مصادره سايت انجمن
را بخود
دادند. جالب
اينجاست که براي
ايشان
انسانهاي
کمونيست،
ارزش ها و
استاندارد
ها، دستاوردها
و تجارب، پرنسيب
هاي بالا و
انجمني دائر
که مارکسيسم را
اشاعه ميدهد سرمايه
نيست و فقط اموال
و سايت و اسم
سرمايه است.
انجمن مارکس يک
سايت نبود
بلکه يک سنت
بود. سخنراني
در انجمن
مارکس تعلق
حزبي و گروهي
نداشت و هر کس
که به اصل و
ضوابط و
پرنسيب هاي
انجمن مارکس
وفادار بود مي
توانست انجمن
مارکس را
متعلق بخود
بداند. متاسفانه
امروز هنوز هم
براي علي
جوادي انجمن
مارکس نه يک
موجوديت و يا
حقيقت در خود
بلکه ابزار
"تحکيم مناسبات"
است.
اميد اين
بود که
بازبيني در
اين تجربه تلخ
به نقد عميق
تري از اين
سنت رايج در
چپ که اموال
و حقوق و حرمت
مخالفين
سياسي "حلال
اعلام" ميشود
ميرسيد. اميد
اين بود که اين
تجربه به نقد
مشروط کردن
حقوق و حرمت
انسانها به
باورها و
جايگاه سياسي
شان منجر ميشد.
اميد اين بود
که حاصل اين
بازبيني به
بلوغ و رشد
سياسي چپ در
ايران کمک
ميکرد و مانع
تکرار اين
چنين
اقداماتي ميشد.
تا آنجا
که به ما و
انجمن مارکس
مربوط است، بايد
به اطلاع علي
جوادي برسانيم
که امروز حدود
سه سال از
فعاليت
جداگانه انجمن
مارکس – حکمت و
انجمن مارکس
شما ميگذرد.
انجمن مارکس و
حقيقت کمونيستي
که آن انجمن
خود را متعهد
به اشاعه آن
کرده بود در
چند سال گذشته
خدشه دار شد و
اين چند سال
جزئي از تاريخ
ما نيست. آب
ريخته را نميشود
به ظرف
برگرداند. با
توجه به اينکه
انجمن مارکس -
حکمت به کار
خود ادامه
ميدهد، توصيه
ما اينست که اين
سايت را کلا
تعطيل کنيد. نبايد
بگذاريم آنچه
که در اين سه
سال در اين
انجمن گذشت جزو
تاريخ خط
منصور حکمت
قلمداد شوند.
نميشود هم
هنگام مصادره
سايت بخاطر حفظ
"مصلحت عمومي"
قهرمان بود و
هم هنگام پس
دادن آن!
با تشکر
مجدد از علي
جوادي و آرزوي
بازنگري جدي
تر!
انجمن
مارکس - حکمت
کورش
مدرسي، نسرين
جلالي
۲٧ مه
۲۰۰۷