|
 
سناریوی لیبی و امید جریانات ارتجاعی
ظاهرا پیروزی ناتو در جنگ علیه دولت قذافی و سر هم بندی کردن یک "دولت
دوره انتقالی" متشکل از ارتجاعی ترین جریانات عشیره ای، قومی، مذهبی و سران
سابق دولت قذافی٬ راه و الگوی نوع جدیدی از دخالت ارتجاعی امپریالیستی غرب در
منطقه است. اگر حمله نظامی به افغانستان، ماجراجوئی های نظامی بوش و سیاست ضربه
پیشگیرانه و به تباهی کشیدن زندگی میلیونها انسان در عراق و افغانستان شکست
سیاستهای ارتجاعی غرب و در راس آن امریکا بود، اینبار مدل دخالت در لیبی قرار
است منافع ارتجاع امپریالیستی را در منطقه و باز تحت عنوان "دفاع از انقلاب
مردم" حفظ کند. ظاهرا قرار است سناریوی حمله نظامی، اینبار به رهبری اروپا،
مسلح کردن جریانات ارتجاعی و "آزاد" کردن یک منطقه و بالاخره سر هم کردن "دولت
موقت انتقالی" یا "لویه جرگه" بعنوان نمایندگان مردم انقلابی در کشورهای دیگر
به اجرا درآید.
شواهد نشان میدهد بعد از لیبی سوریه و ایران کاندیداهای بعدی دخالت نظامی غرب و
سرهم بندی کردن "دولتی" ارتجاعی به شیوه لیبی اند. در این راستا یکباره و
همزمان با پیروزی ناتو در لیبی پرونده هسته ای ایران و خطر ایران هسته ای به
صدر مسائل مجامع بین المللی کشیده شد، سارکوزی بعنوان قهرمان پیروزی در لیبی
ایران را به حمله نظامی تهدید کرد و سر نخ ارتباط ایران با القاعده در جنایت ١١
سپتامبر کشف شد.
این سناریوی ارتجاعی بخشی از جریانات راست، نیروهای قومی و فاشیست و جریانات
حاشیه ای و غیر مسئول را به وجد آورده است. جریاناتی که از حمله نظامی ناتو
بعنوان کمک به انقلاب مردم لیبی دفاع کرده و یا خواهان اجرای این سناریو،
بعنوان راهی برای تسهیل "سرنگونی جمهوری اسلامی"، "انقلاب مردم"، "حق مردم کرد"
یا "شرط انتخابات آزاد"، در ایران شده اند و آمادگی رسمی یا ضمنی خود را برای
شرکت در این سناریو اعلام کرده اند. این جریانات با سرمایه گذاری بر نفرت مردم
از جمهوری اسلامی و به نام ضدیت با جمهوری اسلامی و سرنگونی آن جاده صاف کن
سناریوی به تباهی کشیدن جامعه ایران شده اند. اعلام حمایت این جریانات بیش از
هر چیز ماهیت ارتجاعی، ضد انقلابی و سناریوی سیاهی آنان را نشان میدهد.
دشمنی غرب با جمهوری اسلامی نه تنها کوچکترین ربطی به جدال مردم ایران با
جمهوری اسلامی و مبارزه آنان برای آزادی و برابری ندارد٬ برعکس هر نوع دخالت
غرب و منجمله حمله ناتو به ایران مستقیما علیه حرکت آزادیخواهانه مردم ایران
است. مردم آزادیخواه، طبقه کارگر و جوانان پر شورى که در آرزوى يک زندگى بهتر
به مقابله با جمهورى اسلامى رفته اند٬ قربانيان اصلى حمله نظامی ناتو خواهند
بود. حمله ای که علاوه بر خسارات عظیم انسانی، تخریب کل زیربنای اقتصادی را به
دنبال خواهد داشت و کل مدنیت را در ایران به مخاطره می اندازد. و جنبش
آزادیخواهی و برابری طلبی مردم را قربانی رقابتهای ارتجاعی هر دو طرف جنگ و
کشمکشهای قدرتهای امپریالیستی خواهد کرد. تهدیدات نظامی غرب قبل از هرچیز فضای
زندگی مردم ایران را اسلامی و میلیتاریزه میکند و به جمهوری اسلامی ایران امکان
تعرض وسیع و گسترده تری را علیه مردم میدهد.
مسلح کردن و تقویت دارودسته های ارتجاعی قومی و مذهبی و کانگسترهای سیاسی، درست
کردن "دولت" و لویه جرگه" دست ساز غرب بعنوان "نمایندگان مردم" آینده تاریک و
سیاه افغانستان، عراق و لیبی را برای مردم ایران به ارمغان خواهد آورد.
قدرتی که میتواند و باید جمهوری اسلامی را سرنگون کند، بنیادهای جامعه ایران را
از دست درازی نیروهای قومی، مذهبی و گانگسترهای سیاسی ملی و بین المللی مصون
دارد و یک زندگی آزاد، برابر و سعادتمند را برای مردم ایران به ارمغان بیاورد
نه دول ارتجاعی غرب و جریانات راست و قومی و مذهبی و نمایندگان خودگمارده
ارتجاعی، که قدرت متشکل طبقه کارگر و مردم ایران است.
حمایت از دخالت ناتو و سناریوی لیبی، شرکت در جنایت علیه مردم ایران و شرکت
مستقیم در تحقق سناریوی سیاه و فرو بردن جامعه ایران به عظیم ترین سیاه چال
اجتماعی و مدنی است. طبقه کارگر و حزب کمونيست کارگرى – حکمتيست افشا و مقابله
با اين سياست ضد انسانى و روشن کردن سراب "نجات" و "انقلاب" توسط ناتو براى
مردم و طبقه کارگر را امر خود ميداند. جریانات مدافع این پروژه را رسوا کرده و
از آنها گذشت نخواهد کرد.
حزب کمونیست کارگری حکمتیست
١٤ سپتامبر ٢٠١١
|