تدارک اول ماه مه و اتحاد براي آزادي رهبران شرکت واحد

اسد گلچيني

مراسم و تجمع هاي کارگري در روز جهاني کارگر در ايران تحت حاکميت رژيم اسلامي نقطه تمرکز کشمکش و اتحاد براي برداشتن قدمهاي بعدي بوده است. همواره يکي از اميد بخش ترين قدم هاي پيشروي طبقه کارگر ايران در اول ماه مه ها تبلور پيدا کرده است. اول ماه مه امسال نيز بايد اين خصوصيات و اين اميد را بيش از گذشته تجلي کند. نبود آزادي ، ممنوعيت تشکل هاي آزاد کارگري و مصائب و محروميت هاي طبقه کارگر، همواره اول ماه مه را به روزي مهم در کشمکش ها و صف آرايي هاي طبقه کارگر و بورژوازي و دولتش براي احقاق حقوق کارگران تبديل کرده است. اول مه ٨٥ بدون ترديد ادامه آگاهانه تر اين کشمکش است. اول ماه مه روز جشن جهاني طبقه کارگر است و روز اتحاد جهاني طبقه ما در مقابل سرمايه داري است. در ايران اما و در ادامه اول ماه مه سالهاي گذشته، يک محور اساسي نبرد و مبارزه ما آزاد کردن اسرايمان از زندان و مبارزه براي آزادي تشکل است. دقيقا همانچيزي که در يک سال گذشته سوت رودررويي اجتماعي و علني آن بوسيله کارگران شرکت واحد و ديگر تجمع هاي کارگري در مراسم هاي اول ماه مه زده شد. چنانچه شاهد بوديم اين نبرد کماکان نيز در جريان است. سال گذشته کارگران شرکت واحد در اولين قدم خود مهر باطل بر شوراهاي اسلامي زدند، خواستهايشان را طرح کردند و براي آن مبارزه سختي را شروع کردند که همچنان ادامه دارد.

اول ماه مه ٨٥ بدون ترديد اگر قادر به هر اقدام و تاثير گذاري باشد بايد در ادامه اين مبارزات و آزادي رهبران کارگران شرکت واحد از زندان باشد .آزادي منصور اسانلو و منصور حيات غيبي يک محور مبارزه ما و همه کارگران و مبارزين اين روز است. آزادي اين دو نفر هم اکنون به عنوان نشان پيشروي طبقه ما براي هر مبارزه ديگري است. راه پيشروي و مبارزه ما در حال حاضر از اين راه عبورمي کند. طبقه کارگر پيشروان و رهبرانش را نبايد تنها بگذارد. رژيم وسرمايه داران بر تحميل جنگي فرسايشي در صدد فرسوده کردن سنديکاي شرکت واحد و کارگران بوده است. تدارک اول ماه مه و برگزاري با شکوه روز کارگر و فرياد بلند در همه جا براي آزادي منصور اسانلو و منصور حيات غيبي، بار ديگر بايد به معناي صف آرايي جدي ما و کوتاه نيامدن بر سر خواستها و مطالبات و آزادي اين رهبران شرکت واحد از زندان باشد. بايد يک صف متحد و هم صدا در کنار کارگران شرکت واحد براي اين خواستشان بوجود بياوريم.

کار ما تمرکز کردن بر اين خواست و بسيج خود و بسيج هر نيرويي آزاديخواه بر اين محور است. تهران ، سنندج ، دانشگاه و همه مبارزان و تشکل ها ، همه زنان و مردان آزاديخواه را براي اين آماده کنيم. هر گروه و جمعي براي خود اولويت ها و تقد م هايي دارد.ما تلاش کنيم اين اولويت طبقه کارگر و مبارزه اش را، به اولويت همه اين مبارزان و کوشندگان اول ماه مه تبديل کنيم. طبقه کارگر ميتواند با اين تمرکز براي آزادي اسرايش از زندان يک قدم جدي براي پيشروي بردارد.