|
٨ مارس سال گذشته در عراق چگونه گذشت؟ هوزان محمود هشت مارس سال گذشته در عراق از ويژگى خاصى برخوردار بود، بعد از دهها سال تسلط بلامنازع حکومت ديکتاتور بعث که اين روز را به ٥ مارس بعنوان يک روز ملى که زنان عراق بايد براى سربلندى عراق مبارزه بکنند تغيير داده بود، ٨ مارس بر گزار شد. ٨ مارس در حالى در عراق برگزار شد که جريانات اسلامى بسيار تلاش کردند، قوانين خود را به جامعه تحميل کنند. زنان عراق در حالى اين اولين جشن جهانى خود را برگزار کردند که حکومت بعث ساقط شده و جاى آنرا با تلاش آمريکا، جريانات قومى و اسلامى و عشيره اى پر کرده اند و در همان حال همزمان با اين تظاهرات در چنين روزى قانوس اساسى عراق نيز به امضا ميرسد که اسلاميها ميکوشند اين روز جهانى را به روز تولد فاطمه زهرا تغيير دهند تا زنان کماکان فرودست و بى حقوق بمانند و قانون ارتجاعى و گنديده شريعت را به جامعه عراق تحميل کنند و تا آپارتايد جنسى را بر زنان حاکم کنند و هيچ اثرى از مدرنيسم و تمايلات انسان گرايانه در جامعه باقى نماند. در مقابل چنين اوضاعى و در اين جدال سياسى و اجتماعى که نيروهاى سناريوى سياه که به يمن حمايت آمريکا و دول ارتجاعى منطقه در مقابل مدنيت و آزاديهاى اجتماعى جان گرفته اند و بعنوان بخشى از نظم نوين جهانى بوش قد علم کرده اند، سازمان آزادى زن عراق بر حق برابر و بى کم و کاست زنان با مردان تاکيد ميکند و با جمع آورى نيرو و فشار سياسى و اجتماعى همراه با چپ جامعه عراق تلاش ميکند که سرنوشت جامعه را در عراق، جريانات کپک زده اسلامى و تا مغز استخوان ارتجاعى و نيروهاى قومى و عشيره اى رقم نزنند و بر يک حکومت سکولار و لائيک در جهت تضمين آزاديهاى سياسى و اجتماعى و برابرى حقوق زن و مرد در کليه شئون سياسى و اجتماعى پاى ميفشارند. اين تنها اميد مردم عراق و به درجه اول زنان عراق ميباشد، ما در اين راه تنها نيستيم و جهان متمدن و افکار مترقى و نيروهاى مدرن را با خود داريم. اين باعث شد که در سال گذشته در عراق مصمم باشيم و تلاش بکنيم. در ميان انفجار بمب و بتصويب رساندن قانون اساسى جديد عراق که تلاش شده اسلامى باشد، هر چند زنان در زير حجاب هستند اما جمع وسيعى از آنان روز هشت مارس روز جهانى زن در ميدان الفردوس بغداد، شعار آزادى و برابرى سر ميدادند. بعد از چندين دهه سرکوب و زير پا گذاشتن حقوق زنان سحرگاه آنروز پتانسيل عزم جزم مردم براى تغيير سناريوى سياه حاکم بر عراق به به آينده اى روشن (سناريوى سفيد) به عينه ديده مى شد. خواست يک قانون اساسى سکولار و انسانى در ميان جمعيت بوضوح پيدا بود. در آنسوى رودخانه در پايگاههاى نيروهاى ائتلاف تحت رهبرى آمريکا ٢٥ عضو شوراى حاکم، کسانيکه دستچين و گمارده آمريکا هستند، اساسنامه اى را بر اساس مذهب، اقليت هاى ملى و آپارتايد جنسى به امضا ميرسانند تا ميليونها زن را قربانى تعبيض و خشونى سيستماتيک دولتى بکنند. جمعيت تظاهر کننده که بالغ بر ١٠٠٠ نفر ميشند و اکثر آنان را زنان تشکيل ميدادند از دفتر سازمان آزادى زن عراق با حمل پلاکارت و پوسترهاى ويژه ٨ مارس در خيابانهاى براه افتادند، کودکان با در حاليکه پوسترها را در دست داشتند در پيشاپيش تظاهرات حرکت ميکردند. اطراف تظاهرات کنندگان را کسانى که بازوبند سرخ بسته بودند بمنظور حمايت از زنان احاطه کرده بودند، ينار محمد رهبر سازمان آزادى زن در عراق که در يکماه اخير دو بار از جانب جريانات اسلامى تهديد به مرگ شده است خود راسا رهبرى اين تظاهرات را ميکرد و دوش به دوش رهبران چپ و آزاديخواه عراق در ميان تظاهرات کنندگان حرکت ميکردند. هديل دخترى که قبلا مورد تهديد قتل ناموسى قرار گرفته و اکنون فعال اين سازمان ميباشد مسئوليت تدارکات و امور فنى و نقل و انتقال صدها زن به تظاهرات را بعهده داشت. ساهره که چند ماه قبل حجابش را پرت کرده بود در صف جلو تظاهرات راه ميرفت و شعار آزادى و برابرى را ميگفت و مادر صباح که زن ميانسال و سياسى اى ميباشد جهت حمايت از ينار محمد در جوار او راه ميرفت و از مواظبت از او مرتبا تاکيد ميکرد و خود از خود بعنوان گارد ينار حرف ميزند. از هر محله اى يکى از فعالين سازمان آزادى زن عراق زنان خشمگين و ناراضى از اين اوضاع را با اتوبوس به محل تظاهرات ميرساندند. يکى از زنان بنام "ام محمد" مادر محمد پرستار بازنشسته ميباشد با لباس محلى از "الهدا" آمده بود، او خود يکى از رهبران با اتوريته زنان ميباشد و پسرانش از او بعنوان مرد خانه اسم ميبرند. يک زن ديگر که کارگر خياطى ميباشد و يک زن شيک پوش است رهبرى کمپينى را در محله خود عليه چپاول "شوراى محله" که از جانب آمريکا بکار گمارده شده اند، بعهده دارد. او که اغلب با زبان ديپلماتيک صحبت ميکند دو اتوبوس که عمدتا سرنشينانش زن بودند به تظاهرات آورده بود. "لمعان" زن ديگرى که از اعضاى قديمى حزب شيوعى عراقى ميباشد از برخورد اين حزب به مسئله زنان خسته و ناراضى است. او به کارگاهها مراجعه کرده بود و ١٥ زن کارگر را به تظاهرات آورده بود و جمع زياد ديگرى از زنان دست به چنين اقداماتى زده بودند. ينار محمد از سخنرانان اين تظاهرات در بخشهايى از سخنرانى خود بر سکولاريزم بعنوان تنها راه آزادى زنان تاکيد گذاشت و همچنين بر قدرت و صداى هر چه رساتر زنان در آينده عراق تاکيد کرد و گفت که در مقابل اسلاميها که خواهان قانون شريعت هستند از جمله چهار زن براى مردان، زانو نزنيم و بايد مبارزه کنيم. ينار در بخشى ديگر از صحبتهايش تلاش شوراى حکومتى عراق را براى تغيير روز جهانى زن به روز فاطمه زهرا را بشدت محکوم کرد و از آن به منظور جدا کردن زنان عراق از ساير زنان جهان ياد کرد و آنرا بعنوان گامى در سرکوب زنان عراق از طريق مذهب اسم برد و خواهان افشا و طرد آن شد. سخنان ينار متناوبا با کف زدن و هلهله حاظرين و شعار آزادى قظع ميشد. دو تن از سخنرانان ديگر اين تظاهرات سمير عادل و موئيد احمد بودند که علاوه بر تاکيد بر حقوق برابر زن و مرد بر پايان دادن به سناريوى سياهى که امروز بر عراق حاکم شده است، تاکيد کردند. به اين ترتيب در شرايط جنگ و سناريوى سياه، اين ما بوديم و اين ما هستيم که چشمه نورى هستيم به سوى روشنى، آزادى و برابرى
|