نه اعتصاب عمومی٬ نه رفتن سر قبر خمینی

طی یڪی دو روز اخیر شایعاتی مبنی بر اعتصاب عمومی در حمایت از موسوی و کروبی در روز سه شنبه به راه افتاده است. هر چند هیچ منبع رسمی چنین فراخوانی را علنا اعلام نڪرده است اما بخش زیادی از سایتهای خبری و ڪانالهای خبر رسانی از این حرف میزنند. در ڪردستان بخشی از جریانات قومی و طرفداران جناحهای جمهوری اسلامی٬ آنهایی ڪه تلاش مذبوحانه ای کردند تا مردم در "انتخابات" شرڪت ڪنند٬ رسما از مردم خواسته اند دست به اعتصاب عمومی بزنند. همزمان و پس از بیانیه موسوی و قسم خوردنش بر وفاداری به نظام و خمینی، امروز ڪروبی از مردم دعوت ڪرده است که روز پنجشنبه برای سوگواری کشته شدگان اعتراضات اخیر به سر قبر خمینی بروند.

مردم باید به هردو این فراخوان جواب منفی بدهند. چرا رفتن به سر قبر خمینی؟ چرا اعتصاب عمومی در دفاع از مهره های جمهوری اسلامی؟ مگر اعتراض مردم در شهرهای ایران برای نگهداری جمهوری اسلامی است؟ قاتلین جوانان در خیابانها همان یاران و شاگرادن خمینی و موسوی و ڪروبی هستند.

شرکت در جنگ و دعوای خانگی سران حکومت ڪار ما نیست. چه این یا چه آن پیروز شود، نصیب مردم همان است که بود. اتفاقات این چند روزه، تلاشهای اینها برای اظهار وفاداری به رژیم و معامله کردن بر سر جان و زندگی مردم باید بیش از بیش این واقعیت را روشن کرده باشد.

مردم!

به جای اعتصاب عمومی در دفاع از موسوی و کروبی که بارها اعلام کرده اند جمهوری اسلامی پاره تنشان است٬ برای آزادی دستگیرشدگانتان به میدان بیائید، با تجمع در مقابل زندانهای جمهوری اسلامی آزادی عزیزانتان را تضمین کنید. اگر روزی قرار باشد اعتصاب عمومی راه انداخت٬ باید در دفاع از آزادی و حرمت و ڪرامت خودمان باشد نه یاران خمینی. آنهایی ڪه مردم را به اعتصاب عمومی در دفاع از جناحهای جمهوری اسلامی میڪشنانند٬ در صف ما نیستند٬ دوستان ما نیستند٬ آنها یاران موسوی و ڪروبی و خمینی هستند. آنان اعتراض ما را به بی حقوقی و فقر و استبداد٬ اعتراض ما را به جمهوری اسلامی٬ زیر چتر موسوی و ڪروبی میبرند تا جمهوری اسلامی را از تنفر عمیق ما در امان دارند.

نباید گوشت دم توپ و بازیچه دست جناح های درون حکومت شد. به فراخوان های هیچکدامشان گوش ندهید. هیچ چیز محق تر از مبارزه برای سرنگونی این رژیم کثیف نیست. راه آن اما کنار این یا آن جنایتکار رژیم رفتن نیست. کار ما سرنگونی کل نظام حاڪم است.

مرگ بر جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد برابری

حزب کمونیست کارگری  حکمتیست

اول تیر٣٨٨ –٢٢ ژوئن ٢٠٠٩