|
تحولات عراق و کردستان عراق امید بخش است (بخشهایی از مصاحبه رادیو رهایی با رحمان حسین زاده)
رادیو رهایی : اوضاع سیاسی در عراق و کردستان عراق درحال حاضر چگونه است؟ رحمان حسین زاده : ببینید کل تحولی که در عراق و حتی قبلتر از کردستان عراق شروع شد به نظر من تحول امید بخش وثمر بخش است. اشاره کردید بعد ازسال ٢۰۰۳ که صدام حسین با قدرت نظامی آمریکا پاین کشیده شد، عملا کشور عراق به صحنه درگیریهای نظامی، به صحنه یک سناریوی سیاه تبدیل شد که دستجات مذهبی، دستجات قومی مسلح ظاهرا اولا یک دولتی را ایجاد کرده اند در عین حال هر منطقه و هربخش و هر استانی در دست دار و دسته های نظامی بوده است. در کل عراق این نا امنی به وجود آمد اراده مردم پایمال شده بود. استیصال بر آن جامعه حاکم شده بود در عین حال حقوق اولیه مردم تا این لحظه هم از حقوق اقتصادیشان تا حقوق سیاسیشان پایمال شد. این وضعیت به وجود آمد. در خود کردستان عراق که از سال ٩۱ یک مسیرسیاسی متفاوتی را پیداکرد و دولت محلی کردستان با حمایت آمریکا و غرب در آنجا ایجاد شد. در آنجا هم به هر حال تا جایی که به زندگی مردم مربوط است و به معیشت مردم مربوط است کماکان تحت فشار اقتصادی،تحت فشارمعیشتی وسرکوبگری دو تا حزب حاکم هم آنجا هستند. میخواهم بگویم به تاثیر از تحولات تونس ومصراتفاقا جنب وجوش اعتراضی اول در کردستان عراق شروع شد وبه فوریت در سراسر عراق هم بازتاب پیدا کرد. ما حالا در کردستان عراق نزدیک به یک ماهه بودن این تحولات نزدیک می شویم در سراسر عراق حداقل نزدیک به بیست روز است شهرهای بزرگ عراق شاهدتظاهراتهای عظیم بوده و در کردستان عراق به ویژه شهرسلیمانیه به مرکزیک تحرک توده ای حق طلب درآن جامعه تبدیل شده است. خواست رفاه، خواست زندگی بهتر، خواست تامین معیشت، خواست کم کردن فشار سیاسی و رفع استبداد، همه اینها جزو خواستهای برحقی است که کارگرومردم در سراسر عراق و به ویژه در کردستان عراق هم با آگاهی بیشتر و با اتحاد بیشتروبا همبستگی بیشتر به میدان آمده اند . کل این تحرک در کردستان عراق و در سراسر عراق بسیار امید بخش و یک تحول جدی درآن جامعه بوده یک بار دیگر امید به خود نیروی مردم در آن جامعه زنده شده و این جنب و جوش هنوز هم وجود دارد و ادامه دارد و مهم تردر کردستان عراق و سراسر عراق کمونیستها و هر دو حزب کمونیست کارگری عراق و کردستان نقش دارند و میخواهند نقش داشته باشند.
رادیو رهایی : شما در رابطه با احزاب کمونیست کارگری عراق وحزب کمونیست کارگری کردستان اشاره کردید .به عنوان احزابی که شما آنها را مورد تایید قرار میدهید. نحوه همکاریتان یا ارتباط شما به ویژه در تحولات فعلی با این احزاب چگونه است؟ رحمان حسین زاده : ما خودمان را درکنارکارگر و مردم آزادی خواه عراق و کردستان عراق میدانیم. در سراسر عراق و در کردستان احزاب کمونیست کارگری عراق و حزب کمونیست کارگری کردستان احزاب هم جنبشی ما هستند، یا بنا به تعبیر قدیمی که هست، احزاب برادر یک جنبش و احزاب برادر ما هستند. در سالهای گذشته هم به هر حال همکاری، همسرنوشتی و همگامی را در عرصه های مختلف سیاسی ومبارزاتی داشتیم و در دل این تحولات هم در کنار این دوتا حزب هستیم و فکر میکنیم صدای حق طلبانه وصدای آزادی خواهانه مردم عراق و مردم کردستان را این دو تا حزب نمایندگی میکنند. ما بی ابهام در کنار این دو حزب هستیم واین مبارزه را از خودمان میدانیم. شریک این مبارزه هستیم. به لحاظ سیاسی هر چی از دستمان برمیاید، دریغ نکرده ایم، به لحاظ عملی هم در سطح رهبری این سه تا حزب هم فکریها ، همکاریها را چه در مورد تحولات خاورمیانه و به ویژه در مورد عراق و کردستان عراق داشتیم. سعی کردیم صدای این مبارزات و این دو حزب در فضای سیاسی ایران منعکس کنیم. در داخل و خارج ایران کسب حمایت از آنها را در دستور داریم. به لحاظ عملی باید کار بیشتری بکنیم. هنوز از خودمان راضی نیستیم. در هر حال ما این تحرک اعتراضی را مورد حمایت قرار می دهیم و در کنار هر دو حزب کمونیست کارگری عراق وکردستان ودر کنار مردم وکارگر عراق وکردستان هستیم این مبارزه را از خودمان می بینیم. تقویتش را تقویت جنبش آزادی خواهی در منطقه میدانیم ودر عین حال همانگونه که خودتان میدانید این تحولات چه در عراق و در کردستان عراق مستقیما بر فضای سیاست ایران و به ویژه بر فضای سیاست کردستان ایران هم تاثیر میگذارد و این هم جنبه مهمی است که ما درپراتیکمان و در فعالیتمان مورد توجه مان است.
رادیو رهایی : شما به مسئله تاثیرات بر ایران اشاره کردید. از جمله عکس العمل و موضع گیری احزاب دیگر که به نحوی در مسائل سیاسی ایران یا کردستان ایران، دارند، در برخورد به این حرکات سیاسی و اعتراضات عمومی چگونه بوده است؟ رحمان حسین زاده : در چند سطح میشود به مسئله نگاه کرد یکی به طور کلی اپوزیسیون ایران و به ویژه اپوزیسیون بورژوایی تا آنجایی که من تعقیب کرده ام هیچ عطف توجهی به این تحولات عراق وکردستان عراق ندارند و این نشان دهنده بی ربطی آنها به هر حرکت حق طلبانه در منطقه است. اما بعضی نیروهای چپ به هر حال چه در رابطه با تحرک توده ای در سراسر عراق وکردستان عراق با بیانیه ها واعلام موضع سیاسی حمایتشان را اعلام کرده اند. اما سطح مشخص تر دیگر احزاب اپوزیسیون کردستان ایران چه احزاب رسما ناسیونالیستش مثل هر دوتا حزب دمکرات کردستان ایران یا حزبی مثل حزب زحمتکشان به رهبری عبدالله مهتدی و جریانات ناسیونالیست دیگری که هستند اینها رسما علیه کارگر ومردم کردستان عراق وعراق ایستادند . اینها با بیانیه با اعلامیه اتفاقا در مقابل کارگر و مردم حق طلب کردستان عراق ایستادند و از دولت "نوپای کرد" و دولت مسعود بارزانی و جلال طالبانی حمایت کردند. به این معنا یک بار دیگر یک لکه سیاه را توی پرونده شان می بینیم. البته این جای تعجب نیست احزاب ناسیونالیست کرد احزاب بورژوایی کرد دارودسته های فدرال چی هیچ منفعت مشترکی با حق طلبی کارگر و مردم و آزادی خواهی در آن جامعه ندارند . جای واقعی خودشان ایستادند، علیه مردم و در دفاع از دستگاه حاکم. حتی کشتاری را که حزب دمکرات کردستان بارزانی درشهرسلیمانیه مرتکبش شد وفکر کنم حدود ده نفر را کشتند، توسط نیروهای ناسیونالیست کردستان ایران محکوم نشد.این یک تجربه مهمی است که کارگران و مردم در ایران ودر کردستان ایران باید به آن توجه کنند وببینند که اینها دشمنان مردم هستند وهیچ وقت در کنار مردم نبوده اند. عاقبت به طور مشخص سازمان کومه له ای که جزو حزب کمونیست ایران است، خودش را چپ و کمونیست معرفی میکند، در این ما جرا هم با سکوتشان و حد اکثر در یک اظهار نظر کلی و ظاهرا رعایت "دیپلماسی" نه در کنار مردم نه در کنار کارگران آن جامعه ونه در کنار حق طلبی آن جامعه ، بلکه عملا تأیید کننده وضع موجود ، حاکمیت مو جود و شرایط موجود بودند. نماینده شان در شهر سلیمانیه موقعی که اظهار نظر کرده دو پهلو از یک طرف گفته به طور کلی مردم حق دارند، در عین حال تاکید کرده ما در کردستان عراق دخالت نمی کنیم به هر حال با این مجموعه موضع یک بار دیگر انتخاب سیاسی خودشان را نشان می دهند تحت پوشش دیپلوماسی وغیره . واقعیتش این است که بی ربطی خودشان را به کارگران و به مردم در کردستان عراق را نشان می دهند . به نظر من این درس و تجربه ای است که کارگر ومردم آزادی خواه در کردستان ایران و کردستان عراق ماهیت این نیروی به اصطلاح چپ را بشناسند وببینند چقدر فاصله دارند از صف آزادی خواهی وبرابری طلبی ودر کنارصف آزادی خواهی و حق طلب مردم نیستند . ***
|
