از جنایت سرمایه داران "کرد" علیه کارگران کارخانه تاسلوجه در شهر سلیمانیه کردستان عراق، نباید گذشت!

ایرج فرزاد

طبق اطلاعیه کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری عراق، روز ۲۷ ژوئیه در جریان تعرض مزدوران مسلح کارفرماها و سرمایه داران کارخانه سیمان تاسلوجه به تجمع کارگران در شهر سلیمانیه کردستان عراق، ۱۴ نفر از کارگران زخمی شدند. مزدوران کارفرماها و "پاسبانان" کارخانه مذکور، به تجمع اعتراضی ۵۰۰ نفری کارگران و کارمندان این کارخانه آتش گشودند و به خواست و مطالبه کارگران که اعتراض به اخراجهای وسیع و سطح نازل دستمزدها بود، به زبان گلوله پاسخ گفتند. از این جنایت آشکار مطلقا نباید گذشت.

گرچه کارگران کارخانه در اعتراض به این توحش عوامل اجیر و مسلح سرمایه داران کارخانه تاسلوجه، روز گذشته، سوم اوت، مجددا تجمع کردند و کارفرما و سرمایه داران را ناچار از پذیرفتن خواستهای قبلی خود کردند، اما دست بردن به اسلحه و مجوز تیراندازی به طرف کارگران از طرف سرمایه داران "کرد" توسط عوامل اجیر و مسلح را باید بشدت محکوم کرد و اجازه نداد که چنین اعمال جنایتکارانه ای علیه کارگران و مردم شریف و زحمتکش تکرار شود. نباید اجازه داد سرمایه داران و طفیلی های مفت خوری که از قبل تحمیل فقر و فلاکت و پرداخت دستمزد ناچیز و محروم کردن کارگران از حق اعتراض و تشکل و هر حق مدنی دیگر، بساط حکومت فرعونی خود را پهن کرده اند، با دست باز عوامل مزدور و مسلح خود را به جان مردم و کارگران و مردم زحمتکش بیاندازند. بحث صرفا به پرداخت خسارت به کارگران تاسلوجه که به رویشان آتش گشوده شد، محدود نیست. گرچه عاملان و آمران تیراندازی به تجمع کارگران، باید قطعا به محاکمه کشیده شوند و به مجازات برسند و به همه آسیب دیدگان خسارت کامل پرداخت شود، اما اعتراض به جنایت سرمایه داران و افراد مسلح آنان، چنان باید وسیع و همه جانبه و قاطع و بی گذشت باشد، که آنان را از تکرار چنین اعمال ضد انسانی و ضد کارگری و ضد مردم زحمتکش تماما پشیمان کند. نه تنها امنیت شغلی، معیشت کارگران و سطح دستمزد و استاندارد زندگی کارگران و مردم کارکن و حق آنان برای ایجاد تشکل و راه اندازی اعتصاب و پیکت و جلوگیری از اخراجها و برخورداری از یک زندگی شایسته انسان باید ضمانت شود، بلکه کارفرماها و سرمایه داران را باید وادار کرد که از فرهنگ برده داری و عشایری و فئودالی برای استخدام عوامل اجیر و مسلح به منظور پارو کردن پول و به هم زدن ثروتهای افسانه ای بر بستر فقر و بی حقوقی مطلق کارگران و مردم شریف و زحمتکش کردستان عراق، به عقب نشینی کامل و تسلیم تن دهند. نباید اجازه داد که سرمایه داران کرد، در میان فقر و بیکاری و بی افقی و گرانی ای که بر کردستان عراق حاکم شده است، یک راه امرار معاش برخی را اجیر شدن برای "پاسبان"ی از سرمایه و سود و منفعت و غارتگریهای مفت خورهای کرد و آتش گشودن بروی مردم انتخاب کنند.

جنایت کارفرمایان و سرمایه داران کارخانه تاسلوجه و مزدوران مسلح آنان، باید چنان پاسخی از همه مردم آزادیخواه و مدافعین حقوق مدنی مردم شریف و زحمتکش بگیرد، که یک مشت پولدار و سرمایه دار و طفیلی و مفت خورنتوانند بر بستر بی حقوقی کامل مردم و بلاتکلیف ماندن وضعیت حقوقی و مدنی کردستان عراق، حکومت برده داری عریان و نمونه سرمایه داری "کردی" خود را به ضرب اسلحه و تفنگ وآتش گلوله های سربی پهن کنند.

۴ اوت ۲۰۰۶