روزشماری از اعتصاب کارگران شرکت واحد

محمود قزوینی

پنجشنبه اول دی ١٣٨۴  مامورين رژیم با در دست داشتن حکم بازداشت و بازرسی منازل رهبران و اعضای سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه به منازل آنها مراجعه و 8 نفر به نام های منصور اسانلو _ ابراهيم مددی _ منصور حيات غيبی _ عباس نژند کودکی _ رضا ترازی _ علی زاد حسين و غلامرضا ميرزايی را دستگير و بازداشت کردند. آنچه در حکم بازداشت رهبران سنديکايی آمده است اقدام به تشکيل سنديکای غيرقانونی و تلاش برای بر هم زدن نظم عمومی از طريق اعتصاب بوده است که مستند به گزارش های جلسات هيات مديره ذکر شده است!

روز جمعه 2 دیماه تعداد زیادی از کارگران شرکت واحد دست به تحصن برای آزادی دستگیر شدگان زدند و تعداد بازهم بیشتری از اعضای هیئت مدیره و فعالین سندیکا در روز 2 دیماه دستگیر شدند.

 دستگیری این فعالین کارگری با موجی از اعتراض در میان کارگران شرکت واحد و محیطهای دانشگاهی و در میاان مردم  مواجه شد . سندیکای شرکت واحد در اطلاعیه ای در روز جمعه اعلام نمود که از روز یکشنبه 4 دیماه اعتصاب نامحدودی را برای آزادی هیئت مدیره سندیکا آغاز میکند. جمعی از کارگران ایران خودرو، تشکل های دانشجویی مختلف در سراسر ایران، کارگران شاهو سنندج، تشکل و نهادهای کارگری، کانون نویسندگان ایران و... ضمن اعتراض به دستگیری رهبران و فعالین سندیکا، از اقدام  سندیکای کارگران شرکت واحد برای اعتصاب حمایت کردند. در خارج از کشور جریانات و احزاب چپ و کارگری شروع به اقدامات حمایتی کردند.

روز شنبه 3 دیماه تحصن بخشی از کارگران شرکت واحد ادامه یافت و حمایت از کارگران شرکت واحد گسترش یافت و آغاز اعتصاب در روز یکشنبه حتمی به نظر میامد.

روز یکشنبه 4 دیماه  اعتصاب کارگران شرکت واحد از صبح زود شروع شد. بنا به گزارش خود خبرگزاریهایی رژیم این اعتصاب تهران را فلج کرد. بازتاب اعتصاب در ایران و جهان بسیار وسیع بود و رژیم سراسیمه برای کم اثر کردن و پایان دادن به آن دست به عمل سریع زد.  ابتدا سعی کردند اعتصاب کارگران را با به راه انداختن وسائل حمل و نقل نيروهای نظامی و با بسيج تمام نيروهايش برای کم اثر و خنثی کنند. رزيم عناصر خوددش را برای به حرکت در آوردن اتوبوسها بسيج نمود، اما اين هم نتوانست کارساز شود. حتی عناصر معدود مزدور و سپاهی وبسيجی با اتوبوس به صف بلوکه کنندگان کارگران که در ميان آنان خانواده های آنان نيز حضور داشتند حمله کردند. همه اين ترفندها نتوانست کارساز شود.  اعتصاب در پايتخت ۱۷ ميليونی ايران به گشت و گذار در آمد. رژيم جمهوری اسلامی، نيروی مهيبی را روبروی خود ديد.  برای همين به سرعت راه سازش و عقب نشينی با کارگران را در پيش گرفت. رژيم با اين عقب نشينی دست به يک مانور زده است. اولين مسئله مهم برای رژيم خواباندن اعتصاب آغاز شده بود. رزيم به اين هدف خود خيلی آسان رسيد. با ازادی بخشی از دستگير شدگان و با دادن وعده و وعيد شفاهی اين هدف برآورده شد.

ساعت یازده شب روز یکشنبه قالیباف در اجتماع عمومی 4000 کارگر شرکت واحد حضور یافت و اعلام نمود صاحب قلم مدیر شرکت واحد تهران برکنار شده است و شرکت واحد به زیر مسئولیت شهرداری در امده است و او به عنوان شهردار مسئولیت شرکت واحد را عهده دار است و طرف حساب کارگران شرکت واحد است. قالیباف جنایتکار با قایم کردن اسلحه و آلات شکنجه خود نزد کارگران آمد و با وعده و وعید اعلام نمود که خواسته های اعتصابیون را تا روز پنجشنبه برآورده میسازد. رهبران سندیکای شرکت واحد با این قول و قرار اعتصاب را متوقف کردند. مسئولین رژیم از یک طرف اعلام میکردند سندیکا و اعتصاب غیرقانونی است و اتهامات سنگینی را به برخی از رهبران سندیکا مانند اسانلو نسبت می دادند و از طرف دیگر قالیباف را برای مذاکره و خواباندن اعتصاب و اعلام برآورده کردن خواستها نزد سندیکا و هیئت مدیره آن میفرستادند. به هر حال این تاکتیک رژیم گرفت و اعتصاب فقط یک روز دوام آورد.

روز دوشنبه 5 دیماه: هنوز 7 نفر از اعضای هیئت مدیره و فعالین سندیکایی به نامهای  1. سعید ترابیان 2. سعید داوود رضوی 3. ناصر غلامی 4. منصور اسانلو 5. یعقوب سلیمی 6. مصطفی امیری 7. جواد کفایتی که برخی از آنها در اعتصاب روز یکشنبه دستگیر شده بودند در زندان به سر میبردند. سخنان ضد و نقیض در باره شروع دوباره اعتصاب در صورت عدام آزادی رهبران سندیکا از زبان برخی از اعضای هیئت مدیره سندیکا شنیده میشد. اما تهدید به اعتصاب هم توسط برخی از اعضای هیئت مدیره در مصاحبه ها و گفتگوها مطرح میشد.

روز سه شنبه 6 دیماه: سندیکا طی اطلاعیه ای خواهان آزادی 7 نفر باقی مانده از دستگیر شدگان شد و اعلام نمود که خواهان آزادی بی قید و شرط همه همکاران خود است و حاضر به مذاکره بر سر آن نیست و دعوت قالیباف به مذاکره را رد کردند.  

روز چهارشنبه 7 دیماه خانواده های دستگیرشدگان در مقابل دادگاه انقلاب تجمع کردند و سندیکا در اطلاعیه ای جهت آزادی رهبران و فعالین سندیکایی نوشت: شعار ما اينست كه يكنفر براي همه و همه براي يك نفر، تا آخرين نفر بايد از زندان آزاد شوند. اگر تا ١١ شب امشب اين عزيزان آزاد نشوند بدون شك بازتاب بدي در ميان مردم و كاركنان شركت واحد خواهد داشت و رانندگان شركت واحد تحملشان طاق خواهد شد. ما تا آخرين قطره خونمان خواهيم ايستاد و بايد دستگير شدگان ما آزاد شوند. اگر آزاد نشوند دست به اقدامات گسترده تري خواهيم زد.

و رزیم در مقابل این تهدید همه فعالین و رهبران سندیکا به جز اسانلو را آزاد نمود.

سیر وقایع نشان میدهد که هر کجا سندیکا ایستادگی کرد، برد. حالا باید دید سندیکا در مقابل زندانی بودن اسانلو و مسئله سرنوشت سندیکا چه میکند.