مبارزه برای تعیین حداقل دستمزد ها و نقش مراکز کلیدی

پاسیفیسم اعلامیه ای با امضای کارگران ایران خودرو

مبارزه کارگران برای دخالت در تعیین حداقل دستمزد ها با اطلاعیه ی شرکت واحد شروع شده است. چنانچه این خواست و فراخوان در مراکز کارگری مهم کشور با استقبال روبرو شود، مبارزه طبقه کارگر بر سر دستمزد ها و جنبه های دیگری از مبارزه آنها ابعاد دیگری بخود میگیرد.

بدیهی است هر چه کارگران متحد و متشکل تر باشند قادر به چانه زنی بیشتر بر سر تعیین حداقل دستمزد های سالانه خواهند بود. هر چه بیشتر ما شاهد دخالت و ابراز نظر نمایندگان و رهبران کارگران در مراکز مهم و رشته های مهم کارگری باشیم طبقه کارگر با اراده ای واحد تر و با سطح بالایی از توقع این کشمکش را ادامه و به نتیجه دلخواه در مرحله ای که هست میرساند. و واضح است هر گونه تلاش و مبارزه ای برای این منظور مهم است. آنچه در این میان تعیین کننده است و آنچه بر مبارزه کارگران برای تعیین دستمزد ها از سوی سرمایه داران و نمایندگانشان اثر میگذارد حضور و عرض اندام  مراکز مهم کارگری است.

 شرکت واحد استارت این را زده است و میتواند خود محرک قوی برای مراکز مشابه و بمراتب موثر تر باشد. فعالین این مراکز نقش مهمی در تشخیص این شرایط و موقعیتی که فراهم شده است دارند. خواست کارگران تعیین حداقل سطح دستمزد ها به نسبت زندگی انسانی و امروزی و به نسبت سطح تورم  بوسیله نمایندگان واقعی کارگران است.

کار ما و همه فعالین و دست اندرکاران مبارزه کارگری تمرکز و فعالیت برای بسیج نیرویی موثر در برابر صف سرمایه داران و دولت شان است. تعیین کننده اینکه چه اندازه قادر به این کار خواهیم بود، نیروی متحد ما در مراکز مهم کارگری است. هر گونه فعالیت و هر اندازه رساندن صدای کارگران و خواست آنها و دخالت در حداقل دستمزد ها بسیار مهم است و هر نوع تلاشی را باید سازمان داد. منتها باید بدانیم که چه نوع کاری موثر است، چه کارهایی را باید کرد، کدام روش را باید داشت و چه نوع فعالیت هائی را باید تقویت کرد. در این رابطه راه حل های متفاوتی پیچ گذاشته میشود.

در این رابطه نگاهی به  اعلامیه ای با امضای کارگران ایران خودرو مهم است. ایران خودرو از مراکز مهمی است که اگر خواستهایش را در کنار اعتراض و خواست شرکت واحد قرار دهد بلافاصله یک قطب قوی کارگری در مبارزه برای تعیین حداقل دستمزد بشود.

اما آنچه که از این اعلامیه ای که تحت نام کارگران ایران خودرو منتشر شده است میشویم این است که تصویر نزد این دوستان واژگونه است. نسخه ای که نویسندگان این اعلامیه برای دخالت و تاثیر گذاری در این مساله داده اند، بطور کلی گمراه کننده و  رها کردن تیری در تاریکی است. پیچیدن نسخه ای اشتباه برای دردی است که شناخت اش خیلی ساده است.

دوستان میگویند که:

"ما می خواهیم اعلام کنیم که به علت نبودن امنیت و تشکل های کارگری و نداشتن نمایندگان واقعی کارگران ما خواهان حضور کارگران و سندیکای شرکت واحد و دیگر تشکل های واقعی کارگران از جمله کمیته پیگیری و کمیته هماهنگی و نمایندگان کارگران شاهو کارگران نساجی کاشان نمایندگان کارگران شرکت صدرا و سایر  نمایندگان واقعی کارگران که حضور آنها مسئله امنیتی ندارد به عنوان کارگران ایران در کمیته تعیین دستمزد ها شویم. با این کار این مسئله را مد نظر قرار می دهیم: به رسمیت شناختن کارگران شرکت واحد به عنوان یک تشکل از طرف کارگران و نشان دادن عدم امکان انتخاب نمایندگان واقعی کارگران و بعد رسمیت نشناختن کمیته دستمزد ها"

باید سوال کرد که اولا چرا نقشی نه برای ایران خودرو و نه این مرکز مهم کارگری در ایران، که اگر جنبیده آنها زمین لرزه ای خواهد بود، قائل نیستید؟ چرا شما مرکز مهم کارگری دیگر را قلم گرفته اید؟ هنر شما چیست؟ نسخه میپیچید که کسان دیگری بروند نماینده شوند؟ مگر عقل کارگران ایران خودرو کم است؟ مگر عقل کارگران نفت و آب و برق و .. پاره سنگ برمیدارد؟ چرا راهی در مقابل پای طبقه کارگر قرار نمیدهید؟ این چه پاسیفیسمی است که تبلیغ میکنید؟ 

کارگران و سندیکای شرکت واحد چند ماه است با همه مشقات و سختی و آزاری که میکشند و به آنها تحمیل شده است، بطور علنی و آشکار بر سر تعیین حداقل دستمزد ها برای سال آینده اعلامیه میدهند ولی شما به جای گرفتن این پیام مهم کارگران شرکت واحد و بسیج کارگران ایران خودرو و بقیه بخش های طبقه کارگر، ناتوانی و پاسیفیسم خودتان را اعلام میکنید. با راه حلی بی ربطی به میدان آمده اید.

شما به جای استفاده موثر از این موقعیت  و متحد کردن کارگران ایران خودرو با شرکت واحد و یکی کردن این صدای حق خواهی، آنها را از خود مایوس کرده اید. توقع همه کارگران و هر انسان حق طلب و رادیکالی این است که در این موقعیت که دقیقا هیچ مشکل "امنیتی"! هم برای کسی نمیتواند باشد به کارگران مراجعه کنید و بخواهید که نمایندگانشان را انتخاب کنند، مجمع عمومی بگیرند و اعلامیه ای مشابه کارگران شرکت واحد برای تعیین حداقل دستمزد ها بدهید.

در ثانی از این مساله با ربط تر به وضعیت کارگران در کارخانه مبنا قرار دادن مشکل "امنیتی" است. دوستان عزیز بالاخره کارگران باید نماینده انتخاب کنند یا نه؟ اگر بکنند امنیت شان لو میرود؟ این چه ذهنیت پرت غیر اجتماعی است؟ فکر میکنید کارگران شرکت واحد و سندیکای شان اشتباه کرده اند که با همه قامت خود در میدان نبرد هستند؟ آیا آنها هم باید مانند شما عمل میکردند و مبارزه برای تعیین حداقل دستمزد ها را به کارخانه هایی که در حال ورشکستگی اند و تقریبا صدایشان هم به جایی نمیرسد و یا تشکل هایی که "مشکل امنیت ندارند" اما نقشی هم در مبارزه طبقه کارگر ندارند احاله کنند؟ کدام یک از اینها راهی مستقیم بدون درد و واقعی برای رسیدن به خواستهای مان است؟  شما دارید طبقه کارگر را از امکان دخالت در مبارزه منع میکنید. مانع میشوید جمع شوند، نماینده انتخاب کنند، مجمع عمومی بگیرند و ... آخر مسئله "امنیتی" دارند؟

دوستان عزیز! این که جواب نشد. شتر سواری دولا دولا معنی ندارد اگر رهبر کارگران هستید باید  جرات و کاردانی قرار گرفتن در صف اول را داشته باشید وگرنه موقعیت و ناتوانی خود را به همه کارگران تسری میدهید.

آیا با وارد شدن مستقیم با قامت تمام به این مبارزه، مثل کارگران شرکت واحد میشود کاری کرد یا با قایم شدن پشت چنین اطلاعیه هائی که حتی اگر هم درست باشند صاحبان آنها را همه نمیبینند و نمیشناسند و به اعتراض مستقیم کارگران مربوط نیست؟ واقعیت این است که شما هم میتوانید سنت و روشی متفاوت داشته باشید. سنتی را پایه بگذارید که با آنچه تا کنون در ایران خود رو بوده است متفاوت باشد. اگر چنین میکردید از همین ماه اسفند شاهد نیرویی عظیم و موثر در مبارزه طبقه کارگر برای کشمکش بر سر تعیین حداقل دستمزد ها میبودیم.