|
سیاست حزب حکمتیست در قبال مبارزات جاری طبقه کارگر
(مصوب هیئت دبیران – به اتفاق آراء)
جنبش طبقه کارگر ایران با مصافهای تعیین کننده روبرو است. مبارزات و اعتصابات
جاری کارگری هرچند پراکنده، فوری ترین سنگربندی طبقاتی در مقابل تعرض مستمر
بورژوازی به سطح معیشت و زندگی طبقه کارگر است. اتحاد محکم و گسترده حول
عاجلترین مطالبات اقتصادی و سیاسی و شکل گیری تشکلهای توده ای کارگری از گامهای
تعیین کننده پیشروی طبقه کارگر است. سازماندهی مبارزات آنی و آتی کارگران بدون
شکستن سد تفرقه و پراکندگی در میان کارگران و در همه محیط های کار، ممکن نیست.
حزب حکمتیست رفع موانع اتحاد در میان کارگران و فعالین و رهبران کارگری در محیط
های کار و زندگی را هدف خود قرار میدهد. بر این اساس حزب حکمتیست رئوس سیاست
عملی زیر را در قبال مبارزات جاری طبقه کارگراعلام میکند. رهبران کارگری و
کارگران کمونیست را به اتخاذ آن فرامیخواند.
۱- دخالت فعال و سازماندهی مبارزات جاری و طرح خواست های مطالباتی کارگران برای
بهبود شرایط کار و معیشت خود٬ بویژه در مهمترین مراکز صنعتی، بعنوان یکی از
مهمترین عرصه های جدال طبقه کارگر ایران، در مبارزه خود با کارفرما و دولت.
٢- سازماندهی جنبش مجمع عمومی در دل مبارزات جاری طبقه کارگر، متکی کردن تشکل
های کارگری موجود به مجامع عمومی روتین و منظم، بعنوان ابزار طبیعی اعتراض
متشکل و ابزار دخالت مستقیم توده کارگران. امری که حضور و دخالت دائمی توده
هرچه وسیع تر کارگران را تضمین و تامین میکند.
٣- حمایت قاطع و کمک به ایجاد تشکل های توده ای و علنی کارگران اعم از سندیکا٬
اتحادیه و ....٬ که بوسیله خود کارگران و برای پیشبرد مطالبات آنها در مقابل
دولت و کارفرما انجام میگیرد. ما از هر سنگربندى طبقه کارگر حمايت ميکنيم و
براى تقويت آن تلاش ميکنيم. حمایت قاطع از رهبران و فعالین کارگری. هر تعرض
کارفرما و دولت ، به این بخش از کارگران را باید با به حرکت در آوردن کارگران
در دیگر مراکز کار و زندگی کارگران پاسخ داد.
٤- کارگران کمونیست و سوسیالیست نقش مهمی در سازمان دادن مبارزه قاطع علیه
تعرضات بورژوازی و جمهوری اسلامی به فعالین و تشکلهای طبقه کارگر و دیگرعرصه
های اجتماعی مبارزه،اعتراض علیه تعرض دستگاه های امنیتی به رهبران عملی
اعتراضات کارگری، مبارزه برای آزادی کارگران زندانی، و حمایت از خانواده های
کارگران زندانی دارند. حزب حکمتیست به عنوان بخشی از این تلاش٬ تامین این مهم
را یکی از وظایف مهم خود میداند.
٥- تلاش برای کوتاه کردن دست شوراهای اسلامی از دخالت در اعتراضات کارگری،
مقابله با هرگونه ادعای شوراهای اسلامی و خانه کارگر در نمایندگی کردن کارگران
و بیرون راندن آنها از میان کارگران چه در سطح جامعه و چه در سطح بین المللی.
٦- ایجاد وسیعترین اتحاد و همبستگی در مبارزات جاری طبقه کارگر، حول مطالباتی
چون افزایش دستمزدها به نسبت تورم، پرداخت دستمزدهای معوقه، حق اعتصاب، آزادی
ایجاد تشکلهای کارگری مستقل از دولت، لغو قرارداد های موقت و سفید امضا ، لغو
شرکت های پیمانی، تعطیلی اول ماه مه، بیمه بیکاری مکفی برای همه افراد بیکار زن
و مرد بالای ١٦ سال، حقوق برابر زن و مرد، و آزادی زندانیان سیاسی.
٧ - وجود میلیونها بیکار زن و مرد که از بیمه بیکاری مکفی برخوردار نیستند،
طبقه کارگر را بیش از بیش دچار پراکندگی و تفرقه کرده است.مبارزه با بیکاری و
اخراج یک جدال دائمی کارگران است. مبارزه برای داشتن قرارداد ثابت و دائم عرصه
مهمی از مبارزه کارگران است، قراردادهای موقت و بدتر از آن پیمانی ها ابعاد
بیکاری را بسیار بیشتر کرده است.کلید توجه به این معضلات در دست کارگران شاغل
است. کمونیستها سازماندهی جنبش اتحاد کارگری علیه بیکاری را در میان طبقه کارگر
رواج میدهند و آنرا سازماندهی میکنند.
٩- جنبش کارگری تاریخا شاهد وجود گرایشات مختلف و از جمله گرایش سوسیالیستی و
گرایش بورژوایی- رفرمیستی در صفوف خود بوده است. خودآگاهی طبقه کارگر نسبت به
وجود گرایشات مختلف در میان خود، یکی از ملزومات پیشروی طبقه کارگر است.
الف- کارگران سوسیالیست یک گرایش موجود در جنبش کارگری را نمایندگی میکنند.
گرایش سوسیالیستی در جنبش کارگری میتواند و باید منشا اتحاد و تشکل طبقه کارگر
باشد. وجود افق های متفاوت جنبشهای بورژوایی چپ و راست٬ کمونیسم بورژوائی و
سنتها و روشهای فعالیت تا کنونی آنها در جنبش کارگری، مانع از اتحاد بخش پیشرو
و سوسیالیست کارگران است. شرط اتحاد مبارزاتی و حزبی این کارگران، رهایی از سنت
ها، روش ها و فعالیت های این جنبش های بورژوایی وغیرکارگری و سازمانهای مختلف
آن است. افشای گرایشات بورژوایی در مبارزات طبقه کارگر و تغییر توازن قوای
فعلی، در گرو تشکل و خودآگاهی این گرایش سوسیالیستی است. این گرایش باید بر
پراکندگی و تشتت خود فایق آمده و لولای اتحاد و تشکل مبارزات کارگری بشود.
اتحاد کارگران کمونیست٬ حول یک افق روشن و یک پرچم سیاسی کمونیستی شرط اول
تاثیر گذاشتن آنها در متحد کردن صفوف طبقه کارگر است. کارگران کمونیست٬ رهبران
عملی و سازماندهندگان کمونیست طبقه کارگر بطور ویژه نیازمند اتحاد مستحکم و
تشکل کمونیستی خود هستند٬ اتحاد این صف قدم اول در تحزب کمونیستی طبقه کارگر و
حلقه اصلی در فائق آمدن و تاثیر گذاشتن بر اتحاد کل طبقه کارگر در مبارزه سیاسی
و اقتصادی این طبقه است.
ب- احزاب بورژوائی و سنتهای سیاسی مختلف٬ نمایندگان خود را در جنبش اعتراضی
طبقه کارگر دارند. شاخه های مختلف کمونیسم بورژوایی در ایران که اساسا دنباله
رو جنبش های سازمانیافته بورژوایی هستند از این جمله اند. این گرایشات در
تلاشند تا نیروی مبارزه طبقه کارگر را برای تقویت آلترناتیو های بورژوایی
حکومتی، در داخل و یا خارج حکومت، بسیج کنند. افشای این گرایشات قدم مهمی در
کسب آگاهی طبقاتی کارگران است. طبقه کارگر باید صف آگاه خود را در تمایز با این
جنبش ها شکل دهد.
پ - جنبش سبز، جنبشی بورژوایی است که در سال ٨٨ در راس اعتراضات جامعه قرار
گرفت. این جنبش با همه جریانات راست و چپ حامی آن در منفعت کل طبقه بورژوا در
سرکوب و استثمار طبقه کارگر، سهیم است و باید بعنوان جنبشی ضد کارگری در کنار
جناح دیگر حاکمیت افشا و طرد شود.
کشمکشهای جناحهای بورژوازی ایران و جمهوری اسلامی جدالی بر سر گرفتن سهم بیشتر
خود از قدرت اقتصادی و سیاسی است. این جدال و کشمکش نه تنها ربطی به منفعت طبقه
کارگر ندارد، برعکس در راستای حفط تحکیم موقیعت بورژوازی است. جدال دو ساله
اخیر جناحهای سبز و سیاه بورژوازی به وضوح ماهیت ضد کارگری طرفین را برملا کرد.
افشای پیگیر و منزوی کردن بیش از پیش این جناحهای ضد کارگری و ضد انسانی از
وظایف کارگران کمونیست است.
حزب کمونیست کارگری - حکمتیست کمک به اتحاد و تشکل گرایش سوسیالیستی در درون
طبقه کارگر ، بعنوان گرایش متحد طبیعی خود، و کمک به اتحاد کارگران کمونیست را
از مهمترین وظایف خود میداند. حزب ما با نقد گرایشات بورژوا- رفرمیستی در طبقه
کارگر، با نقد آلترناتیوهای بورژوایی و نشان دادن راه پیشروی جنبش کارگری در هر
تک مبارزه اقتصادی و سیاسی جاری، تلاش میکند این گرایش را به نقد سوسیالیستی
مسلح کرده و به تشکل یابی آن کمک کند.
|