نه شيعه نه سني، هويت فقط يک هويت انساني

مصاحبه سمير عادل، رئيس کنگره آزادي عراق با شماره ۴ نشريه کمونيست انگليسي

ترجمه: سعيد کرامت

مارس ۲۰۰۶

کمونيست: براي وقتي که به اين مصاحبه اختصاص داده ايد متشکرم. در آستانه سومين سال اشغال، عراق بيشتر به سوي هرج مرج و بي قانوني پيش ميرود. خطر يک جنگ همه جانبه جامعه را تهديد ميکند. اوضاع از چه قرار است؟

سمير عادل: اشغال همه چيز را ويران کرده است. به مدت سه سال ما شاهد عدم وجود دولت، خدمات اجتماعي وامنيت بوده ايم. فساد همه ادارات رادر بر گرفته است. جامعه امروزي عراق بيشتر شبيه جنگلي شده است که در آن باندهاي دزد ، شرور، سکت هاي قومي و مذهبي در روز روشن به قتل عام مردم بي گناه مشغول اند . خشونت هاي قومي و مذهبي که ما امروز شاهد هستيم تماما نتيجه اشغال است. شما شاهد بوده ايد که چگونه انفجار يک مقبره مذهبي شيعه يک جنگ قومي را دامن زد و (برخلاف آنچه که اعلام شد) با عث مرگ ۲۰۰۰ نفر گشت. اگر از من بپرسيد آيا مسئولين دولتي قدمي براي ممانعت از اين جنگ بر داشته اند من مي گويم آنها خودشان مسسبب اين جنگ هستند. انشقاق قومي در کنفرانس لندن (پيش از جنگ) برسميت شناخته شد. در شوراي دولتي موقت و در انتخابات براي تدوين قانون اساسي پذيرفته شد. طي انتخابات قانون اساسي تفاوتهاي قومي جنبه قانونيت به خود گرفت. ما بارها و بارها هشدار داده ايم که يک جنگ اعلام نشده قومي در جريان است. هزاران جنايت بر عليه شهروندان عادي تنها به خاطر هويت قومي و يا مذهبي شان صورت گرفته است. اين موج خشونت حتي قبل از حمله به مقبره مذهبي در جريان بود.

دستجات حاکم در قدرت هر يک سعي دارند که از واقعه انفجار مقبره به سود خود بهره برداري بکنند. درحالي که در ظاهر فراخوان آرامش ميدهند، در خفا ميليشياي مسلح شان قتل عام سازمان ميدهند. تعداد فراواني انسان بي گناه که تنها از روي اسمشان تعلق مذهبي و سکتي شان حدس زده شده است، کشته شده اند. در حقيقت يک فاز سياسي جديد شروع شده است.

اينها تنها اتفاقات نيست که بوقوع ميپيوندد. جناياتي که توسط نيروهاي اشغالگر صورت ميگيرد بخش ديگر اين داستان است. مشکل اصلي جامعه عراق اشغاگري است. من بارها گفته ام استراتژي اسلام سياسي براي شکست آمريکا در عراق، دامن زدن به هرج و مرج است. اسلام سياسي تمايل دارد با حمله به محل کار کارگران منتسب به شيعه، بمبگذاري در بازارها، حمله به مساجد، کليساها و کشتن مردم بي گناه جنگ فرقه اي را دامن بزند. اينها نمونه هايي هستند که نشان ميدهد چطور اسلام سياسي اهدافش را تعقيب ميکند. اسلامي سياسي چه شيعي و چه سني يک استراتژي را تعقيب ميکنند. اسلام سياسي شيعي که توسط ايران حمايت ميشود، سعي ميکند که آمريکا را در بحران عراق غرق کند. اسلام سياسي سني که توسط زرقاوي نمايندگي ميشود همان هدف را دنبال ميکند و خشونتش را با مبارزه عليه اشغال توجيه ميکند. فتواي شش ماه پيش زرقاوي بخشي از اين استراتژي بود.

علاوه بر اين نيروهاي آمريکائي روزانه دهها جنايت مرتکب ميشوند. بدون دليل مردم را باز داشت و شکنجه ميکنند و تر و خشک را با هم ميسوزانند. عراق امروز مواجه با دو مشکل اصلي است: اشغالگري، و عواقب آن که کشمکش هاي قومي است. پايان دادن به اشغال و تشکيل يک دولت غير قومي و غير مذهبي تنها راهي است که مانع فرو رفتن بيشتر جامعه عراق به درون چاه خواهد شد.

کمونيست: اختلافات قومي، مذهبي و قبيله اي تا چه اندازه عميق هستند؟ اين تفاوت آنقدر عميق هستند که مردم همديگر را بخاطر آن ميکشند؟

سمير عادل: کشمکش فرقه اي پايه اجتماعي در عراق ندارد. اين اختلافات توسط چند باند گانگستر براي دست يابي به قدرت و ثروت بيشتر دامن زده شده است. اين اختلافات در دروان اشغال طي سناريوهايي که پيشتر توضيح دادم، به جامعه تزريق شده است. جامعه عراق در کل اختلافات فرقه اي را نفي ميکند. اما دستجات فرقه گرا در طول سه سال گذشته از هيچ کوششي براي براه انداختن يک جنگ داخلي فرو گذار نبوده اند. اما بد جوري شکست خورده اند. عکس العمل در مقابل اتفاقات اخير، توسط ميليشاي صدر و(نيروي شبه نظامي) بدر و وزارت کشور دامن زده شد. مردم عادي خود را در گير اين مسئله نکردند. نمونه ديگر اتفاقي بود که متعاقب واقعه پل کاظميه افتاد. در آنجا ۱۰۰ نفر که همگي شيعه بودند جان خود را از دست دادند. ما شاهد بوديم که دهها جوان منتسب به سني به رودخانه پريدند و تلاش کردن که غرق شده گان را نجات بدهند. اين افراد وقتي به نجات همنوعانشان شتافتند به پيشنه قومي خود توجهي نکردند. همان اقدامشان فرقه شوراي عالي انقلاب اسلامي عراق و صدر را شرمزار کرد که بعدا فراخوان اتحاد بين شيعه و سني را دادند. اين ها وقعيياتي بود که اشاره کردم. هرچند نمي توان ادعا کرد که کشمکش هاي فرقه اي گسترش نخواهد يافت، و مردم را وادار به کشيدن اسلحه بر روي همديگر نخواهد کرد.

به اندازه کافي کانگستر قومي و مذهبي (هم شيعي و هم سني) موجود و آماده ارتکاب جنايات و تهيه سوخت و يک جنگ قومي سراسري هستند. مثال هاي متعددي نظير آنچه که در کوساوا، روندا و لبنان گذشت نشان ميدهد که گروهاي قومي و فرقه اي ظرفيت بلائي براي براه انداختن يک جنگ داخلي و ويرانگر دارند.

کمونيست: مردم عادي عراق در مورد اين شرايط چگونه فکر ميکنند. نگراني اصلي مردم در حال حاضر چيست؟

سمير عادل: يک فضاي نااميدي و وحشت حاکم است. همه چيز در حالت اورژانس است و خشم از وضعيت موجود همه گير است. در نتيجه ايجاد تنفر قومي و مذهبي که به جامعه تحميل شده است نگراني مردم و بي اعتمادي به همديگر در حال گسترش است. ما يک اطلاعيه تحت عنوان " نه شيعه، نه سني، هويت ما هويت انساني" صادر کرده ايم که طبق گزارشاتي که به ما رسيده است مردم محلات و شهرهاي مختلف آنرا باز تکثير و وسيعا توزيع کرده اند. اين نشان ميدهد که مردم وضعيت جديد را تشخيص و آنرا رد ميکنند. بنابراين جواب بخش دوم سئولاتان را وقتي ميگويم مردم تماما نگران وضعيت امنيت خود هستند، داده شده است.

کمونيست: کنگره آزادي عراق در شرايط سخت چه نقشي را بازي ميکند يا ميتواند بازي کند؟ الويت هاي فوري کنگره آزادي عراق چيست؟

سمير عادل: همانطوري که شما اشاره کرديد، شرايط خيلي سخت است. اما براي مقابله با اين شرايط ما به گروهي احتياج داريم که باور داشته باشند که تغيير اين وضعيت و ممانعت از خون ريزي يک امر امکان پذير است. من فکر ميکنم که چنين کساني موجود هستند. همان کساني هستند که کنگره آزادي عراق را تشکيل داده اند. به دنبال کشتارهاي فرقه اي اخير ما يک کنفرانس مطبوعاتي با شرکت رسانه هاو ميدياي داخلي و بين المللي داشته ايم و دو اطلاعيه منتشکر کرده ايم که وسيعا توزيع شده اند. ما همچنين جلساتي را در محلات مختلف سازمان داده ايم و انگيزه و نيروي پشت کشتارهاي مذهبي اخير را افشا کرده ايم. فعاليت کنگره آزادي عراق با استقبال روبرو شده و خيلي ها را تشويق به پيوستن به صفوف ما کرده است. علاوه براين در منطقه زعفرانيه در بغداد ما مردم را براي تشکيل واحدهاي مسلح به منظور دفاع از منطقه خود تشويق کرده ايم. اولين اولويت ما بوجود آوردن جامعه امني است که همه کس بتواند بدون ترس در آن زندگي بکنند. اين اولويت امروزي ما است. مدل زعفرانيه با شور و شوق زياد مورد استقبال قرار گرفت. تعداد زيادي داوطلب قدم جلو گذاشته اند تا انرژي خود در خدمت به مردم بکار گيرند. ساکنين مناطق ديگر نمونه زعفرانيه را سرمشق خود قرار داده اند.

انسان طبيعتا تمايل دارد براي زنده ماندن امنيت خود را حفظ کند. کنگره آزادي عراق با استفاده از اين غريزه ميتواند امنيت را که توسط آمريکا و گروههاي اسلامي از بين رفته، باز گردانند. از طرف ديگر در غياب کنگره آزادي عراق، جامعه ميتواند بسوي يک پاکسازي تمام عيار قومي سوق پيدا کند.

کمونيست: پيامتان براي مردم مترقي خارج از عراق چيست؟ چگونه ما ميتوانيم کمک کنيم؟

سميرعادل: عراق تبديل به يک ميدان نبرد جهاني شده است. در اين کشور يک جدال عميق بين دو قطب در جريان است: از يک طرف آمريکا به رهبري غرب و از سوي ديگر اسلام سياسي که مورد حمايت ايران، عربستان سعودي و مافياي اسلامي در اطراف دنيا. پايان دادن به اشغال و منزوي کردن اسلام سياسي در عراق هدف اصلي کنگره آزادي عراق است. از آنجا که کنگره آزادي عراق بخشي از جبهه آزاديخواه و انساندوست در سطح دنيا است، پايان دادن به وضعيت درد آور عراق کنوني بدون حمايت اين جبهه بسيار مشکل است. آنچه که در عراق در جريان است، ادامه اتفاقات ۱۱ سپتامبردر آمريکا و ۷ جولاي لندن است. هزاران نفربي گناه در اثر اين کشمکشها واقدامات بي رحمانه کشته شده اند، در نتيجه شکست هردو قطب يک پيروزي بزرگ براي جامعه انساني در اقصا نقاط جهان خواهد بود.

کنگره آزادي عراق درجهت جلب افکار بين المللي بخود، پيشروي مهمي کرده است. کنفرانس بين المللي اخيري که در ژانويه در ژاپن برگذارشد، کنگره آزادي عراق را تبديل به يک پديده جهاني کرد. چندين هيئت از کشورهاي مختلف در اين کنفرانس شرکت کرده بودند. نمايندگاني از "اتحاد براي صلح و عدالت" از آمريکا، (بزرگتري عضو ائتلاف برعليه جنگ است که ۱۵۰۰ سازمان را نمايندگي ميکند)، حزب سوسياليست شيکاگو، و نمايندگاني از کره جنوبي، فليپين و اندونزي در اين کنفرانس شرکت کرده بودند.

کنفرانس دو قطعنامه مهم را بتصويب رساند. قطعنامه اول در مورد حمايت از کنگره آزادي عراق و سازمان دادن شعباتش در نقاط مختلف دنيا بود. قطعنامه همچنين خواهان تقويت جنبش ضد جنگ در سطح دنيا شد. قطعنامه دوم در مورد تلاش براي راه انداختن يک کانال تلويزيون ماهواره اي براي تبليغ اهداف و سياست هاي کنگره آزادي عراق بود. اين کنفرانس يک قدم بزرگ در مبارزه با اشغال، تروريسم و کشمکشهاي قومي بود. حمايت مالي و معنوي از اين جنبش را تقويت و از جانب مردم عراق مورد استقبال است. چنين حمايت هايي باعث تقويت روحيه فعالين اين جنبش ميشود و از طرفي ديگرسبب خواهد شد مردم در جنگ با اشغالگري و تروريسم خود را تنها نبينند. هر دست آوردي درخارج قابل تقدير و در داخل کشور موثر است. عکس اين قضيه هم صادق است. جامعه انساني از ما انتظار دارد که باني پيشروهاي وسيع و تقويت کننده جنبشهاي مترقي در دنيا باشيم. من متعقدم تنها يک نيرو در عراق قادر به خاتمه جنگ و اشغال است آن هم گنگره آزادي عراق است. کنفرانس ژاپن اولين قدم در اين راه بود. و اين يک قدم بزرگ در مسير سازمان دادن يک جامعه غير قومي و غير مذهبي بود.