طرح جدید وزیر نفت یک تعرض دیگر به طبقه کارگر است

اسد گلچینی

میر محمد صادقی معاون نیروی انسانی وزیر نفت در گفتگو با خبرگزاری فارس با اشاره به دیدار اخیرش با رستم قاسمی وزیر نفت گفت: وزیر نفت یک نگاه تازه نسبت به نیروهای کار در صنعت نفت دارد٬ به این صورت که معتقد است باید یک بازنگری جامع در حمایت !! از نیروهای انسانی صنعت نفت انجام گیرد. صادقی میافزاید که: "وزیر نفت معتقد است سیستم پرداخت دستمزد و ایجاد امکانات باید بر اساس عملکرد کارکنان صورت پذیرد". و در جای دیگری مساله را اینگونه توضیح میدهد که: "هنگامی که کار به پیمان رفت نیروها وارد جریان کاری قرار میگیرند و پس از اتمام نیز از نیروهای موجود کاسته شده تا اینکه کار جدیدی به پیمان رود" و بالاخره تاکید میکند که "این دیدگاه هیچ وقت به دنبال برکنار کردن نیروی پیمانکار نیست و برای پیشرفت، امور صنعت نفت کار برایش بسیار مهم است".( یکشنبه ٢٠ شهریور ٩٠ به نقل از نفت نیوز)
و در اظهار نظر دیگری وزیر نفت میگوید "پرداخت درآمد کارکنان مناطق عملیاتی صنعت نفت بر اساس تولید نفت و گاز" است. سایت شانا در روز ٢١ شهریور اعلام کرد که " مهندس قاسمی کارکنان شرکت های تولیدی نفت و گاز در مناطق عملیاتی (کارکنان سر چاه های نفت و گاز) را در اولویت پرداخت پاداش و مزایا خواند و گفت: این کار سبب افزایش انگیزه کار در این مناطق می شود." (تاکیدات از ماست)
با همین اظهار نظر ها ی وزیر نفت در سفر اخیرش به جنوب چند مساله مهم باز هم به ضرر طبقه کارگر ایران دارد رقم میخورد:
١- شرکت های پیمانی تثبیت میشوند و دولت رسما قول خود مبنی بر حذف آنها را پس گرفته است.از تصمیم دولت احمدی نژاد مبنی بر حذف شرکت های پیمانی ٤ سال میگذرد. بدون دلیل نبود که حذف نمیشدند، نمیتوانستند حذف کنند چون بخشی از سرمایه داران صاحب قدرت و نفوذ را نمیتوانستند حذف کنند و حذف نکردند٬ چون این شرکتها یکی از بهترین ابزارها برای تحمیل شرایط بسیار پایین سطح دستمزد به طبقه کارگر از طرف بورژوازی ایران است. شرکت های پیمانی در همه بخشهای صنعت و کار و در سطح وسیعی بوجود آمدند و سهمی از دستمزد کارگران به جیب های آنها واریز میشود. احمدی نژاد مانند یک سخنگوی شیاد سرمایه با ظاهر "مدافع" عدالت و کارگر پناهی٬ در راس دستگاه دولتش با همه توان و قدرت در جهت استثمار هر چه بیشتر، ناامنی شغلی و تصویب قوانین و مقراراتی است که بیش از بیش دست دولت حافظ سرمایه و صاحب کار را٬ برای استثمار بیشتر طبقه کارگر و کسب سود بیشتر برای سرمایه را باز کرده است.
٢- در "عقد" قرارداد بین کارگر و صاحب کار قدم دیگری به نفع سرمایه داران و به ضرر کارگران بر داشته میشود. افسار دولت و شرکت ها و در راس آنها صنعت نفت و گاز و حفاری اینبار قرار است برای کار کنتراتی رها شود و ملزومات آنرا فراهم کرده اند. اظهار نظر وزیر سپاهی نفت٬ وقتی که میگوید "پرداخت دستمزد و ایجاد امکانات باید بر اساس عملکرد کارکنان صورت پذیرد"٬ تماما به این اشاره دارد.
٣- قانون کار و تغییرات پیشنهادی عملا دارد اجرا میشود. در عقد قرار داد دست صاحب کار بنا به مقتضیات او و نه کارگر تماما باز و باز تر میشود. هم اکنون شرایط در صنایع و مراکز بزرگ کار دشوار تر شده است، انظباط سپاهی و سرکوبگرانه بیشتر حاکم شده٬ تفرقه و بالطبع رقابت باز هم بیشتری بر کارگران تحمیل میکنند و این مسیری است برای محو آخرین بازمانده های قرارداد های دائم. مجری اینگونه طرح ها از جمله شرکت های پیمانی خواهند بود. کارگران در استخدام این شرکت ها مطلقا تا فردا روز هم امنیت شغلی ندارند. در دیگر مراکز هم قرار داد شبیه این شرکت های پیمانی خواهد شد.
٤- پیشنهاد وزیر نفت در مورد نحوه کار بشکل کنتراتی اینبار تحت عنوان کارگر فریبی "واریز کردن امکانات بیشتر به جیب هر ایرانی از طریق تولید بیشتر نفت و گاز" را دارند در نفت مزمزه میکنند. اینرا دارند آنجا آزمایشی اجرا میکنند و چنانچه این آزمایش موفق شود٬ شرایط بسیار بدتری در راه است. این شرایط و کار قرار دادی که در واقع اسیر کردن طبقه کارگر از طرف سرمایه داران و دولتش است و با اتکا به آن هر لحظه که بخواهند و بیشتر از گذشته سرنوشت کارگران را رقم میزنند که باز هم بزرگترین مصیبت برای کارگران و سازماندهی اعتراضاتشان است.
بدون تردید کارگران و کارکنان نفت معنی این سیاست جدید و اعلام شده که بار ناامنی شغلی و رقابت و پایین نگاه داشتن سطح دستمزد ها را بدنبال دارد را میدانند. واضح است که این یک زور آزمایی جدی است. بدون شک کارگران نفت و پتروشیمی ها میتوانند جلوی این تعرض را بگیرند، بدون تردید اعتراض در این مورد مانند دیگر موارد کم نخواهد بود اما این واقعیت را ضروری است دانست که کارگران نفت راهی غیر از پاسخی قدرتمند و سازمانیافته به این تعرض ندارند. کارگران نفت و گاز و حفاری ها و پتروشیمی ها٬ یا با قدرت سازمانیافته و متحد خود پاسخ این تعرض را میدهند و دولت و سرمایه داران را عقب مینشانند٬ و یا اجازه میدهند وزیر نفت و دولتش موفق شوند. واقعیت این است که با اعتراضات تاکنونی نمیتوان پاسخ این تعرض سازمیانیافته به کارکنان نفت و از این طریق به کل طبقه کارگر ایران را داد. وزیر نفت و دولتش جاده استثمار و بی حقوقی بیشتر کارگران را از هر لحاظ برای سرمایه داران در همه جا هموارتر میکنند. کارگران و کارکنان نفت میتوانند و این قابلیت را هزار بار بیشتر دارند که با باطل اعلام کردن این تصمیمات آنها را عقب بزنند.